Vandaag stond onze boottrip naar Christiansø en Frederiksø op het programma. Twee eilanden van de Ertholmene. Deze eilandengroep is eigendom van de Deense Ministerie van defensie. Onze boot vertrok pas om 12:30 uur vanuit Gudjhem en dus gingen wij eerst bij, jawel de Lidl in Nexø langs voor de hapjes tussendoor tijdens onze wandeling aldaar op het eiland. Wij waren veel te vroeg in Gudjhem. Terwijl wij naar de parkeerplaats reden zagen wij een jong fanfarekorps de rijbaan oversteken richting het centrum. Onderweg was het ons ook al opgevallen dat veel jongeren richting Gudjhem fietsten. Terwijl wij even later door het centrum wandelden, hoorden wij een fanfarekorps "eye of the tiger" spelen. Grappig dachten wij en liepen in de richting van het geluid. Dit bleek aan de haven te zijn. Terwijl wij daar aan de haven op een bankje gingen zitten, zagen wij het ene na het andere fanfarekorps al spelend de kade van de haven oplopen. Met korps vaandel en al. Het ene korps had een heel uniform aan, wat volgens ons bloedheet moet zijn geweest op deze zeer warme dag, en het andere korps liep gewoon in korte broek en t-shirtje. Bij sommigen zag je echt, heel zielig, vuurrode hoofdjes. Maar toen ze even pauze hadden, kwamen hun begeleiders erbij met flessen water. Zij moesten dan hun hoofd achterover doen en mond open. Vervolgens goot zo'n begeleider er dan vanuit een fles water in. Het leken net jonge vogeltjes die gevoerd werden. Ook liepen bij sommige fanfarekorpsen marionettes mee. Elsa liet ontglippen dat zij vroeger ook enkele jaren marionette is geweest. Zoiets moet je niet tegen mij vertellen natuurlijk. Ik heb daar gelijk beelden bij. Toen alle fanfarekorpsen bij elkaar verzameld waren, speelden ze met z'n allen tegelijk één nummer. En ik? Ik vergeet mijn videocamera te pakken om dit stukje op te nemen.
Uiteindelijk zagen wij de boot de haven binnenvaren en mochten wij aan boord. Wij namen plaats op het zonnedeck. De tocht duurt ongeveer een uurtje. En wat ga je dan doen? Juist, mensen bekijken. Een knulletje viel al gauw op, omdat hij heel gulzig een broodje worst zat te eten. En de rest van de tocht zat hij stil voor zich uit te kijken en werd steeds bleker. Uiteindelijk zagen wij hem bij de reling staan en kreeg hij van zijn grootouders alvast een zakje. Ondertussen was ik kennelijk even in slaap gevallen, wat Elsa gelijk weer stiekem heeft vastgelegd. En toen de boot even een rare deining maakte, schrok ik wakker. En even later hoorde ik Elsa zeggen: "het is gebeurd". Ik, nog niet helemaal wakker, vroeg: "wat?". Elsa reageerde hierop dat het zakje vol zit. Te veel informatie denk ik dan.
Voordat de haven van Christiansø wordt binnengevaren, vaart de boot nog langs een rotseilandje, Græsholm. Dit eiland zat vol met zeehonden. Dat was een fantastisch gezicht.
Even later voeren wij de haven van Christiansø binnen en konden wij aan land. Wij zijn eerst via een klein bruggetje naar Frederiksø gelopen. Daar was de vroegere staatsgevangenis waar J.J. Dampe jarenlang in isolement had vastgezeten in cel 8. Hij was voor koning Frederik VI een gevaar vanwege zijn mening. Toch wist hij via inwoners van het eiland zijn boodschap naar buiten te brengen. Dit was even ontdekt, maar even later lukte het hem weer. In de gevangenis was het heerlijk koel. Dat mocht ook wel met die hele dikke muren.
Hierna zijn wij nog langs het oude lichthuis gewandeld. Om binnen te mogen kijken, moest je een ticket kopen. En aangezien wij ook nog op het eiland wat caches wilden zoeken en geen zin hadden om hier voor een bezichtiging te betalen, zijn wij verder gelopen. Langs de nog best in tact zijnde muren stonden soms ook de kanonnen opgesteld. Voornamelijk de kleine versies, maar op één lokatie stonden ook twee flinke kanonnen.
Op een gegeven moment wilden wij een cache zoeken en daarbij moest flink over rotsen en keien geklommen en geklauterd worden. Maar toen wij uiteindelijk in de buurt van de cache kwamen, zagen wij en hoorden wij dat dit op een door zeemeeuwen met jongen bezet gebied was. Die beesten gingen zo tekeer, dat Elsa en ik besloten weer veilig terug te trekken. En ook uit respect voor de dieren. Niet alles voor een puntje. Wij waren al een heel stuk terug gelopen en dat was voornamelijk in de hete zon. Wij besloten bij de rotsen een plekje in de schaduw te zoeken om even een broodje te eten en wat water te drinken. Terwijl wij daar een beetje uit het zicht zaten, zagen wij een jonge meid in een luchtig zomers jurkje en met een grote strandhoed de rotsen oplopen. Wij zeiden tegen elkaar "die heeft ons niet gezien geloof ik". En even later bleek dit ook zo te zijn toen zij zich bijna volledig begon uit te kleden en alleen een zwarte string nog aanhad. Voor ons het moment om maar op te staan en weer terug richting de gewone wandelpaden te lopen. Op dat moment moet ze ons gezien hebben en is zij achter de rotsen gaan liggen. "Hebben wij weer" zei Elsa.
Even later liepen wij over een smal zijpaadje en kwamen zo bij een tunneltje terecht en liepen hierna buiten de muren. Mogelijk dat dit de oude riolering was. Maar kan natuurlijk ook gewoon een ingang zijn geweest. Al wandelend over het eiland zie je nog heel veel overblijfselen/gebouwen van vroeger. Maar ook kwamen wij een voetbalveld tegen. Was dit FC Christiansø? Het leuke was dat langs het veld een soort tribune van granietblokken was. Hoe zouden ze dat doen hier? Er wonen maar 85 mensen op dit eiland. Wij kwamen op het eiland ook nog het postkantoor tegen en, jawel, het plaatselijke politiebureau.
Wij moesten nog even op de boot terug wachten. Deze zou om 16:15 uur weer vertrekken. Dus besloten wij om maar bij het café een koude Cola te nemen en nog even op de boot te wachten. Uiteindelijk stapten wij op de boot en namen achterop het zonnedeck plaats op een tweezits bankje. De terugvaart was best fris en de golven waren iets heftiger. Dus trokken wij maar onze jassen aan. Uiteindelijk kwamen wij om 17:15 uur weer in Gudjhem aan. Wij wilden snel naar de camping om even op te frissen en daarna uit eten te gaan. Wij gingen voor het onbeperkt buffet bij de visrokerij. All you can eat. Nou, na twee borden zaten wij al mega vol en kregen wij alleen maar meer dorst doordat sommige vis wel heel erg zout was.
Na het eten hebben wij heel even naar een jeu de boules wedstrijd gekeken wat tegenover het restaurant werd gehouden op één van de vele jeu de boules banen.
Tja, bij het restaurant was geen toetje, dus besloten wij bij de supermarkt weer ijsjes te halen. Hierna weer relaxen in onze cottage.
Morgen gaan wij waarschijnlijk weer fietsen, maar dan in de directe omgeving. En niet te gek.

Geschreven door ElsSteef