Redelijk goed geslapen vannacht. Lag het nou aan het bed of waren wij gewoon helemaal verrot. De wekker was niet gezet, maar toch waren wij redelijk vroeg wakker en wel om 07:45 uur. Wij hadden nog wat broodjes over, dus dat werd ons ontbijt. Samen met een jus d'orange en vitamine drankje. Na het ontbijt gingen de darmen werken en Elsa ging naar het kleine kamertje voor een grote boodschap. Even later kwam zij terug... "Steef we hebben een probleem. De waterstort van het toilet krijgt de drol niet weg." En ja, dit bleek daadwerkelijk zo te zijn. Wat een beetje water kwam uit die stort. Daar krijg je geen grote boodschap mee weggespoeld. En zeker niet die van mij en ik moest nog! Zelfredzaam als wij zijn, zochten wij in de gootsteenkastjes voor een oplossing. Een emmer. Jawel. Gewoon helemaal vullen en dan de plons in één keer in de pot. En ja hoor... het lukte. Gelukkig maar, want ik had mij al helemaal erop ingesteld op een bezoek bij de autobahn tankstelle om daar het toilet te gebruiken. En nu kon ook ik met een gerust hart plaatsnemen op de "thinking chair".
Na het douchen en aankleden, vertrokken wij omstreeks 09:10 uur. Wij dachten dat de bakkerij in het dorp wel open zou zijn, zodat wij broodjes voor de volgende ochtend konden halen. Echter dit was een misverstand. De bakkerij was gesloten. Hopelijk morgenochtend meer geluk. Het dorp zit vlakbij de autobahn (blijft een mooi woord en ik moet altijd aan een nummer van Kraftwerk denken) en bij het laatste tankstation (Aral) voor de grens met Oostenrijk konden wij het verplichte autovignet halen. Wat een chagrijn was die verkoopster zeg toen ik alleen om een vignet vroeg. De vriendelijkheid straalde ervan af en ze gooide zo de kassabon in mijn richting.
Ons uitstapje vandaag ging naar Brechtesgaden. Wij gingen het Adelaarsnest bezoeken. De kortste route ging via Oostenrijk. Na de grens, die wij omstreeks 09:25 uur passeerden, moesten wij al snel weer van de autobahn af. Na de afrit stond daar een politie controle. Alle auto's voor ons mochten doorrijden en bleef het stopbordje (de vroegere welbekende spiegelei) naar beneden. En toen kwamen wij aangereden. Ik dacht nog "zeker omdat ik een Nederlander ben". En terwijl ik dat dacht... Ja hoor daar ging dat bordje omhoog. "Stop Polizei". Ik denk ik moet aan de kant. Maar gelukkig moest ik langzaam dichterbij komen rijden, zodat zij (vrouwelijke agent) mijn vignet zag. Wij mochten na mijn vragende begroeting met "alles gutte?" weer verder rijden. Om 09:36 uur reden wij Duitsland weer binnen en mocht ik mij rij- en stuurmanskunsten weer uit de kast halen voor een stijle weg omhoog met vele haarspeldbochten. Uiteindelijk kwamen wij aan op de gratis parkeeplaats. Ja, wij blijven Hollanders. Hierna was het 20 minuten wandelen naar het bezoekerscentrum, waar wij een busticket moesten kopen voor een stevige busrit van 20 minuten stijl omhoog richting het Adelaarsnest. Elsa wist in de bus nog een plaats te bemachtigen, maar deze jonge god mocht heel de rit staan en zich goed vasthouden.
Boven aangekomen moest je eerst aansluiten in de rij om een afspraak te maken wanneer je de bus terug wilde nemen. Nadat wij dit hadden gedaan, liepen wij de lange koude tunnel in naar de lift die ons naar boven bracht. Binnen in de lift zaten tegen alle wanden spiegels en waren de omlijstingen van goud. Alles blonk daarbinnen. De spiegels waren daar overigens geplaatst, omdat Adolf Hitler claustrofobisch was. Boven gekomen was het aardig druk en zagen wij uiteindelijk het gebouw. Best wel klein eigenlijk. Nu zit er een restaurant in en een klein informatieplek op het zonneterras. Wij zaten op 1834 meter hoogte. Bijzonder was om te lezen dat deze plek jarenlang een groot geheim is gebleven en pas in 1945 is ontdekt. Wij hebben ook nog even door de sneeuw gewandeld en even wat rotsen beklommen. Er zou daar ergens een cache liggen. Nou, ik heb mij lekker uit kunnen leven met klimmen en klauteren terwijl Elsa toekeek. De cache hebben wij overigens niet gevonden. Wij hadden nog tijd over en besloten wat te eten en te drinken. Voor mij was het ditmaal een cheesecake met slagroom en voor Elsa een groot bord met een broodje diversen soorten kaas.
Hierna hebben wij over het zonneterras gewandeld en hebben de oude open haard bekeken. Ik heb voor mijn souvenir verzameling natuurlijk ook wat gekocht. Toen werd het tijd om naar de lift te gaan. Er stond weer een flinke rij. Maar gelukkig ging het vlot, zodat wij op tijd beneden waren voor de rit terug met de bus. De rit ging vlot en wij hadden samen zitplaatsen. Beneden zijn wij vervolgens naar het bezoekerscentrum "Obersalzberg" gegaan. Obersalzberg was de locatie waar de hoogste Nazileiders woonden. In dit bezoekerscentrum waren natuurlijk vele documenten en foto's uit tijd van Hitler. In dit documentatiecentrum lag ook een boek. Het Auschwitz kamp boek. Wat hier bijzonder aan was is dat in dit boek veel foto's zaten, welke waren gemaakt in en bij het concentratiekamp. Echter bij sommige foto's stond een cijfer en daarbij een naam. Deze personen waren door overlevenden of familieleden herkent en zo kreeg die persoon op de foto nu een naam. Bij het documentatiecentrum was ook een bunker. Deze bunker hoorde bij een heel groot gangenstelsel die ook uitkwam bij de bunker onder hotel Zum Tűrken en het bekende Berghof (woonhuis van Adolf Hitler wat in '45 is bebombardeerd en waar bijna niets meer van over is).
Na het bezoek aan het bezoekerscentrum gingen wij naar de parkeerplaats terug. Of beter gezegd. Ik liet Elsa op een bankje achter en ging in versnelde pas onze bolide halen. Nadat ik deze en Elsa had opgehaald reden wij verder naar Berchtesgaden om de bunker onder Hotel Zum Tűrken te gaan bekijken. Wij kwamen daar om 14:45 uur aan en de bunker sloot volgens het bord om 15:00 uur. Elsa is naar binnen gegaan en heeft gevraagd of we nog genoeg tijd hadden om naar binnen gingen. En dat vonden ze goed, ze bleven ook wat langer open. Na betalling van 2x €5,= gingen wij naar binnen. Binnen gingen wij via een wenteltrap naar beneden. De eerste verdieping liet de zwart geblakerde cellen zien, welke waren bedoeld voor militairen die wilden deserteren om ze in de isoleer te zetten. De tweede verdieping lager had twee gangen, waarbij eentje naar een gedeelte ging waar vroeger die machinegeweren stonden opgesteld en de ander gang ging naar een trap naar beneden. Wij zagen beneden een ketting met bordje en dachten dat wij daar beneden niet verder mochten. Dus gingen wij terug en kwamen bij de uitgang. Gelukkig vroeg ik aan de dame bij de kassa hoe dat zat met het gangenstelsel. Zij vroeg aan ons of wij de trap niet waren afgelopen, want de bunker ging daar verder... oeps... Gelukkig mochten wij weer door de poortjes terug de bunker in. Gelukkig maar. Wat daar allemaal nog te zien was....
Welke gang of trap je ook inliep of afliep... je kwam in een spervuur van 3 mitrailleurs terecht. Bij eentje ging dit niet goed, want de geallieerden hadden deze met een bazooka onder vuur genomen en opgeblazen. Wat een gat in die muur zeg. En daar stonden wij dan. Voor een dichtgemetselde muur. De plek waar Adolf Hitler verbleef met Eva Braun. Was dit niet dichtgemetseld, dan was dit zeker een bedevaartsoord geweest voor Nazi aanhangers.
Na deze bunker te hebben bezocht, besloten wij terug naar het Ferienhaus te rijden. En daar begon de afdaling. Via de TomTom kon ik al zien hoe de bochten ongeveer gingen. Even weer lekker mijn autotraining testen. Alleen die twee Oostenrijkse voertuigen voor mij die bleven maar met constante ingetrapte remmen rijden. Ik zag alleen maar remlichten terwijl ik gewoon op de motor afremde en lekker sportief de bochten nam. Op deze momenten mis ik mijn motor. Je verwacht juist van Oostenrijkers dat zij wel in bergen kunnen rijden.
Uiteindelijk reden wij weer Oostenrijk in en even later Duitsland weer in. Wat een hoop Politiecontroles bij die grens zeg. En natuurlijk was het weer opletten met de afslag, maar nu had ik hem wel op tijd.
Op onze kamer zaten wij even op het balkon met een bakkie koffie. Ik was alvast aan de blog begonnen toen ik een man en een vrouw touwen langs de weg zag spannen. Ook langs mijn bolide. Ik zei tegen Elsa dat volgens mij wat ging gebeuren. En dat bleek even later ook zo te zijn. De twee kwamen met een kudde koeien door de straat lopen.
Hierna zijn wij weer naar het dorp en hetzelfde restaurant gewandeld. Wij hadden niet gereserveerd, maar ze hadden wel een plek voor ons. Wij hebben weer goed gegeten en je krijgt best veel voor weinig. Bij het teruglopen zagen wij wel een hele donkere lucht boven de bergen en dachten dat komt zo boven ons. Dus even doorgelopen. Hierna op de kamer weer relaxen en de koffers en tassen klaargemaakt voor onze volgende stop morgen. Een ander land... een ander avontuur.

Geschreven door ElsSteef