Zoals gezegd gingen wij de terugreis in de nacht rijden. Althans.... ik rij en Elsa houdt mij wakker. Wij vertrokken om 20:15 uur met 28 graden Celsius vanaf de camping. Na de camping afgereden te hebben, heb ik gelijk de tank van onze volgeladen rode bolide volgegooid met de goede benzine. En hierna begon dan de lange reis.
En wat voor eentje. Het begin over de gewone Strada Provinciale oftewel de provinciale weg is traag, omdat je maar 90 km/u mag rijden en dat schiet echt niet op. Hierna kwamen wij bij Trento op de autostrada (tolweg) en dat ging vlotter. Een groot is 110 km/u. De Brennerpas was zoals verwacht druk met vrachtwagens, maar een heel stuk rustiger als dat je daar overdag zou rijden. Tot de Oostenrijkse grens ging het super. Net voor de grens natuurlijk wel weer een vignet gekocht en gelijk en, ik noem het maar, een pitstop ingelast. Na de Oostenrijkse grens ging het ook goed tot we die verrekte Fernpass weer opgingen. Iedereen ging die kant op, want de weg richting München was toch afgesloten. Geloof me als ik zeg dat je zeker wakker blijft als je tegen middernacht over de Fernpass moet rijden. Overdag al een drama, maar als het stikkedonker is, dan is het een uitdaging. Nu hadden wij het geluk dat vóór ons een Oostenrijks vrachtwagentje (bakwagen) reed, die kennelijk de weg daar kende, want die hield het gas er goed op. Voor mij wel een sport om dan bij te blijven, zodat ik wist waar en wanneer de bochten kwamen. Hoewel ik dat ook redelijk met een schuin oog op de TomTom in de gaten hield. Ook hoorden wij soms de TomTom piepen en stond daar in het donker een flitspaal ons aan te gapen. Uiteindelijk reden wij om middernacht Duitsland binnen en hielden wij om 00:30 uur onze eerste koffiestop. Lekker in een T-shirt met 19 graden buiten, midden in de nacht, koffie drinken. Lekker hoor. Of zijn wij verwend? Overigens wel bizar om te zien dat op dit grote station alleen een meisje in het eetgedeelte werkte en de andere medewerker in het pand ernaast zat voor het tankstation. Na het koffiedrinken beiden een pitstop en natuurlijk de bonnetjes uit de automaat niet vergeten. Wij hadden al een aardige stapel verzameld in deze vakantie en onze vorige in Sauerland. Tegoed bonnetjes van 50 cent ontvang je bij ieder bezoek aan een toilet langs de Autobahn. Wel eerst 70 cent in het automaat gooien om naar het toilet te kunnen gaan.
Hierna weer verder. Om 02:50 uur was daar de tweede koffiestop. Bijna gratis koffie. Wij leverden 10 bonnetjes in en moesten "slechts" 1 euro bijbetalen. Overigens dronk ik steeds koffie en Elsa Cappuccino. De Cappuccino was zo afgekoeld, maar mijn koffie was en bleef maar kokendheet. Een voordeel hiervan was wel dat hierdoor onze stop even bij wat langer duurde. Hierna weer verder, nadat wij ook een chocobroodje genuttigd hadden. Ook hier nog steeds in T-shirt naar buiten en 19 graden. Trouwens wat valt het 's nachts toch op dat er wel heel veel vrachtwagens op de weg zijn. En dan vooral op die parkeerplaatsen. Wat een leven zeg. Op de weg was het trouwens lekker rustig en kon het gas er goed op de hele tijd. Soms denk je wat gaat het lekker hard en dan komt een andere duurdere bolide je voorbij alsof je stilstaat. Vooral in Duitsland kwamen wij nog wat "baustelle" tegen, bij ons beter bekend als wegwerkzaamheden. Aangezien ik al een Duits strafpunt op mijn rijbewijs heb door de snelheid ben ik wel wat voorzichtiger, maar soms wordt je gelukkig door andere medeweggebruikers er op gewezen als zij je te hard voorbij komen en je een mooie rode flits voor hun ziet, en bij jezelf denkt "sukkel". (of riep ik dat hardop) Dan heb je dankzij zo'n medeweggebruiker even de kans om op tijd bij te remmen.
Om 05:00 uur, het was al aardig licht aan het worden, begon die man met de hamer toch wel om de hoek te kijken. En dan ga je toch wel wat veel van jezelf vergen. Elsa, die door het naast mij zitten ook er even door zat en wakker probeerde te blijven door heel druk dansmoves te maken op de maat van de muziek, betrapte ik ook steeds vaker dat ze naast mij in slaap was gevallen. Ook al bleef zij dit steeds ontkennen, maar dat werd meer verduidelijkt door haar brabbeltaal. Ze was gewoon slaapdronken. Wel werd ik even verrast doordat zij met een lied van Steps de tekst gewoon letterlijk mee zat te zingen en ze zei dat ze het lied niet eens kende.
Om 06:00 uur was daar dan de derde koffie- en pitstop en nu echt even een pauze. Ik moest zelfs buiten mijn jas en dikke vest aantrekken. Wat is het ineens koud zeg. Hierna verder en ons ontbijtje gegeten. Wij hadden trouwens voor de zekerheid toch wel een soort powerdrankje meegenomen om een cafeïne boost te krijgen. Op een gegeven moment moest ik hier toch aan toegeven en het blikje leegdrinken. Nadat wij dan eindelijk om 07:30 uur Nederland binnenreden met maar 15 graden Celsius op de thermometer, wilden wij wel snel naar huis. Alleen de TomTom zei dat wij nog twee uur moesten. En dan is twee uur nog best lang, dus om 08:00 uur stopten wij nog even op een parkeerplaats om even de benen te strekken. En dan rij je dus weer in je koude, natte kikkerlandje. Heel anders dan al die andere landen waar je doorheen kan knallen.
Om 09:30 uur, na 1144 km, 13:15 uur rijden en 26 uur continue wakker, parkeerden wij dan de rode bolide voor onze thuisbasis. Helemaal kapot en ik kan maar één ding hierover zeggen en Elsa denkt hier hetzelfde over..... dit nooit meer op deze wijze. Gewoon weer een hotelletje of zimmer frei tussendoor.
Al met al was dit een bijzondere vakantie. Te veel zon en warmte. Elsa ziek geweest. Maar gelukkig ook mooie en leuke dingen gezien en gedaan.
Na alles te hebben uitgepakt, zijn we gelijk het bed ingedoken voor een powernap. Die duurde tot 13:30 uur. Daarna snel wat boodschappen gedaan.
Vanavond heeft Elsa weer heerlijke vega burrito's gemaakt en daar dronken wij een heerlijk glas witte wijn bij, die wij in Italië hebben gekocht.
Oost west, thuis best.

Geschreven door ElsSteef