Bij deze titel moet ik altijd aan het jeugdprogramma van vroeger denken Stuif-es-in. Maar uiteindelijk is het wel waar. Dit is het einde van onze vakantie naar Zweden.
Wij hebben best een zware nacht gehad op de boot. Niet, vanwege slecht weer of zeeziekte, maar gewoon omdat het BLOEDVERZIEKEND HEET op de kamer was. Je kon in de kamer aan een knop draaien dat aangaf dat het "cooler" zou worden. Nou, aan die knop is gedraaid, maar het is dus heel de nacht niet koeler geworden. Dus bijna geen oog dichtgedaan. Althans ik niet. Elsa heeft nog wel redelijk geslapen.
Vanochtend gingen we net voor de wake up call uit bed. Dit was om 07:30 uur. Na ons te hebben opgefrist, gingen wij naar het café voor een bak koffie. Althans ik nam koffie en Elsa nam een café latte (gewoon koffie met veel melk). Wij hadden lekker onze eigen kaneelbroodjes meegenomen en hebben even rustig ontbeten, terwijl wij naar buiten keken en zagen dat de boot de haven binnen voer. Wij hadden vanochtend gehoord dat wij, althans de boot, omstreeks 09:15 uur zou aanmeren. Dit gebeurde ook precies op dat tijdstip. Terwijl wij stonden te wachten tot wij waren aangemeerd ben ik nog even naar deck 11 het sun-deck gelopen. Om nog even wat plaatjes te schieten en te filmen. Elsa bleef beneden wachten bij de tassen. Hierna ben ik weer naar beneden gerend en om 09:18 uur mochten wij het parkeerdeck op. Wij stonden, hoe toepasselijk, op deck 5 rood. Ik heb toen een foto gemaakt en wat opviel was dat wij de enige rode auto waren op dat deck. De foto leek net een truckage foto. Om exact 09:29 uur reden wij van de boot. De aankomsttijd thuis zou 14:58 uur zijn. Niet echt reëel natuurlijk en zeker niet haalbaar. Het begon al bij de boot. Wij rijden het terrein af en iedereen volgt de borden naar de snelweg. Echter onze TomTom zei dat wij anders moesten. Eerst luisterde ik naar Elsa en volgde de borden, maar het werd toch wel gauw weer de TomTom waar ik naar luisterde. Spoedig zaten wij op de snelweg. Bij het eerste de beste tankstation "Aalbek West" in Neumünster hebben wij eerst de tank volgegooid. Dat ging al weer lekker. Voor ons was een Duitser aan het tanken en stond tegelijk te bellen. Vervolgens toen hij klaar was met tanken reed hij weg richting kassagebouw. Vervolgens pak ik de slang om te tanken, gaat ie niet op nul. Hij doet helemaal niks. En dit duurde wel even. Ondertussen was de rij achter mij behoorlijk lang aan het worden. Een Duitser achter mij stapte uit en wij hadden het over de situatie waar die man gebleven was en waarschijnlijk nog niet had afgerekend. Dus ging die Duitser richting de kassa. Elsa ging ook gelijk zodat als ik klaar was met tanken, zij gelijk kon afrekenen. Even later sprong de tank op nul en kon ik eindelijk tanken. Terwijl ik bezig was kwam de Duitser terug en vertelde dat die andere kerel gewoon nog stond te bellen en na aanspreken had afgerekend. Gelukkig ging het dankzij Elsa lekker vlot en konden wij weer de weg op. Maar eerst zijn wij op de parkeerplaats weer gaan ontbijten, want ik had ontzettende honger gekregen. Dus even een bakje muesli met yoghurt gemaakt. Terwijl wij zaten te ontbijten, zagen wij dat er bij de parkeerplaats een cache lag. Ja, die kunnen wij niet laten liggen natuurlijk. Dus even oppikken, loggen en weer verder. Natuurlijk bij en rond Hamburg een grote drukte op de weg en volop wegwerkzaamheden. Maar wij reden door.
Omstreeks 12:30 uur besloten wij pauze te gaan houden en te gaan lunchen. Gewoon even een belegd broodje kopen. Wij stopten langs de A1 bij Rasthof Grundbergsee. Nou, dat doen wij ook niet meer. Die twee broodjes waren ongeveer €7,= samen. Dus bij de kassa bleek dat wij te weing cashgeld bij ons hadden, dat lag nog in de auto, dus besloot Elsa te gaan pinnen. Bleek dat er alleen gepind mocht worden vanaf €10,=. Dus moesten wij iets extra erbij nemen. Daar hadden wij geen zin in en er ontstond een discussie. Ik zei dat ik het geld wel uit de auto ging halen. Maar tot onze verrassing kon er ineens wel gepind worden. Het was echt een onvriendelijk mens achter de kassa, want tegen de anderen deed ze ook al onaardig.
Hierna werd de rit vervolgd. En jawel.... alleen maar regen onderweg. Op onze super TomTom zagen wij tot twee keer toe dat wij onderweg een vertraging zouden oplopen van ruim een uur. De TomTom stelde ons een andere route voor en zo bleven wij op schema en scheelde dat heel veel wachttijd (lees filerijden).
Net voor de grens hebben wij in Salzbergen nog even goedkoop getankt. En op de grens bij wegrestaurant de Poppe hebben wij nog een bak koffie genomen en jawel ook weer een cache gepakt die 24 meter van ons vandaan lag. Naast ons stond een bestelauto uit Litouwen en Elsa hoorde vanuit die auto een puppy piepen en vond dat verdacht. Ik vertrouwde het ook niet helemaal. Ze heeft het kenteken genoteerd en ik ga het van de week wel verwerken. Zo zie je maar, ben je net over de grens, zorgt je partner er weer voor dat je gelijk aan het werk bent.
En dan rijd je weer in Nederland. Wat verlang je dan weer terug naar die mooie rustige wegen in Zweden. Onderweg hebben wij geen files gehad. En zo kwam het dat wij precies om 18:00 uur onze trouwe bolide voor de deur parkeerden. Wij werden gelijk begroet door onze buurvrouw, die op ons huis had gepast en weer netjes de post had verzorgd.
Hierna maar de auto uitgeladen en alles naar binnen gebracht. Even snel een cola naar binnen werken en vervolgens naar de snackbar. Nee niet koken. Gewoon een vette hap.
En dat was de afsluiting van ons avontuur in Zweden. Het lijkt of wij vermoeiender zijn dan toen wij op vakantie gingen.

Geschreven door ElsSteef