Voor ons een normale tijd opgestaan. Niet wetende wat ons vandaag allemaal te wachten stond. In ieder geval zouden wij volgens de planning richting het noorden van het eiland gaan en de fietsen gingen mee. Fietsbroeken aan, fietstassen ingepakt en op naar het noorden. TomTom liet ons weer mooie stukken van het eiland zien. Snap nog steeds niet waarom hij deze route koos. Wij parkeerden de bolide op de parkeerplaats nabij het "Hammershus"kasteel. Om het kasteel te bezoeken is gratis, maar voor parkeren moet hier wel betaald worden. 30kr p/d.
Wij mochten ook niet met de fietsen richting het kasteel, dus die zetten wij even bij de parkeerplaats op slot. Wat een fantastisch kasteel als je het zo op een afstand al bekijkt. En hoe dichterbij wij kwamen hoe versteld wij stonden wat er allemaal nog stond. Bleek dat dit kasteel meerdere muren er omheen had gehad. Het heeft ook voornamelijk deels gediend als gevangenis, waarin kennelijk de bekendste gevangenen waren: prinses Leonora Christina en haar man Corfitz Ulfelt die rond 1660 17 maanden daar hebben vastgezeten en zelfs een keer wisten te ontsnappen vanaf de derde verdieping waar hun dungeon was, maar direct weer werden gepakt. Tevens was er een bakkerij en een bierbrouwerij gesitueerd. Dat deze er was bleek wel na de uitleg van het eten. Het eten, en met name het vlees, was zo zout, dat men er extra veel door gingen drinken. Ja en wij hebben er ook weer gecached.
Na dit bezoek besloten wij met de fietsen een stuk te gaan fietsen en onderweg caches te zoeken. Echter hier ging dat niet best. Op de GPS zijn de fietspaden niet goed aangegeven en zo kwamen wij op wegen terecht die voor de fiets doodlopend waren of waar wij niet eens in mochten. Wij kwamen bij een haventje terecht en zagen dat wij even verderop bij een vuurtorentje (lichtbaken) moesten zijn. Dus de fietsen op slot gezet en er even naar toe gewandeld. Bij de vuurtoren, die je bijna niet zag, moesten wij een houten trap op. De eerste twee treden waren bezet door een groot leger mieren. In gedachte zei ik sorry en liep snel naar boven. Nadat ik de cache had gevonden en Elsa inmiddels ook boven was aangekomen, bekeek ik de toren wat beter. Het was eigenlijk een klein wit huisje met een groot vierkant raam richting de haven gericht. In het huisje brandde een grote witte lamp die af en aan dimde en oplichte. Het midden van het raam was gewoon transparant, de rechterkant was groen en de linkerkant was rood. Inmiddels was Elsa al weer de trap af naar beneden gegaan. Terwijl ik de trap afliep zag ik haar volop springen en haar broek afkloppen. Als reddende engel schoot ik haar te hulp. Het legertje mieren hadden haar opgewacht en hadden haar aangevallen. Ik heb haar maar even afgeklopt en zo alle mieren van haar afgeslagen.
Wij hadden wel wat trek en besloten een Laks sandwich te gaan eten bij een eettentje aan de haven. De prijs was ook redelijk en het brood was nog lekker warm en goed belegd. Toen wij richting het haventje reden ging dat lekker bergafwaarts. Maar wat naar beneden gaat, gaat ook omhoog. En dus was dit een zware opgave voor Elsa. Ja, ik train natuurlijk thuis op de spinningfiets en heb dan een iets betere conditie. Maar wat ook zo bijzonder was, dat Elsa schakelde en de ketting volledig vast sloeg. Bleek gewoon dat de ketting was dubbel geslagen. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Had zij weer. Dus zij viel stil en probeer dan maar tegen zo'n steile helling weer op gang te komen. Dus heb ik haar maar met een duwtje op gang gebracht en daar ging ze weer.
En dus reden wij weer verder, althans dat was de bedoeling. Overal waar wij heen wilden rijden, konden of mochten wij niet verder met de fiets. Één keer zelfs eindigde de rit bij een afgrond. Maar wij kwamen door de GPS wel weer bij een mooi meer uit. Dus toch even afgestapt voor wat foto's en genieten van het uitzicht. Nadat het zoeken naar caches geen succes werd, besloten wij gewoon richting de grote vuurtoren "Hammeren Fyr". Om daar te komen moesten wij een behoorlijk steile weg oprijden. Althans ik reed en Elsa liep af en toe. Onderweg even gestopt om even wat snelle suikers tot ons te nemen door middel van zo'n gelzakje. Wij konden er weer even tegenaan. Uiteindelijk kwamen wij boven aan. Ik dacht gelijk.... wat naar boven gaat...
Wij konden hier de vuurtoren beklimmen. Bovenin de vuurtoren was het oude kantoor van de vuurtorenwachter nog ingericht zoals vroeger. En tevens hoorde je geluidsopname hoe dat dan ging met de communicatie. Boven had je rondom weer goed en mooi uitzicht.
Ook op het terrein van de vuurtoren hebben wij een cache gevonden. Een andere tweede cache was wel leuk. Daarbij moesten wij de cache zoeken en deze ruim 70 mtr van de gevonden lokatie weer verstoppen.
Op een gegeven moment liepen wij over het terrein en was het zicht over zee even helder. Wij konden op dat moment Zweden zien. Dat blijkt namelijk 30km van het noorden van het eiland te liggen. Na ons bezoek aan de toren en het terrein, besloten wij weer richting de bolide terug te rijden. Yes! Dacht ik. GoPro op en op de pedalen. Elsa nog achter mij aan roepend... "kijk je wel uit!". De afdaling ging lekker hard, echter af en toe was het vliegen happen, want dan reed ik weer met een noodgang door een zwerm vliegjes heen. Uiteindelijk kwam ik veilig beneden en enkele minuten later was Elsa ook weer van de partij.
Het was inmiddels al wat later geworden en ik had geen zin meer om te koken vandaag. Dus besloten wij bij een take away maar wat te halen. De porties patat hier zijn best groot.
Thuis de maaltijd opgegeten. Hierna weer een "teken check" gedaan. En ja hoor, ik had er weer eentje. Nu op mijn scheenbeen. Ook deze er weer uitgetrokken. Hierna de inmiddels droge was afgehaald en opgeruimd. En na dit alles.... uitgeput op de bank met allebei een appelcider. Dat wordt waarschijnlijk vroeg naar bed.
Wij besloten dat morgen echt een rustdag gaat worden. Misschien dat wij morgen gaan midgetgolfen op kunstgras. Maar waar? Dat moeten wij nog uitzoeken.

Geschreven door ElsSteef