Wat een nacht weer. Niet door het hele team 12-jarige rugbyers die de huisjes achter ons hebben ingenomen, maar gewoon door slecht slapen van onszelf. Die kids gedragen zich voorbeeldig. Wij lagen er vroeg in, maar hierdoor ook vroeg wakker. Vóór 07:00 uur er al weer uit. Ontbijtje kwark-cruesli, koffie en een vitamine drankje. Op het programma stond vanochtend een wandeling naar het park in het dorp waar drie caches (Geocaching) zouden liggen. Vol goede moed daar gezocht. Niets gevonden. Uit de logs was ook al te lezen dat meerdere mensen het niet gevonden hadden. Dus dan maar ergens anders zoeken in het dorp. Deze bleken van dezelfde legger te zijn, dus werd het niks in het dorp. Dan maar een wandeling gemaakt door het dorp met de paar kleine winkeltjes. En natuurlijk als een stel toeristen foto's gemaakt. Onderweg terug naar de camping hebben wij nog even boodschappen gedaan voor de lunch en het avondeten. Tijdens de lunch even gekeken waar we even heen konden rijden om toch een cache op te pikken. Het werd "Forte Belvedere Gschwent" bij Oseli. Een bunker uit de eerste wereldoorlog op 1177m hoogte. Deze grote bunker is te bezoeken tegen betaling, maar buitenom mag je vrij lopen. Bij Oseli parkeerden wij onze bolide. Vandaar uit moesten wij weer een klein stukje lopen. Elsa weer op haar outdoor sandalen, waar zij prima mee uit de voeten kan. Ik zou het niet kunnen met mijn zwakke enkels. Bovenaan bij de bunker troffen wij dan in totaal twee caches aan. Onze dag was weer succesvol. Overigens om daar te komen, werd wel wat gevergd van mijn stuurkunsten. Wat een weg zeg. Allemaal haakse tornanti's (haarspeldbochten) die je niet eens in je tweede versnelling kon nemen, omdat je dan 12%plus ging stijgen. Ook waren de bochten onoverzichtelijk en zo kwam het dat een overijverige motorrijder soms de bocht te wijd nam. Ja, soms hing daar wel een bolle spiegel, maar vaak ook niet. Ook waren er tunnels waar je maar met één voertuig doorheen kon of passages waarbij de dalende voertuigen natuurlijk de stijgende, ons dus, voor moest laten gaan. Al met al toch wel blij dat ik die extra rij-opleidingen van de baas heb gehad. Elsa was ook zeer opgelucht dat wij heelhuids en veilig op bestemming aankwamen. Na dit korte uitstapje besloten wij weer terug naar de camping te gaan. Alleen namen wij voor de veiligheid maar even een andere weg via Carbonare. Overigens kwamen wij daar ook op een weg terecht met aardig wat tornanti en een Italiaan in een Alfa Romeo dacht mij daar op te kunnen jagen. Als je hier de dorpjes inrijdt dan is het toch wel opletten op de oranje lage flitspalen.
We reden Levico-Terme binnen en de zon scheen volop. Lekker warm. Dus bij thuiskomst korte broek aan, zonnebrand op en lekker bakken. Nu is het wel goed zoeken naar een geschikte zon plek bij het huisje. Er is aardig wat schaduw. Maar ik heb toch even kunnen zonnen. Elsa ging de schaduw in, want die had alweer een rood hoofd. Natuurlijk ging het zonnetje weer achter een wolk en werd het tijd om te gaan koken. Wij verdeelden het goed. Elsa ging koken en ik ging aan de overkant bij het wasgedeelte de was doen. Was gedaan en wil je het ophangen, valt heel het wasrek van ellende uit elkaar. Heb ik weer. Terwijl Elsa aan het koken was, viel het rooster van de afzuigkap naar beneden. Er klonk een gil uit de keuken, maar het viel gelukkig mee, het eten was al klaar. Het eten, gemengde sla met aardappelen en vegetarisch schnitzel smaakte goed. Als dressing natuurlijk echte Italiaanse "Aceto Balsamico di Modena". Tijdens het eten vlogen de bedelende huismussen langs ons terras of kwamen op het hek zitten. Als toetje hadden wij, hoe kan het ook anders, heerlijke Tiramisu. Na het eten hebben wij gekeken waar wij morgen heen gaan. Aangezien het woensdag nog warmer wordt, besluiten wij om morgen toch maar een wandeling te gaan maken en woensdag te gaan fietsen. Morgen gaan wij een mijnwerkerstrailtje lopen.
Nu gaan wij de rest van de avond rustig genieten op ons terras met puzzel/leesboekje en een heerlijk wit wijntje.

Geschreven door ElsSteef