Vanochtend héél vroeg op gestaan (05:20 uur), want wij gingen de jongens naar het vliegveld brengen en daarna gelijk door naar de zoutmijnen. Omstreeks 06:45 uur reden wij hier het hek uit, om na ongeveer een half uurtje de kiss en fly parkeerplaats op te rijden en afscheid te nemen van onze twee jongens. Hierna vertrokken wij zoals gezegd naar de zoutmijnen. Het was lekker stil op de weg en zo kwamen wij vroeg aan bij de parkeerplaatsen van de zoutmijnen. Nu weten wij niet hoe het hier zit met betaalde parkeerplaatsen, maar toen wij de hoofdstraat doorreden zat iedereen te zwaaien met P-vlaggetjes, dat wij bij hen moesten parkeren. Het leek wel een wedstrijd voor hen. Uieindelijk parkeerden wij ergens en mochten achteraf betalen.
Bij de ingang van de zoutmijnen kochten wij een kaartje voor de individuele toerist en gingen om 08:30 uur in de rij staan voor de Engelstalige rondleiding. Wij kregen weer zo'n setje met oordopje, zodat wij de gids konden verstaan. Wij begonnen als warming up enkele trappen (380 treden) naar beneden te lopen, naar niveau 1 en dat was 64 mtr onder de grond. Er zouden nog vele trappen volgen met in totaal 800 treden. De totale lengte van alle gangen is 300 km en de diepte is 327 meter. In WW II hebben de Duitsers deze mijnen als opslagruimte gebruikt.
Deze zoutmijnen waren vroeger DE belangrijkste inkomsten van Polen. Je kan dit nu vergelijken met de waarde van olie waar veel vraag naar is. Overal steunbalken. En geen enkele balk was rot. Het blijkt dat het zout er voor zorgt dat het hout keihard wordt. Deze mijn heeft 9 niveaus met, zoals gezegd, kilometers lange gangenstelsels. Ik vroeg aan de gids hoe lang hij werkte bij de mijn als gids en hij gaf aan dat hij er 14 jaar werkt. Toen ik vroeg of hij elk paadje wel kent, zei hij dat hij slechts 25% van het gangenstelsel kent. In de zoutmijnen zijn veel sculpturen die allen zijn gemaakt door de mijnwerkers zelf. Ze waren echt prachtig om te zien. Bizar was dat je ineens midden in een grote hal staat. Dit is de cathedraal. Prachtig gewoon. De kristallen aan de kroonluchters waren geslepen zoutkristallen. Overal werden door poppen uitgebeeld hoe het er aan toe ging in de mijnen, vanaf 6000 jaar terug naar de 20e eeuw. Ondertussen was bij Elsa haar oordopje uit haar oor gevallen en was zij erop gaan staan. Heel het oorsetje naar zijn mallemoer. Dus moest zij soms dicht bij de gids staan om toch wat te horen en anders vertelde ik het haar wel. Weer even verderop en verder naar beneden in de mijn kwamen wij op een plein met winkeltjes en hier waren ook verderop de toiletten. Na 5 minuten pauze gingen wij verder en even later kwamen wij op een nog groter plein, waar de rondleiding eindigde. Je mocht hier in dit stukje mijn vrij rondlopen. Nadat wij eerst het toilet hadden bezocht, gingen wij in de rij staan om met de lift naar boven te gaan. Echter, wij zagen een bordje met "bezoek mijn-museum". Na even samen overleggen besloten wij op die verzamelplek te gaan staan. Na een tijdje wachten kwam iemand naar ons toe en vroeg ons de taal. Wij gaven aan "Engels". En daar werd een gids voor ons gehaald en dat was de gids weer die ons met de groep had rondgeleid. Ik vroeg hem of dit verplicht was met een gids en hij zei dat niemand alleen door het gangenstelsel mocht lopen. Wij kregen dus een privé rondleiding door het museum. Dit was echt leuk en leerzaam. Beter contact van de gids en een goede uitleg. Wij zagen namelijk hoe de paarden en de balken naar de verschillende levels werden afgedaald en gehezen. Ook kregen wij de gala uniformen te zien met de diverse gradaties. De machines werden getoond, waarmee later grote stukken zout werden weggesneden. Deze waren ook indrukwekkend net als de mega lange boren waarmee de gaten werden geboord om de explosieven te kunnen plaatsen. Hij liet ons enkele foto's zien van niveaus waar men niet heen kon. Eentje was deels ingestort en een andere, waar een heel kapel in was gehakt, mocht men niet in, want door te veel uitgeademde lucht zou de tempel beschadigd kunnen raken. Wij hebben echt door gangen gelopen, waar vele bezoekers vandaag niet zijn geweest. Dit was echt een leuke extra ervaring. En toen gingen wij met de lift naar boven. Niet in de stampvolle lift, maar wij tweeën, de gids en de liftbedienaar. Als een speer naar boven. En zo liep je van 17 gr. ineens weer buiten met 30 gr. Wij moesten nu de bolide zoeken, want wij stapten natuurlijk ergens anders uit. En wij moesten binnen 4 uur terug bij de parkeerplaats zijn, anders moesten wij meer betalen. 3 minuten voor tijd stonden wij op de parkeerplaats. De bolide was weer bloedheet van binnen en ik wilde eigenlijk de airco niet aanzetten, want ik was door gisteren twee keer een uur in die airco te hebben gezeten snotverkouden geworden en had mega keelpijn gekregen. Maar in deze hitte ontkom je er gewoon niet aan. Natuurlijk eerst de zuinigheidstip uitgevoerd door het eerste gedeelte met de ramen open te rijden zodat de meeste hitte eruit waait, dan de ramen dicht en airco aan. En zo was het in korte tijd weer koel in de bolide.
Wij zouden vandaag regen krijgen, dus daar was het bijna op wachten. Even verkoeling. Ook in het huis. Uiteindelijk reden wij precies om 12:00 uur door het hek naar binnen. Binnen heeft Elsa broodjes gesmeerd en lekkere koffie gemaakt met de cafetière. En hierna gingen de kaarsjes uit en luikjes dicht. Na zoveel nachten slecht slapen door de hitte en vandaag ook nog extra vroeg op en daarna volop aan de wandel, was het nu even over en uit. Wij hebben heel even op bed gelegen en ik moet geslapen hebben, want ik werd wakker van mijn eigen gesnurk. Elsa heeft ook nog geslapen, ondanks mijn gesnurk. De rest van de middag was ik een beetje uit mijn doen en Elsa kon er weer tegenaan.

Omstreeks 14:00 uur waren daar dan de donkere wolken en rond 14:30 uur hoorden wij het onweer, maar zagen nog steeds geen regen. En dan was daar de regen omstreeks 16:00 uur, terwijl wij nog een stuk wilden wandelen. Elsa had een cache op het oog, op een Joodse begraafplaats. Naar deze begraafplaats wandelend, zei Elsa "als wij hier om de hoek de straat ingaan, dan zouden daar allemaal streetart tekeningen op de muren staan." Nou, de eerste en de enigste in die straat die wij zagen, was een rood-witte muurschildering met de letters ACAB. Helaas weet ik wat het betekent en Elsa wist dit niet. Haar even de betekenis uitgelegd. Helaas was de begraafplaats gesloten, ondanks dat deze tot 17:00 uur open zou zijn. De volgende geocache was ook in de Joodse buurt. Inmiddels waren wij tijdens het wandelen aardig nat geregend. Deze cache ging overigens over de woning van Mordechaj Gebirtig. Hij heeft daar gewoond met zijn vrouw en 2 dochters. Hij was een Poolse dichter en schrijver en stierf op Bloedige Zondag, 4 juni 1942, hij werd gedood door een nazi-kogel in de getto.
Gebirtig is het meest bekend van zijn lied, "s' Brennt" (‘t Brandt), geschreven in 1938 in reactie op de pogrom van 1936 in het stadje Przytyk. Het lied luidde de noodklok voor de naderende catastrofe, die bekend zou worden als de Holocaust. Door de Joodse jeugd van Krakau werd het al snel opgepakt als strijdlied tegen de nazi’s. In het lied "’s Tut vey" ('t Doet pijn'), gaat Gebirtig gebukt onder de afwezigheid van de solidariteit van de Polen met hun Joodse medeburgers tijdens de onderdrukking door de nazi-bezetters.
De cache werd helaas niet gevonden.
Uiteindelijk vonden wij via een omweg een andere geocache. Deze was in de buurt van een zogenaamde lantaarn van de doden. In de Middeleeuwen brandde zo'n lantaarn in de buurt van ziekenhuizen en begraafplaatsen als waaarschuwing voor besmettelijke ziekten of als troost.

Nu nog terug richting omgeving huisje of het overdekte winkelcentrum om wat eten te scoren. Nou, dat ging even anders. Ik heb altijd moeite met de Google maps app. En dus liepen wij eerst verkeerd. Ach zo zie je nog wat van de stad. Elsa dacht daar duidelijk anders over. Uiteindelijk kwamen wij bij de mall en bij de food corner. Wij gingen bij een eettent zitten en voor wij eigenlijk zaten, kregen wij de menukaarten op tafel. Wij hadden onze keuze gemaakt en nu was het wachten op de serveerster. En dat duurde héél erg lang. Zo lang zelfs dat wij van het terras zijn afgelopen en besloten bij de Pizza Hut te gaan eten. Wij namen plaats op het terras buiten en de serveerster zei tegen ons dat zij de Engelstalige menukaart voor ons zou gaan pakken, echter dat duurde even. Maar wij hadden geen zin om weer op te staan en toen ze met een bestelling buiten kwam en mij haar doordringend aan zag kijken, kwam ze gelijk met de menukaarten. De keuze was snel gemaakt. Elsa nam pasta met kip en ik had weer een grote mond en bestelde een large pizza (38cm). Ondertussen werd het best fris op het terras en onze shirts waren ondanks de jassen toch nat geworden, dus het voelde een stuk kouder aan. Het eten werd snel geserveerd en Elsa was zo door haar pasta heen en ik ging die 8 punten niet in mijn eentje redden en dus nam Elsa anderhalf stuk voor haar rekening. Dit was echt iets te veel pizza. Na het eten zijn wij terug naar het huisje gewaggeld en ploften wij in de lederen zetels. Even uitbuiken. Hierna hebben wij de koffers weer ingepakt en de kleding voor de reis van morgen klaar gelegd. Overigens hoe later het werd vanavond, hoe warmer en benauwder het in het huis werd. Toch maar kijken of het lukt om vanavond te slapen.

Geschreven door ElsSteef