Gisteravond redelijk op tijd gaan slapen en vandaag was dan onze dag van vertrek. Maar wat was tussen die tijdstippen aan de hand. Lig je vannacht lekker te slapen en denk ik wat te horen. Doe voorzichtig één oog open en zie ik Elsa naast het bed staan en tegen het bed aan te duwen. Ik vroeg wat ze nu weer aan het doen was. Ik moest natuurlijk aan de nacht ervoor denken. Probleem lag dus bij mij. Ik had haar soort van uit het bed geduwd en nu was het hele matras verschoven, zodat ongeveer 10 cm van het matras aan de kant van Elsa over de rand van het bed helde. En de afgelopen nacht heb ik dus meerdere malen geprobeerd om haar uit bed te duwen. Heb ik horen zeggen. Ik weet natuurlijk nergens van, want ik sliep een keer.
Omstreeks 08:30 uur gingen wij dan uit bed. Bij mij zit er dan geen rem op en ga dan als een ongeleid projectiel aan het werk. Snel ontbijten, even snel douchen en een bakkie koffie. Elsa zie dan weer met haar ogen draaien en blik hebben van "daar gaan we weer".
De rollen waren weer goed verdeeld. Althans... rollen verdeeld.... ieder deed gewoon zijn/haar ding. Ik deed de rest aan de bolide. Ja, ook olie checken en voor de rest ons vervoermiddel zo goed mogelijk verder inpakken. De koelkast en vriezer uitruimen en in de koelbox doen. En Elsa deed het huis van binnen. Uiteindelijk waren wij precies tegelijk klaar rond 11:00 uur. Wij mochten tot 12:00 uur het huisje gebruiken, maar ik had geen zin om tot die tijd bij het huisje te blijven hangen.
Na nog een paar foto's te hebben gemaakt en de huissleutel weer terug in het kluisje te hebben gedaan, reden wij om 11:42 uur weg. Wij waren nog geen kilometer onderweg, toen ik op de radio zag dat het tijdstip alleen streepjes aangaf. Ik heb dat vaker gehad en dat wil meestal zeggen dat er een stroomstoring is geweest. Dit kon zijn gebeurd door het aansluiten van de fietsendrager. Dus zetten wij de bolide even aan de kant en mocht Elsa uitstappen. Nu had ik natuurlijk keihard weg kunnen rijden zoals sommigen zeggen, maar dat deed ik maar niet. Nee, Elsa mocht even kijken of alle lampen het deden op de auto en de fietsendrager. Dit was gelukkig het geval. En voordat Elsa weer instapte zagen wij links van ons in het veld dat Bambi ons kwam uitzwaaien. Daar stond ze weer naar ons te kijken. Hierna vertrokken wij nu echt.
De reis verliep voorspoedig en zo kwamen wij dan om 13:57 aan bij de haven van Göteborg en sloten wij achter in de rij aan. Wij zagen Nederlanders voor ons uitstappen en naar een gebouwtje lopen. Wij dachten (oeps dat is een aanname) dat wij net als in Kiel ons in het gebouw moesten inchecken. Wij stonden in het gebouw al een tijdje in de rij en zagen, behalve de Nederlanders, alleen maar slonzige, ongezond uitziende vrachtwagenchauffeurs in de rijen staan. Overigens wel even gelachen, want een chauffeur was een dag te vroeg en moest dus 24 uur wachten of als tweede op de wachtlijst gezet worden voor de reis van vandaag.
Een medewerkster van de balie zag ons "niet vrachtwagenchauffeurs" staan en riep dat de "menschen vor die PKW" zich gewoon met de auto aan de poort moesten melden. Dus lopen wij terug naar de bolide, zien wij dat voor ons en achter ons auto's weg zijn. Maar er was toch nog een rij voor ons, dus sloten wij gewoon achter de rij weer aan en even wachten.
Omstreeks 14:30 uur gingen wij door de poort en kregen wij de tickets en de plattegrond voor de kamer. Elsa bekeek de kaart en kreeg een donkerbruin vermoeden dat wij niet een beste kamer hadden. Hierna moesten wij in "lane 1" wachten. En dat wachten duurde lang. Omstreeks 15:15 uur reden wij de boot op. Iedereen mocht gelijk doorrijden, behalve wij weer. Ik dacht "nee hè". Een medewerker van de boot keek naar de achterkant van onze mooie rode bolide en hij ging ook nog even door de knieën. Ik dacht misschien kijkt hij wel naar mijn mooie sportvelgen. En toen werd ik aangesproken. Onze bolide is van zichzelf al sportief verlaagd, maar door het gewicht van de bagage kwam de fietsendrager ook lager te zitten. Om in de boot een deck hoger te komen was de hoek dusdanig klein, dat ik met de fietsendrager over de grond zou komen als ik te recht en te hard de plaat op zou rijden.
Dus moest ik van hem er schuin oprijden. Zgzg oftewel zo gezegd zo gedaan. Wij stonden netjes geparkeerd. En dan onze tassen en jassen pakken en op naar deck 8. Op deck 8, waar ook de speelautomaten staan en de receptie is, zochten wij onze kamer. Deze was snel gevonden. Jawel, de eerste deur in de gang naast de speelautomaten. Aan de andere kant van onze kamermuur staan een stuk op wat speel(gok)automaten. Onze tassen hebben wij binnen gezet, even toiletbezoek en lekker boven op deck 11 het sun-deck bij The Yacht Club een bakkie koffie genomen.
Hierna maar wachten tot wij aan tafel kunnen. Helaas gaat de shop pas laat open, dus wij konden nog niet winkelen. Onze Zweedse kronen moeten immers op.
Omstreeks 18:30 uur ging de shop open. Aangezien wij om 18:45 uur aan tafel konden, zijn wij eerst gaan kijken wat wij gaan kopen. Zo veel keuze. Uiteindelijk hadden wij de keuze gemaakt en ja, wij zagen ook chocolade. Dus die gaan wij zeker halen. Hebben wij namelijk heel de dag trek in.
En dan het eten.
Wij kregen tafel 37 met mooi uitzicht naar buiten. Nee, niet aan het raam, maar wel goed zicht. Op het moment dat wij naar onze tafel werden gebracht, begon het schip net in de haven te draaien. Het schip trilde aan alle kanten. Wij zijn vervolgens naar het lopend buffet gegaan. Te veel keuzes. Dus van alles wat gehaald. Tja, alles wat mag moet geproefd worden. Er hingen wel overal borden dat je mocht opscheppen zo veel als je wilde, maar dat je wel alles opat wat je opschepte.
Dus daar hebben wij ons wel aan gehouden. Na twee keer opscheppen en nog een keer een toetje van een plak brownies, puntje amandelkoek en een plak Tiramisu en koffie na rolden wij het restaurant uit en zo de shop in voor onze aankopen.
Daarin zijn wij geslaagd, maar het geld is nog steeds niet op. Morgenochtend nog maar even kijken. Aangezien het nog wel vroeg was, besloten wij om even in de loungebar te gaan zitten en het blog af te werken in verband met de Wi-Fi.
Ondertussen luisterend naar de muziek in de disco. Wij kregen trek in een wijntje, dus namen wij beiden een witte wijn. Omgerekend zo'n 15 euro. Zo hé, dan gaat het hier wel hard met de kronen.

Geschreven door ElsSteef