De nacht zijn wij redelijk doorgekomen. Zelfs nog wat geslapen, hoewel daar aan het ontbijt niet veel van te merken was, want wij beiden waren doodstil en alleen met het ontbijt bezig.overigens heb ik deze ochtend weer een hete douche genomen, maar dat heeft niet echt geholpen.
Vandaag besloten wij naar het Slot Fürstenstein in Wałbrzych te gaan. Dit slot is een van de drie grootste van Polen met een immens grote siertuin er omheen. Onder dit slot zit wederom een gangenstelsel van het Riese-project. Dit slot is door de laatste familie die hier zat verlaten, omdat ze bankroet waren. Tijdens WW II is dit slot geplunderd. Vele schilderijen en plaquetten die o.a. boven de open haard hingen zijn weggenomen. Één groot schilderij wat daar binnen hing was heel ernstig beschadigd toen deze werd gestolen. Men had het schilderij uit het frame gesneden, vervolgens dubbel gevouwen en daarna opgerold. Dit schilderij is helemaal gerestaureerd. Tijdens het bezoek aan het slot moesten wij er even tussenuit om naar de rondleidng van het ondergrondse Riese-project te gaan. Hier kregen wij een audiogids mee in het Engels. Wat hier beneden opviel was, dat bijna alle tunnels af waren en mooi strak gestuct. Tevens zaten in dit project meerdere liftschachten die Adolf Hitler zou gebruiken. Overigens zijn deze liftschachten volgestort. Boven in het slot zagen wij later twee van deze liftschachten.
Tijdens de rondleiding maakte men gebruik van grote schermen waar het verhaal met mooi geïllustreerde (teken)films werd uitgelegd. Eigenlijk is bij elk Riese-project hetzelfde. Lange dagen hard werken voor de gevangenen en een stuk minder door betaalde arbeidskrachten. De gevangenen kregen weinig eten. Hoewel bij deze kregen ze in het begin toch ook snoepgoed. De visuele effechten op de schermen waren zeker mooi. Ook het verhaal dat mogelijk hier door het gangenstelsel treinrails zou worden gelegd en de (goud)trein hier dan zou rijden werd uitgebeeld, want door de tunnel kwam de trein recht op je af gereden.
Overigens zijn tijdens WW II op een gegeven moment de Duitsers hier met hun gevangenen vandaan gevlucht door de opkomst van de Russen. Maar, hoe onbegrijpelijk ook, kwamen zij later weer terug om het werk af te maken. Ook bij dit Riese-project weet men niet de daadwerkelijke bedoeling van dit gangenstelsel. Wel werd vermoed, dat het hier om een proeflokatie ging om het nieuwe superwapen, waar Hitler het altijd over had, te ontwikkelen. Ook bij deze rondleiding was aan het eind een eerbetoon aan de overledenen. Je zag en hoorde de dochter van één van de overledenen die vroeg om stil te staan bij wat met hen allen is overkomen. Na ongeveer een minuut stilte kwamen de namen van alle overledenen langs. Hierna was de rondleiding ten einde.
Wij gingen weer terug naar het slot, waar het nu ineens mega druk was. Overal groepen met een gids. Op een gegeven moment zijn wij bij een Duitse groep gaan staan. Zij wisten toch niet dat wij het konden verstaan. Altijd makkelijk die talen. Het is een prachtig slot en de geschiedenis van de familie is soms treurig. Bankroet, de WW II. De geliefde en mooise Prinses Daisy heeft de laatste jaren van haar leven slecht doorstaan. Ze had MS, meerdere hart aanvallen o.a. doordat een familielid van haar door de Gestapo was vermoord. Zij kon het allemaal niet meer aan en is rond haar 70ste overleden in eenzaamheid, althans bijgestaan door haar trouwste butler.
Waar je ook liep door het slot, overal zaten twee suppoosten en bijna allemaal met een ongezond uiterlijk om het zo maar te noemen. De hele dag in een stoel zitten en de weg wijzen. Iedereen weet toch dat na pijl 1 .... pijl 2 volgt en dan pijl 3 en zo verder? Maar nee hoor, waar je ook liep wezen ze gelijk in de richting van de pijl. Nadat wij de binnenkant van het slot hadden bekeken, gingen wij naar buiten en liepen wij door de tuin. Een prachtige tuin, waar eigenlijk ook een mooie fontein in had gestaan, ware het niet dat ook deze door de Duitsers was gestolen.
Hierna hadden wij het wel gezien en hadden trek gekregen. Bij het slot eten was gewoon het volle pond betalen. Dus wij besloten richting het hotel te gaan, maar eerst via een omweg naar een winkelcentrum die wij onderweg naar het slot waren voorbijgereden. Daar aangekomen zagen wij dat er ook een Action zat. Elsa had zin om daar naar binnen te gaan en ik totaal niet. Ik wilde gewoon een broodje eten. Nou ja, ik noem het een gevulde donut met jam. Tevens namen wij een flesje fris erbij. Hierna gingen wij verderop weg. En dat ging ditmaal fout. Niet één maal, maar meerdere malen. De weg waar wij eerder overheen reden, was ineens afgesloten en open gebroken, maar TomTom liet ons steeds weer naar die weg rijden. Dus nam Elsa maar Google maps waarbij wij iets makkelijker een goede route konden kiezen en TomTom het weer over kon nemen. Uiteindelijk kwamen wij weer bij het hotel aan. De kamer was weer opgeruimd zoals iedere dag en de kamer zit aan de juiste kant, zodat het heerlijk koel was in de kamer.
Vóór het eten hebben wij nog even lekker gewandeld door de nabij gelegen parkjes en hebben wij nog een cache gevonden. Het was rond 17:30 uur en de temperatuur was nog boven de 30 gr. Na het wandelen ging Elsa alvast op het terras zitten en bracht ik de tassen naar de kamer. Hierna ging ik eerst bij receptionist langs. Ik vroeg hem dat ik hem iets wilde vragen, maar dat hij niet hoefde te antwoorden. Ja soms zitten dingen gewoon ingebeiteld. Ik zei nog net niet " je bent niet tot antwoorden verplicht". Maar Elsa en ik zien 's avonds als wij buiten eten om klokslag 19:00 uur de receptionist naar huis gaan. En de volgende ochtend zit hij er weer. Wij vroegen ons of hoeveel shiften er gedraaid worden. Hij gaf als antwoord dat hij twaalf uurs diensten draait en er dus twee shiften zijn. Toen ik aangaf dat het best veel uren zijn, zei hij dat het nog niks was. Hij zei dat als er een (trouw) feest is, dat de bediening dan 14 tot 16 uur draaien. Hierna liep ik binnendoor naar het buitenterras, zodat ik onderweg vanuit het restaurant gelijk de menukaart kon meenemen en zij gelijk wisten dat wij buiten zaten.
Wij hadden net ons eten en drinken besteld, toen wij het hoorden rommelen. Het zal toch niet zo zijn dat wij buiten zitten te eten en dan noodweer los barst? Gelukkig bleef het droog en hebben wij weer heerlijk genoten van ons eten. Voorgerecht, hoofdgerecht en koffie (Elsa had ice-caffee) voor 113 Zloty (€27,=) en dan natuurlijk na de rekening de cherry-Vodka. Na zdrowie zeiden wij tegen elkaar. Hierna weer naar de bolide gelopen om mijn fles doucheschuim, die ik al sinds Kraków kwijt ben. Nou ja kwijt, ik kon die fles maar niet vinden en nu weer niet. Dus terug op de kamer weer zoeken, want ik had weer weer zin in een hete douche. En daar was die fles. Zat gewoon in een zijvak van mijn rugzak. Hierna weer heerlijk een warme douche genomen en relaxen op de kamer. Morgen weer een bijzonder bezoek brengen aan een bijzondere lokatie.

Geschreven door ElsSteef