Nadat we gisteravond om 23:30 uur naar "bed" waren gegaan en onze "overleven video" hadden opgenomen, merkten we in de nacht dat het best wel fris was. Fris? Best koud eigenlijk. Elsa was zo slim om tegen mij te zeggen dat ze niet zo lekker lag en of ik van plaats wilde wisselen. Omdat ik medelijden met haar had, heb ik van plek gewisseld. Het was nu wel zo dat ik aan de buitenkant lag, tegen het tentzeil. Rond 04:00 uur zijn we er even uit gegaan om naar het toilet te gaan. En ook ik had de rare ervaring dat het gewoon licht is. Hierna maar weer het warme dekbed opgezocht en tegen elkaar aangekropen om warm te blijven. Rond 07:00 uur gingen wij daadwerkelijk uit bed. Elsa ging gelijk douchen en ik ging alvast de tent leegruimen. Hierna samen een bakkie koffie genomen en heet water opgezet voor onderweg. Even een klein ontbijtje, tent opruimen, auto inladen, nog even naar de supermarkt voor broodjes voor onderweg en vervolgens vervolgden wij omstreeks 10:30 uur onze reis richting onze eindbestemming Stormoen.
Maar eerst wilden wij nog even onderweg Geocaching in het kopermijnen dorp Røros. Wat een schattig dorp met authentieke huisjes en straatjes. Bij de mijnen was nog een heel dorpje erbij. We wilden niet te laat weg, dus deden we maar 5 caches. Hierna even wat eten bij de auto en vervolgens vervolgden wij rond 13:30 uur onze reis. Wederom een heel groot deel over tweebaanswegen, waar je meer bezig bent met op je snelheid letten en constant scannen of er geen eland, hert of ander wild dier de weg oprend. Hoe dichter wij bij onze eindbestemming kwamen, hoe kouder het werd en ook hoe natter. Steeds meer regen. De omgeving is wel prachtig. Ook viel het ons op dat het landschap hier in het noorden van Noorwegen toch heel anders is dan in het zuiden waar we eerst waren. Vlakbij onze eindbestemming zagen wij mooie watervallen en plekken waar we zeker gaan wandelen. Uiteindelijk kwamen we omstreeks 17:55 uur vlakbij onze eindbestemming aan. Via Google hadden wij ongeveer de coördinaten, maar dat bleek niet de juiste lokatie te zijn. Wij moesten ongeveer 200 meter verderop zijn. Dus kwam onze gastvrouw Barbara, die ik al 33 jaar ken, samen met haar man ons oppikken en kregen wij een escorte richting het huisje. Goh, ze hebben rav4. Aanrijdend naar het huisje snapte ik waarom. We moesten over een behoorlijk modderige weg rijden en mijn auto ligt niet echt hoog op de weg. Maar zolang ie bleef rollen, kwamen wij niet vast te zitten. En daar waren wij dan. Op ons verblijf aangekomen voor de komende dagen. Leuk om Babs na zoveel jaar weer te zien. Wij spreken geen Noors en haar man geen Nederlands, dus werd er Engels met hem gesproken. En we maakten kennis met de dochter van Babs die sprekend op de Babs van 33 jaar geleden leek. Via een sprookjesachtig paadje kwamen wij bij het huisje. Uit de schoorsteen kwam rook van de open haard en je rook de heerlijke natuur. Nadat we even hebben bijgepraat en ons de regels en andere zaken van huishoudelijke aard waren uitgelegd, gaven wij Babs onze Hollandse presentjes, waaronder haar lievelingskoekjes "vlaerdingsche IJzerkoekjes", Kruukplaetjes, kaas, drop en nog veel meer. Hierna vertrok Babs met de familie en hadden wij het rijk voor ons alleen. Eerst de auto uitgepakt en daarna aan het eten begonnen. Na het eten ging ik met de verrekijker naar buiten om even de overkant af te struinen. En ja hoor, daar zag ik wat bruins aan de overkant. Een ree. Elsa heeft nog wel een foto ervan kunnen maken, maar haar lens kan veel, maar zo dichtbij halen ging helaas niet. Maar onze dag was nu helemaal goed. Maar even later werd het nog beter. Op het veld naast ons huisje stonden ineens twee elanden. Na dit alles zijn we even de foto's gaan bekijken en hebben we lekker genoten van onze eerste avond in een heerlijk warm huisje. Zelfs het buitentoilet is al vaak gebruikt. Een bijzondere ervaring.
Na een tijdje dacht ik.... ik ga alvast hout klein maken om morgen wat makkelijker een vuurtje te kunnen maken. Kom ik even later binnen, wil Elsa al naar bed. Blijkt het al 23:30 uur te zijn. Geen wonder dat die elanden verderop zo raar naar mij stonden te kijken. Doordat het niet donker wordt, heb je totaal geen benul van de tijd.
Stephan.

Geschreven door ElsSteef