Vannacht wederom een slechte nacht gehad. Omstreeks 23:00 uur zijn wij naar bed gegaan. Ik deed bijna geen oog dicht in het veel te kleine bed. (zowel in de lengte als de breedte) En als ik sliep droomde ik in het Duits. Ik heb woorden gedroomd die ik nog nooit heb geleerd op de MAVO. En Elsa... die sliep natuurlijk wel. Alleen werd zij steeds wakker door mijn gemopper. Nu hadden wij in het appartement twee toiletten. Elsa pakte meestal de linkerdeur, de daadwerkelijke badkamer met douche, bad en toilet en ik de rechterdeur, hier zat alleen het toilet. Die deur stond altijd open. En dat dacht ik vannacht dus ook. Elsa ging naar het toilet en ik dacht... nu ik wakker ben, ga ik ook maar even. Loop ik in het donker naar het toilet... loop ik vol tegen de deur aan. Ja, de deur was dus gesloten. Hoe zou dat nu toch komen.
Hierna hadden wij van bed geruild en wonder boven wonder hebben we even door kunnen slapen.
Vandaag stonden wij omstreeks 06:30 uur op. Gelijk maar koffie zetten, tafel dekken, douchen, ontbijten, afwassen en de bolide weer inpakken. Het ging zo vlot allemaal dat wij lekker op tijd, 08:30 uur, weer de weg op gingen.
Onze reis ging vandaag eerst naar Dachau. Wij gingen het concentratiekamp aldaar bezoeken. Dat was een kleine 3,5 uur rijden. Echter duurder het iets langer, omdat wij in een mega file terecht kwamen. Ook hier was het toeval dat wij bij een tankstation met toilet en parkeerplaatsen kwamen, waar overigens heel veel uit de file heen gingen. Na de tank weer te hebben gevuld, hebben wij aan een picknicktafel gegeten en koffie gedronken. Dit was op de parkeerplaats van Rasthaus Gruibingen. Na de pauze van ongeveer een half uur, gingen wij weer op weg... althans op de invoegstrook van de autobahn stonden wij al weer stil. Heel de autobahn stond stil. En dan vanuit het niets ging alles rijden en leek er niets aan de hand te zijn geweest. Even later reden wij over de mooie Donau. En dan rij je, denk je, lekker hard over de autobahn met een gangetje van 150 km/u, wordt je vanuit het niets ingehaald door twee grote BMW's X5 ingehaald. Door de windruk ging onze bolide heen en weer en het leek gewoon of wij stilstonden.
Om 13:00 uur waren wij bij Dachau. Voor een paar euro namen wij een audiogids in de Nederlandse taal. Dat was zeker een goede zet interessant. Op een gegeven moment kwamen wij dus bij de poort met Arbeit Macht Frei. Als je erbij staat geeft dat toch wel een andere dimensie. En dan ga je het hek door en sta je op een mega groot appèl plein. Op dit plein stonden 40.000 - 50.000 gevangenen. Dat is te vergelijken met alle inwoners van Goerree-Overflakkee die daar stonden. In het midden stond dan een grote speaker.
De gevangenen werden letterlijk de treinen uit geslagen en als stront behandeld. Zo stond dit letterlijk beschreven daar. Ze moesten vanaf de treinen marcheren. Ik vond een foto heel bijzonder, waarbij de gevangenen allemaal met gebogen hoofd of verslagen erbij stonden en één man keek vol haat omhoog. Wat daar allemaal is gebeurd, is onbegrijpelijk dat men zo met mensen(levens) omging. Bij de audiogids was ook een Nederlandse overlevende te horen. Die vertelde dat hij in een groep van 8000 man zat. Deze groep was overgeplaatst van een ander kamp naar Dachau, omdat de geallieerden te dichtbij kwamen. Er zaten op dat moment 38000 gevangen daar. Volgens de Nederlander kon er geen muis meer bij, maar werden zij, 8000 m/v, erbij gepropt. Ondertussen was Elsa binnen in het museum niet lekker geworden. Waarschijnlijk door vermoeidheid en de hitte (27gr). Wij hebben toen even gestopt en hebben wat water gekocht en wat gegeten. Later ging het iets beter. Hierna hebben wij de verschrikkelijk X bunker bezocht. De gaskamer met daarnaast het crematorium. Het verhaal gaat dat deze gaskamers nooit zijn gebruikt, want er zijn geen bewijzen. Maar er is wel een brief gevonden, waarin staat dat de gaskamer en crematorium zijn getest.
Hierna zijn wij terug naar onze bolide gegaan en hebben wij de reis vervolgd naar onze Ferienwohnung in Anger bij Frau Anneliese Eckart. De reis duurde iets langer dan bedoelt, want ik miste de afslag. Nog nooit zo'n slecht aangegeven en korte afslag in Duitsland gezien als deze. De TomTom telde af, maar ik zag helemaal geen bord of iets wat er op leek. Ik riep nog "waar dan!?" en er voorbij. Bij de herkansing lukte dit wel, mede ook omdat ik Elsa vroeg mee te kijken.
De Ferienwohnung was ruim en op een mooie lokatie met mooi uitzicht. Omdat Elsa nog niet helemaal lekker was, is zij even op bed gaan liggen en ben ik met de blog begonnen. Van Frau Eckart hadden wij een goede tip gekregen waar wij lekker konden eten. Dat was in het dorp bij de kerk bij biergaten GOBERG Anger. Het was maar 11 minuten wandelen. En het was nog heerlijk weer ook. Wij kwamen op het terras en zagen een plek naast een groot blikken beeld. Gelijk een heerlijk biertje besteld... nou ja... biertje. Een flinke pul was het. Tja, we konden het niet laten om over Geocaching te praten. Bleek die cache aan de achterkant van het beeld in zijn voet te zitten. Vanaf onze zitplaats zagen wij hem liggen, maar konden er niet bij. Deze moest via de achterkant worden gepakt. Elsa zat tijdens de heerlijke maaltijd uit te vissen hoe wij dit gingen doen. En toen ineens deed ze maar een greep vanaf haar zitplek en ze had hem. Niet echt in de stealthmodus zoals wij dat noemen, maar ze had hem. Ditmaal namen wij na het eten een lekker toetje. In totaal waren wij maar €50,= kwijt. Na het eten terug gewandeld en genoten van de omgeving. In de verte zagen wij de bergen met de eeuwige sneeuw.
Terug op de kamer in de relax modus. Glaasje jus d' Orange en ook een lekkere douche... als je het douchegordijn maar goed dicht doet, dan hoef je niet te dweilen. Daar kwam Elsa achter nadat zij had gedoucht.
En terwijl ik dit laatste zit te tikken voel ik iets jeuken in de binnenkant van mijn linker been. Een bekend soort jeuk en ja hoor ik had een teek. Gelukkig de tekenpen bij ons, alleen die lag nog achterin de bolide en het is inmiddels donker. Uiteindelijk gevonden en op de operatietafel... in dit geval het bed met een grote slaapkamer lamp erop gericht. Toen Elsa wilde beginnen, zag ze er niet eentje, maar twee. Dus daar gingen we dan. De ene ging redelijk makkelijk. De tweede zat dieper en ik voelde toch wel dat Elsa met die pen bezig was. En dat deed nog pijn ook. Begint zij mij gewoon keihard uit te lachen. Natuurlijk een foto van de twee criminelen genomen.
Hierna maar naar bed gegaan en hopen dat dit geen gevolgen heeft.

Geschreven door ElsSteef