Alvorens ik mijn verhaal hier neer ga zetten, moet ik even kwijt dat dit poging twee is. Ik was namelijk al heel erg ver in poging 1 terwijl ik nog 30% op mijn tablet had. Zonder een vooraankondiging dat de batterij opgeladen diende te worden, schakelde de tablet zich zonder pardon uit en was ik natuurlijk vergeten tussendoor op te slaan. Dus weer een leermomentje.
En dan nu het verhaal.
Gisteravond waren de jongeren achter ons behoorlijk luidruchtig tot in de late uurtjes. En Duitse vrouw was er kennelijk ook klaar mee en heeft daar wat van gezegd op haar Duitse wijze. Kennelijk had dat geholpen, want het was daarna een stuk rustiger en konden wij ook naar bed om te gaan slapen. Wij hebben allebei een goede nacht gehad. De medicijnen, de gekookte Cola, wit brood en bananen hebben kennelijk hun werk goed gedaan. Elsa voelde zich, zoals ze zelf altijd zegt, weer kiplekker. Maar ze deed bij het ontbijt nog wel voorzichtig aan. Haar ontbijt bestond dan ook uit een wit broodje met chocopasta, een banaan, een mok heet water, een pilletje tegen de diarree en een vitamine D kauwtablet. Na twee dagen rust was het nu wel weer tijd om iets te gaan doen. Wij besloten dan ook om naar de Piramides van Segonzano te gaan. Deze bijzondere natuurverschijnselen wilden wij wel bekijken. Om daar te komen moesten wij wel eerst een klein half uurtje rijden. Gelukkig zag Elsa het bordje op tijd, want de TomTom was ingesteld voor het stadscentrum aangezien wij het adres niet konden vinden. Op de parkeerplaats parkeerden wij onze bezoekers bolide om daarna eerst een kaartje van €3,= pp af te rekenen en te beginnen aan de wandeling. Deze wandeling werd meer een hikingtour. De bergweg was best steil en slecht begaanbaar. Wij merken wel dat onze grote vijand hier de warmte en de zon zijn, want in Noorwegen op de Preikestolen hadden wij niet zo veel last van de steile wegen. En de conditie van Elsa had door de afgelopen twee dagen ook een behoorlijke klap opgelopen. Op een gegeven moment kwamen wij dan bij uitkijkpunt 1 aan. Wel fantastisch om dit natuurverschijnsel te zien. Om een beetje beeld ervan te hebben.... het zijn zoals men zegt elegante rotszuilen met vaak bovenop een steen. Deze zuilen zijn ontstaan door erosie. Door regen wordt het zachte materiaal afgekalfd, waardoor de piramides steeds smaller worden. De grote stenen bovenop zijn minder vatbaar erosie en blijven dus bovenop de piramides liggen.
Om gelijk een lang verhaal maar kort te houden....wij besloten, vooral door de hitte en de toestand van Elsa, om niet door te gaan naar uitkijkpunt 2 en 3. Wij zijn de weg weer naar beneden gewandeld en hebben beneden op het terras bij het kleine barretje iets gegeten en gedronken. Gewoon een simpele tosti en een glaasje fris. Op het terras zagen wij op de GPS dat even verderop een burcht zat. Bij deze burcht, plaatselijk bekend als "Castello di Segonzano", zou een cache zitten. Dus wij zijn daar heen gereden. Om daar te komen moest er wel met onze bolide door hele smalle straatjes en steegjes gereden worden. Dit lukt zonder problemen. Hierna kwamen wij op een parkeerplaats 200 meter van de burcht vandaan. Ik vroeg daar aan een Italiaan of ik de auto ook bij de burcht kon parkeren en hij zei van wel, maar dat de weg wel smal was. Dus wij zijn met de bolide naar beneden gereden over een smalle weg met rechts een afgrond en links een rotswand. Bij de burcht aangekomen.... je raadt het al.... geen parkeerplaats. Dus kon ik op een smalle steile weg gaan keren en weer naar boven rijden. Door deze manouvres was ik wel weer vier keer geslaagd voor de hellingproef. Boven weer de auto op de parkeerplaats gezet en de heuvel afgelopen. Inmiddels was het 29 graden. Uiteindelijk kwamen wij weer bij de burcht aan en liepen wij in de volle zon naar de cache lokatie. Elsa vond de cache. Nadat wij daar nog even foto's hebben geschoten, begonnen wij aan de weg terug naar de parkeerplaats. Het ging best zwaar en Elsa was blij dat wij de cool it doek weer bij ons hadden. Wij waren dan ook blij dat wij bij onze bolide met airco aankwamen. Achter in de auto heb ik altijd flesjes water staan in een koelbox, dus Elsa kon bijdrinken. Op de terugweg heeft de airco op volle toeren gedraaid en werd het lekker koel in de auto. In Levico-Terme zijn wij eerst naar de camping gegaan om even bij te tanken met heerlijk koude Cola. Geloof mij maar....zelfs Pepsi Cola is dan lekker.
Na even te hebben uitgerust, waarbij Elsa toch even op bed is gaan liggen. Logischerwijs was zij natuurlijk nog lang niet hersteld van de afgelopen twee dagen. Maar er moesten boodschappen gedaan worden. Elsa moest even een stoot onder de gordel geven om even te roepen "zullen wij vanavond echte Risotto eten?". Nu is haar Risotto wel heerlijk, maar ik moest gisteren improviseren. Ze voelt zich dus wel beter als ze dit kan zeggen. Ik wilde de auto niet pakken om boodschappen te doen, dus gingen wij lekker op de fiets naar de MD. Na de boodschappen is Elsa een heerlijke echte Risotto gaan maken en hebben we genoten van de maaltijd. Hierna was ik dus met het tikken van het Pindat verslag begonnen en tussendoor nog even een spel Black Stories gedaan met Elsa, maar die is daar zo goed in, dat zij deze binnen een paar minuten al weer doorhad. Hierna is Elsa met de foto's bezig geweest en ben ik dus even tot 100 gaan tellen toen mijn verslag voor mijn ogen op zwart ging. Ik zal maar niet de verbazing in de ogen van Elsa beschrijven hoe ik mij heb ingehouden. En zo komen wij aan het eind van dit verslag. Wat een glaasje Limoncello, muziek van STEPS en Natalie Imbruglia's Torn, waarbij ik het niet kan laten om de mime versie na te doen, allemaal goed kan maken.
Vanavond proberen vroeg te slapen. Wij gaan morgen naar het Lago di Garda. Eerst naar de weekmarkt in Lazise en daarna naar een knekelhuis in Solferino. Wel iets van een anderhalf uur rijden naar Lazise, dus vroeg vertrekken. De markt daar is alleen in de ochtend.

Geschreven door ElsSteef