Opstaan en klaar maken voor een bizarre zware dag. Vandaag staat Potsdam op het programma. Hier ligt de geschiedenis van mijn voorouders en hopelijk ga ik nog iets ervan zien. We gingen weer met de S-bahn. Vertrokken met de S2, overstappen op Sűdkreuz naar de S41 richting de Westkreuz. Daar overstappen op de S7 tot Babelsberg, want de S-bahn ging niet verder, dus moesten wij overstappen op de vervangende S7 bus naar Potsdam. Uiteindelijk 5 kwartier over deze reis gedaan.
In eerste instantie liepen wij aan de verkeerde zijde van het station. Dus even omkeren door het station naar de andere zijde lopen. Hierbij liepen wij weer langs de vele verschillende eetgelegenheden. Er is hier voor ieder wat wils. Aan de andere zijde was het even zoeken naar de "rent-a-bike". Na eerst één van de groepjes alcoholisten te hebben gepasseerd kwamen wij bij de shop. Wij hadden kortingskaarten en op een gegeven moment antwoorde de verhuurder iets waarbij wij dachten: "was dat nou Nederlands?". Dit bleek zo te zijn. De verhuurder heeft jarenlang in Brielle gewoond en zijn grootouders in Melissant. Na het nodige te hebben ingevuld kregen wij de fietsen mee. Wederom goede fietsen met 7 versnellingen en een hangslot met 5-cijferige code om de fietsen aan elkaar vast te zetten. Ook kregen wij een routekaart mee met de bezienswaardigheden. Dit was een lange route. En zo gingen wij op weg. Eerste stop werd "Am Alten Markt" aan dit grote plein zaten een Evangelische kerk, de St Nikolaikirche, met binnen een mooi groot orgel en diverse prachtige beschilderingen. Tevens stond aan het plein de "Landtag Brandenburg" met een mooie poort en het Potsdam Museum voor kunst, het oude Rathaus en het Potsdam Stadtmuseum Barberini.
Na deze stop gingen wij verder naar het Holländisches Viertel. Een plein waar alle woningen in de Nederlandse stijl zijn gebouwd. De wijk stamt uit het begin van de 18e eeuw, toen liet Frederik Willem I Hollandse grote groepen handwerkslieden naar Potsdam komen. Om de werklieden zich thuis te laten voelen, en om meer werkslieden aan te trekken, is er door de Hollandse Johann Boumann een Hollandse wijk voor ze gebouwd (1733-1742), geheel in Hollandse rode baksteenstijl. De populariteit van de Hollandse wijk bleef toentertijd nog een beetje uit en vooral Fransen en Pruisen vestigden zich in de wijk. De wijk bestaat uit vier blokken rondom het “centrum” van de wijk, de Mittelstraße.
Toevallig was op dit plein ook een markt en hier hebben wij kaasbroodjes gekocht en wederom voor ieder een Berliner bol. Het kaasbroodje hebben wij even rustig op een bankje opgegeten, terwijl wij via een app op de telefoon van Elsa de geschiedenis van deze huizen beluisterden. Hierna reden wij door naar de Brandenburger Tor. Onderweg ernaartoe reden wij nog langs de kleine Jägertor. Op een gegeven moment stonden wij dus naast de Brandenburger tor. Ik had deze vele malen groter verwacht. Ook hier hebben wij naar de informatie geluisterd via de app. De soldaten die hier vroeger wacht moesten houden moesten langer zijn dan 1.88 meter. Het moesten reuzen lijken. En zij konden makkelijker de lopen van de geweren laden en handgranaten verder gooien. En aangezien ze in Duitsland destijds niet genoeg van die mannen hadden, werden ze vanuit het buitenland gehaald en verplicht om wacht te houden. Vaak tegen hun wil. Degene die dat niet wilde of vluchtte en werd gepakt, kon een zware straf verwachten. Dit was of de dood of neus en oren eraf.
Onze weg vervolgden wij hierna naar Park Sanssouci. Wat een ontzettend groot park is dit met veel fantastische gebouwen en beelden en fonteinen. Wij hadden onze fietsen beneden geparkeerd en zijn vervolgens de terrassen van de tuin omhoog gelopen. Boven kwamen wij dan bij het gebouw. Wij zijn er even omheen gelopen en hebben aan de andere kant ook even over het park heen gekeken. Elsa wist dat hier ergens een grafsteen was van Frederik de Grote (Frederik Willem II). Die moest ik zien. Elsa had dus uitgezocht via mijn stamboom dat Frederik de Grote een familielid van mij destijds de adelijke titel heeft gegeven waardoor de naam Michaëlis veranderde in de naam Von Michaëlis. Echter dit familielid had geen kinderen en is de adelijke stand overgedragen naar zijn twee neven waar mijn tak weer vanaf stamt.
Wij vonden de grafsteen. Dit gaf toch wel een apart gevoel. Dit is niet te beschrijven. Maar naast de grafsteen lagen nog een paar andere grafstenen. Wij konden niet lezen wat daar op stond, maar Elsa heeft dat opgezocht en het blijken de Hazewindhonden van hem te zijn. Dat waren zijn beste vrienden en daarnaast wilde hij begraven worden.
Op het graf zagen wij aardappelen liggen. Wij begrepen de reden niet, maar Elsa vond natuurlijk het antwoord.
Frederik de Grote zette zich in voor de aardappel als volksvoedsel. Hij gaf zelfs een Kartoffelbefehl uit dat onder meer inhield dat al zijn onderdanen met deze plant bekend moesten worden gemaakt. Tot op de dag van vandaag zijn er daarom nog altijd een paar aardappelen op zijn graf te vinden.
Na dit moment reden wij verder naar het "Neue Palais". Wederom een ontzettend prachtig groot gebouw met ontzettend veel beelden. Overal. Hoeveel manuren zou dat wel niet gekost hebben.
Het paleis werd gebouwd in opdracht van Frederik de Grote. Zelf verbleef hij zelden in het paleis, het diende voornamelijk als logeerverblijf voor gasten van het hof of voor grote festiviteiten. Wij gingen eerst naar de achterzijde. Wij zagen een bordje dat je niet mocht fietsen en dus liepen wij verder tot midden op het plein voor een mooie foto. Na een tijdje kwam een tuinman met zijn elektrische karretje achter mij staan en zei dat ik helemaal niet met de fiets hier mocht komen. Toen ik zei dat ik met de fiets liep, zei hij dat wij dat ook niet mochten en moesten oppassen voor de parkbeheerders in zwarte kleding die bekeuringen geven. Wij zijn hierop maar snel vertrokken. Hierna doorgefiets naar de voorzijde van het paleis, waar Elsa een mooie panoramafoto maakte en ik ook nog wat foto's schoot.
Onze weg vervolgde verder naar de "Belvedere auf dem Klausberg". Nou ja, wij waren eigenlijk onderweg naar de Orangerie, maar deze kwamen wij ook tegen en een bankje. Hier hebben wij even pauze gehouden in de schaduw en onze Berliner Bollen opgegeten. Wat was deze heerlijk zeg. En zeer goed gevuld. Op de GPS zag ik dat er op 17 meter een cache lag, dus deze even gezocht en gevonden. Hierna zijn wij via wat omwegen naar de Orangerie gereden. Wederom een groot pand met veel beelden en een fantastische tuin. Onze fietsen hadden wij netjes buiten de tuin geparkeerd. Even later zagen wij anderen dwars door de tuin rijden. Cultuur barbaren.
Inmiddels was het al 15:30 uur geweest en wij waren net over de helft. Wij besloten het grootste gedeelte over te slaan en via o.a. een mooi park, dat deels langs het meer de Jungfernsee en de uiteindelijk langs de Havel ging gereden. Even daarvoor moesten wij een grote drukke kruising oversteken. Wij kregen groen licht en dus reed ik weg. Hoor ik ineens achter mij Elsa gillen en zie ik, wat later bleek haar telefoon over de rijbaan stuiteren. Dus zij terug. Stond zij midden op de kruising haar telefoon in haar tas te doen en de lichten stonden inmiddels al even op rood. Zij maakte het wel weer spannend, maar gelukkig was zij op tijd over de kruising heen.
Wij kwamen uiteindelijk bij de Glienicker Brűcke. ook wel de 'spionnenbrug' genoemd, is een brug over de zuidelijke arm van de Havel tussen de Duitse steden Potsdam en Berlijn. De Glienicker Brücke lag in de tijd van de Koude Oorlog op de grens van West-Berlijn en de Duitse Democratische Republiek en kreeg wereldwijde bekendheid door de agentenruil op 11 februari 1986 waarbij de Sovjet-dissident Anatoli Sjtsjaranski en een aantal andere gevangenen uit het Oostblok werden uitgewisseld tegen vijf geheim agenten die in het westen gevangen zaten.
Nadat wij even over de brug en de grens zijn gereden, besloten wij in één rechte lijn door te rijden naar het centraal station van Potsdam. Wij reden even iets te ver. Dus stopten wij even. Het was warm, dus voordat wij het stukje terug gingen fietsen, zei ik dat we eerst nog maar wat moesten drinken. Ik gaf Elsa de fles cola en pakte mijn telefoon om foto's te maken. Dit lukte. Toen ik mij even omdraaide hoorde ik Elsa roepen "oeps" en vervolgens hoorde en zag ik de dop van de colafles van de brug op het spoor stuiteren. Tja, nu had zij een excuus om de hele fles leeg te drinken. Nadat de fles leeg was zijn wij naar de "Rent-a-bike" shop terug gereden. Hier hebben wij de fietsen weer netjes afgeleverd en passeerden wij weer onderweg naar de ingang van het station een nog groter geworden groep alcoholisten die inmiddels zwaar onder invloed op de bankjes hingen.
Wij waren wat vroeg voor de S-bahn, dus besloten wij even wat te eten. Elsa nam gelijk een alcoholvrije biertje bij het eten. Na het eten bleken wij nog 5 minuten te hebben en zijn wij naar het perron, wat direct om de hoek van het eetgelegenheid was, gelopen. De reis duurde ditmaal iets meer dan een uur. Na aankomst op het station, 19:10 uur, zijn wij nog even naar de supermarkt gelopen om wat drinken en een lekker toetje te halen. Bij thuiskomst vlogen de schoenen weer snel uit en trokken wij weer lekkere ruime kleding aan en gingen hangen op de bank. Uitgeput. Heerlijk zo'n vakantie. Wij gebruiken de tijd echt volledig.
Morgen gaan wij het rustig aan doen. Althans in de ochtend, want wij vertrekken pas in de middag naar Alexanderplatz en hopen 's avonds de prachtige lichtshow te kunnen bekijken.

Geschreven door ElsSteef