Wat waren wij beroerd vannacht. Gisteravond niets raars gegeten of wat dan ook. Mijn darmen gingen tekeer en hielden ons goed wakker en Elsa wist van misselijkheid niet hoe zij moest gaan liggen. Uiteindelijk is zij uit bed gestapt, heeft vervolgens een glas Cola gedronken en weg was de misselijkheid. Door deze onbegrijpelijke nacht zijn wij echt iets langer in bed bijven liggen en om 09:00 uur er maar weer uitgegaan. Tijdens het ontbijt besloten wij om toch maar weer te gaan wandelen. De keuze was gevallen op het gebied rond de rotsformaties van Almindingen. Hierbij zit ook de "Ekkodalen" oftewel het echodal. Toen wij de parkeerplaats opreden was het aardig druk en ook bij de echoplaats. Wij deden wel een echotest, maar niet uit volle borst. Wij besloten maar verder te wandelen. In deze omgeving lagen ook veel caches en dus gingen wij op zoektocht.
Wij liepen richting de grote rotsformaties en zo ook het bos in. Dit bos blijkt nog niet zo lang te bestaan. Slechts 200 jaar geleden is dit bos aangelegd. De vele rotsen maken het wel super om te wandelen. Omstreeks 12:45 uur kwamen wij op een klif uit, de Dronningestenen (de koninginnesteen), met mooi vergezicht. Vanaf daar had je uitzicht over zuid-Bornholm. Hier besloten wij wat te gaan eten. Natuurlijk moest er weer een foto worden gemaakt op het randje en Elsa riep al weer "kijk toch eens uit bij die randen altijd. Dadelijk val je een keer". Het is een leuke foto geworden en even later ook eentje samen gemaakt, waarbij Elsa mij wel héél erg stevig vasthield en vooral niet achterom en naar beneden keek. Na de maaltijd en wat drinken, gingen wij weer verder op weg. Wat een prachtig gebied hier. Wij vragen ons al een tijdje af of hier op Bornholm, behalve de bizons, überhaupt wel wild zit. Die vraag is vandaag beantwoord. Ook in dit bos loopt Bambi rond. Ze stak even verderop voor ons het pad over. Onderweg werden de caches redelijk snel gevonden. Tijdens een beklimming van een trap zag ik er een teek over mijn hand lopen en heb deze maar snel vernietigd. Dat wordt bij terugkomst elkaar weer checken zeiden wij tegen elkaar. Al wandelend en klimmend, ja ook voor Elsa is geen berg of rots te hoog, kregen wij wel weer honger. Dus omstreeks 14:30 uur vonden wij in het bos een grote rots en besloten erop te klimmen om daar een snack te nuttigen. Na deze snack gingen wij verder voor het laatste stuk. Hierbij gingen wij in verband met het zoeken naar caches vaak van het pad af. Wij kwamen zo ook bij een oud vikingkasteel, Gamleborg, uit. Althans wat er nog van over was....veel stenen. Het kasteel was in gebruik van 800-1150. Uiteindelijk kwamen wij weer in de buurt waar wij waren begonnen. De plek waar je de echo het beste kan horen als je iets roept of doet (klappen in je handen bijvoorbeeld). Nu was het lekker rustig, lees er was niemand, en namen wij de proef op de som. En jawel hoor... wij hoorden onze eigen echo. Na deze ervaring gingen wij weer terug naar onze bolide en reden weer terug naar de camping.
Nadat wij op de camping eerst weer een koude Cola tot ons hadden genomen, kwam het onderzoeken naar teken. Al snel had Elsa een teek op haar scheenbeen gevonden. De tekentang werd gepakt en ik had de kleine rakker in één keer eruit. Verder had Elsa niets meer. Bij mijn check zag ik er ook eentje op mijn onderbeen. Nu was het de beurt aan Elsa om deze te pakken. Echter zij kreeg het niet voor elkaar. Ze zei "het lijkt wel of hij beweegt en wegloopt". En jawel hoor dit bleek zo te zijn. Deze teek liep nog gewoon over mijn huid op zoek naar een plekje natuurlijk. Dus deze even vastgepakt en een zeemansgraf gegeven. Het onderzoek ging verder en jawel hoor, daar was nummer twee in mijn lies. Elsa probeerde het, maar dit lukte niet, dus nam ik zelf de tang in de hand en met een twist kreeg ik deze teek ook in één keer helemaal eruit. Even desinfecteren, lekker prikkelen op de wond, en afwachten de komende dagen. Hierna ging ik de aardappelen schillen en Elsa ging in het hoofdgenouw onze vuile was in de wasmachine doen. Dat kost hier 25dk. Daarna weer aan het eten begonnen. Wij eten hier eigenlijk best wel laat, maar dat maakt ook niets uit. Wij zijn immers op vakantie en alles kan in een rustig tempo. De schone was hebben wij nog even opgehangen en de juiste plek vinden voor het wasrek is nog een hele uitdaging met die wind steeds.
Na de warme maaltijd is Elsa nog wat caches gaan loggen en ben ik in de relaxstand op de bank gaan zitten.

Geschreven door ElsSteef