Vanochtend om 07:30 uur opgestaan. We zijn wel op vakantie, maar wij willen wel wat aan onze dag hebben. Na ons stevig ontbijt, waarbij wij even de verrichtingen van onze Max bekeken, hebben wij onze tassen ingepakt voor onze eerste trip naar Berlijn centrum. De route en alle belangrijke punten voor vandaag stonden in onze GPS ingeladen. Wij dachten dat het goed weer zou worden vandaag, hoewel het er behoorlijk sober uitzag buiten. Dus ik liet mijn trui en fleecejas in ons huisje. Wij liepen naar het station. De S-bahn rijdt hier om de 10 minuten, dus als we hem misten, dan kwam de volgende al snel. Maar hoe dichter wij bij het station kwamen en wij zagen dat de metro ieder moment kon komen, des te sneller wij gingen lopen. Op het perron onze OV kaarten afgestempeld en in de gereedstaande metro gestapt die om 09:41 uur vertrok. Ze hebben hier veel ruimere wagons, met veel meer beenruimte. Het geluidje dat de deuren gaan sluiten, is dezelfde als in Nederland.
En zo kwamen wij even later aan op station Anhalter Bahnhof. Buiten het station heb ik gelijk mijn jas aangedaan. Wat was het koud zeg. En er was een gure, bijna Flakkeese wind. Had ik toch maar die trui meegenomen. Gelukkig heb ik altijd standaard mijn muts en col in mijn tas zitten.
Hierna liepen wij naar Topographie des Terrors. Hier stonden de voormalige hoofdkwartieren van de Gestapo, SS, SD en het uiteindelijke Reichssicherheitshauptamt. Hier staat een deel van de muur en er vlak achter een fotogalerie met uitleg van de diverse bijzondere gebeurtenissen voor en tijdens de WW II. Echt heel aangrijpend als je dit zag. Vooral ook als je ziet dat veel mensen (vooral Joden) gewoon zelfmoord pleegden in plaats van dat ze zich door de Duitsers lieten pakken. Hierna bezochten wij het museumgebouw. Dit alles is allemaal gratis te bezoeken en het was zeker de moeite waard. Verschrikkelijk om te zien wat er allemaal heeft plaatsgevonden. Wij zagen foto's die wij nog nooit eerder hadden gezien. Ik kreeg soms een brok in mijn keel ervan. Maar soms werd ik ook woedend. Woedend als je ziet dat veel oorlogsmisdadigers MAAR 9 tot 15 jaar kregen in plaats van levenslang of de doodstraf.
Hierna liepen wij naar publiekstrekker Checkpoint Charlie. Hier kan je tegen betaling met de militairen op de foto. Nou, dat is dus niks voor ons. Maar even een foto geschoten en even verderop een cache opgepikt. Rond Checkpoint Charlie is op bijna elke hoek van de straat wel een oplichter bezig met balletje-balletje.
Na dit vluchtige bezoek aan Checkpoint Charlie zagen wij dat wij redelijk in de buurt waren van de Jack Wolfskin shop en Ritter-Sport shop. Onderweg zagen wij allemaal luxe kleding winkels en die waren allemaal dicht. Toen had al een belletje moeten gaan rinkelen. Maar dat deed het niet en dus liepen wij eigenwijs naar de Jack Wolfskin shop. En deze was... jawel... gesloten. Hier komen wij nog wel een keer terug.
Na deze ietwat lichte teleurstelling (soms gaat het anders) zijn wij naar het Holocaustmonument gelopen. Een groot kunstwerk dat in 2005 is geopend om de Joodse bevolking, die in de WW II is vermoord te herdenken. Het monument bestaat uit een groot aantal betonnen blokken waar je doorheen kunt lopen. Als je langs de blokken loopt, zou je het gevoel moeten krijgen wat de Joden hadden in de concentratiekampen: de smalle paadjes, eindeloze gangen en hoge blokken laten je gedesoriënteerd voelen alsof je geen uitweg vindt.
Hierna zijn wij via het park "Tiergarten" naar de Brandenburger Tor gelopen. In het park liepen wij ook langs het "Sinti und Roma Denkmal". Het Monument voor de Sinti en Roma van Europa die onder het nationaalsocialisme zijn vermoord is een monument in Berlijn. Het herinnert aan de Porajmos, de nationaalsocialistische volkerenmoord op de Sinti en Roma en tevens lngs het "monument voor de onder het nationaalsocialisme vervolgde homoseksuelen" gelopen.
Helaas stond de Brandenburger Tor grotendeels in de steigers. Op het plein van de 18e maart was het heel druk. Na wat foto's te hebben gemaakt, liepen wij door naar de Reichstag. Heel bizar vonden wij het monument voor de overleden, of beter gezegd, alle vermoorde parlementsleden die destijds in zijn geheel zijn vervangen in opdracht van Adolf Hitler.
Na dit immens grote gebouw te hebben aanschouwd, besloten wij om even wat te eten. Wij gingen bij één van de vele kiosken een beroemde Currywurst met een broodje eten. Ja, ik heb gezondigd. Hierna liepen wij verder en besloten ons even op te warmen in een kleine lunchroom, waar wij een warme chocolademelk namen.
Hierna ging onze wandel- en speurtocht weer verder en liepen wij door de Tiergarten naar het "Sowjetisches Ehrenmal". Dit was eveneens een prachtig groot monument. Het monument werd in 1945 gebouwd om de in de WW II omgekomen soldaten van het Rode Leger te gedenken. Nadat wij dit monument hadden bekeken, liepen wij naar het "Haus der Kulturen der Welt". Een fantastisch groot theatergebouw. Hier zou een cache liggen. Terwijl wij, en nog een ander Duits gezin, aan het zoeken waren, stopte een polizei busje voor ons. Waarna de twee agenten beiden uitstapten en ook nog even de Duitse versie van Bumper uit de auto haalden. Wij dachten oh oh. Maar dat viel gelukkig mee. Zij raakten met het gezin in gesprek. Ik was eigenlijk best nieuwsgierig en dus legitimeerde ik mij als Nederlandse Politie beambte. Wij hadden het even over hun vesten. Bleek dat de twee niet van dezelfde dienst waren. De ene was Bundespolizei en de ander was Ländespolizei. De één moest zijn vest zelf kopen en de ander kreeg deze van het korps. Natuurlijk wilde ik met deze twee "Brothers in blue" op de foto en dat deden zij dan ook. Na de foto namen wij met een ferme handdruk afscheid van elkaar en vervolgden wij onze weg naar de het volgende bezienwaardigheid. Dit was Schloss Bellevue. Het is de officiële ambtswoning van de Duitse Bondspresident. Wederom een prachtig gebouw. Van verre zagen wij vervolgens het volgende prachtige monument. De Siegessäule. De aanleiding tot de bouw van deze erezuil was de overwinning van Pruisen op de Denen in de oorlog van 1864. Maar toen uiteindelijk deze zuil klaar was, waren inmiddels nog meer overwinningen behaald in andere oorlogen, zoals de Oostenrijkse-Pruisische oorlog en de Frans-Pruisische oorlog.
Na een rondje om dit grote verkeersplein liepen wij naar weer een bizar monument. Dit was het T4 monument. Vernoemt naar het adres van waar dit monument staat en beter bekend is als "Monument Kantoren Operatie T4". Op dit adres, TiergartenStraße 4, waren de kantoren van het bureau dat het euthanasieprogramma "Aktion T4" organiseerde. Deze operatie hield de massamoord op psychiatrische patiënten en mensen in verzorgingshuizen in. Bijna 200.000 mensen zijn bij deze operatie vermoord, waarvan er 70.000 zijn vergast in zes geheime euthanasie-instituten: Grafeneck, Brandenburg, Hartheim, Pirna-Sonnenstein, Bernburg en Hadamar.
De kennis die hier mee is opgedaan werd gebruikt bij het opzetten van de vernietigingskampen Belzec, Treblinka en Sobibor. Ook een groot deel van het betrokken personeel werd hier opnieuw ingezet. (Bron: tracesofwar.nl)
Na dit verschrikkelijke monument te hebben bekeken en de bizarre, onbegrijpelijk verschrikkelijke, informatie te hebben gelezen, besloten wij om even voor iets vrolijkers te gaan. Dat werd een grote lego giraffe. Dit was de cache met 's werelds meeste favo punten. In één van de blokjes zou de logrol zitten, dus dat werd zoeken. Totdat ik daar ineens wat anders zag en ik het blokje eraf kon pakken. De enigste die los zit overigens. Na deze te hebben gelogd liepen wij verder en kwamen wij langs een Dunkin' Donuts winkel. Tja, wij konden ons niet bedwingen. Wij werden de winkel ingezogen. Maar wij hielden ons netjes. Ieder maar één donuts.
Het werd wel wat later inmiddels en wij voelden het wel flink dat wij al aardig wat kilometers in onze benen hadden zitten. Wij kwamen bij de Potsdammerplatz. Daar was, zoals op meerdere plekken in Berlin middels plaquette en een klinkerstreep in de bestrating aangegeven waar de muur heeft gestaan. Hier maakten wij voor een virtuele cache een foto. En ook van een stukje muur wat er stond.
Onze laatste stop voor vandaag werd de wachttoren in de doodlopende Erna-Berger-Straße. Dit was een DDR wachttoren die oorspronkelijk langs de Berlijnse muur stond tussen de Brandenburger Tor en de Leipziger Platz.
Om in de toren te kijken moest je betalen. Dit hoefde voor ons nou ook weer niet en dus namen wij een foto van de buitenzijde, waarna wij naar de S-bahn liepen op de Potsdammerplatz.
In de metro was het lekker rustig. Bij ons station moesten wij natuurlijk opstaan. Dit ging behoorlijk moeilijk. Als twee oudjes strompelden wij naar ons huisje. Daar aangekomen ploften wij, nadat wij onze schoenen hadden uitgegooid, op de bank met een bakkie koffie.
Later heeft Elsa weer lekker gekookt. Na het eten namen wij een Chiemseer beer en begon ik te tikken en Elsa.... die ging op bed liggen om bij te komen van deze dag. Waarom is vakantie bij ons nooit rustig opladen?
Morgen gaan wij naar het oude vliegveld Tempelhof, waar wij waarschijnlijk fietsen gaan huren. Ik ben benieuwd.

Geschreven door ElsSteef