Vanochtend vroeg eruit, want wij hadden om 10:00 uur een plek besproken bij de Commandobunker in Kemmel. Dus ontbijtje en een koffie en hierna op weg. Het is een gewone werkdag hier, maar je ziet echt niemand op de weg. Bij de bunker was het lekker rustig. Geen voertuig of mens te bekennen. Dus wij door het hek het terrein op en naar de receptie. Nu dachten wij dat wij een rondleiding zouden krijgen, maar dit bleek niet het geval. Zonder plattegrond of beschrijving mocht je door deze immens grote bunker wandelen. Wat een gebouw zeg. Gebouwd in 1953 na de tweede wereldoorlog. Drie verdiepingen met als uitsmijter de grote commandozaal (Operation Room). Je waande je hier in oorlogstijd met alle grote kaarten en aantekeningen. Ook werden de geluiden gesimuleerd hoe hun zenuwcentrum werkte met de telexen en de super computers die daar draaiden. Na deze mooie bijzondere bezienswaardigheid gingen wij naar Wijtschate te gaan om de "Pool of Peace" te bezichtigen. Spanbroekmolenkrater (Pool of Peace) is de meest bekende krater van de Mijnenslag. Het is een grote krater waar nu water in staat. Ook hier lag een cache op een bijna niet te bereiken plek door brandnetels, bramentakken en omgevallen bomen. Terwijl wij aan het zoeken waren, zagen wij langs een verlaten pad een eenzaam en alleen staand kruis staan met de tekst dat daar op 2 september 1914 op 24 jarige leeftijd een soldaat sneuvelde tijdens een nachtelijke aanval op de eerste Franse lijn en dat hij zijn pasgeboren kind nooit heeft gezien.
Hierna zijn wij naar Bayernwald gereden om de plaatselijke loopgraven te bekijken. De tickets hadden wij van de week gehaald en gelukkig maar. Je komt daar namelijk bij een groot hek zonder personeel. Kaart erin en je kan door de het poortje. Heel bijzonder was het om te lezen dat, de toen nog onbekende, Adolf Hitler daar dus ook was geweest en gewond was geraakt bij het redden van enkele luitenants. Elsa en ik zeiden tegen elkaar "wat als hij dit niet had overleefd, dan was alles heel anders geweest".
Na dit bezoek, waarbij wij door de loopgraven hebben gewandeld en de bunkers hebben bekeken, hebben wij nog een cache in de buurt gezocht en een begraafplaats bezocht nabij de loopgraven. Hier lag o.a. een Chinees en ook een aantal onbekend gebleven soldaten.
Een andere cache, welke vlakbij het hek van de loopgraven zou liggen, hebben wij niet kunnen zoeken, want er was net een huifkar met een heel gezelschap gekomen en die zaten steeds naar ons te kijken.
Wij zijn maar weggegaan. Wij wilden nog wel een cache doen en zo kwamen wij bij het Klein-Vierstraat British Cemetery. Dit is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in het Belgische dorp Kemmel. Hier was de opdracht om op de begraafplaats te zoeken naar de enigste gesneuvelde Zuid-Afrikaanse militair die daar zou liggen. Eerst stonden wij op de verkeerde begraafplaats. Hier lagen bijna alleen maar onbekende slodaten. Ik zag aan de overkant het grote gedeelte van de begraafplaats. Hoe ga je die Zuid-Afrikaanse militair vinden? Elsa besloot over de begraafplaats te wandelen en te zoeken, lees elke grafsteen af te lopen, en ik pakte het register erbij, wat in een klein gebouwtje lag. Het terrein is 3000 vierkante meter groot en er liggen 805 overleden militairen. Na ongeveer drie kwartier tot een uur had ik hem dan eindelijk gevonden. Ja, je moest echt alle namen langs. Met het register liep ik naar Elsa en vonden wij de grafsteen. Na de puzzel, die bij de cache hoort, te hebben opgelost, vonden wij de cache net buiten de begraafplaats. Natuurlijk heb ik bij de begraafplaats ook nog even in het gastboek een boodschap geschreven.
Na onze vondst stapten wij in de bolide en besloten wij naar huis te gaan. Wij waren behoorlijk koud. Aangekomen bij het huisje heb ik gelijk een pan biologische tomatensoep opgezet en even later zaten wij allebei aan de bar met een bord warme soep voor ons.
Na de soep en nadat weer even op temperatuur waren gekomen, zijn wij even naar de plaatselijke supermarkt gelopen om brood te halen voor de komende dagen. Onderweg besloten wij om, als het morgen goed weer is, ergens te gaan fietsen en dan daarna om 20:00 uur naar Ieper te gaan voor het bijwonen van the last post.
Vanavond op tv naar de Belgische rechtbank gekeken. Gaat daar toch wel anders. Leuk programma .

Geschreven door ElsSteef