Zitten wij vanochtend lekker rustig, met op de achtergrond easy listening muziek, van ons ontbijt te genieten, komt twee tafels verder schuin tegenover ons een typische Aziaat. Normaal let je er niet op. Maar zodra hij ging eten en drinken.... alles deed die gast sleurpend en smakkend. En na iedere hap keek hij recht naar blonde jonge meid, die daar met haar vriend zat. Echt met zo'n starende blik. En steeds weer dat geluid van dat geslurp. Je probeert er niet op te letten, maar je wordt gewoon gefocust op dat geluid. Ik heb mijn bloedhete koffie, die hier overigens heerlijk is en ook echt bloedheet, maar naar binnen gegooid. Wij zijn hierna maar gauw de eetzaal uitgewandeld. Overigens was in de eetzaal de keuze aan eten zeer groot en gevarieerd.
Vandaag is het niet echt een WW II dag. Er is niet veel hier in de buurt op loopafstand. De zon schijnt al volop en het is in de ochtend inmiddels al ruim boven de 20 gr. Wij hebben besloten om dwars door het centrum naar de top van een berg te wandelen en het Bratislava kasteel aldaar te bezoeken. Maar eerst deden wij een zijstap richting de St. Michaels poort. Deze poort is de enigste van de vesting die is overgebleven. Onderweg naar het kasteel liepen wij nog langs een Joods herdenkingsmonument. Tevens liepen wij langs een plaquette op de muur van een gebouw ter nagedachtenis aan de uitvinder van Krav Maga. En even verderop hebben wij "Niemand" gezien, een grappig beeldje.
Toen wij uiteindelijk aankwamen bij het kasteel, liepen daar net drie klassen schoolkids naar binnen. Dus wij besloten het eerste stuk door te lopen, zodat wij ze een stuk voor waren. Het leek net of het kasteel gisteren af was gemaakt. Alles zag er splinternieuw uit. Hagelwitte wanden en nieuwe rode carpets. Wij volgden de bordjes naar de crown chamber oftewel de kroon kamer. En zo kwamen wij na heel veel stijle trappetjes boven in één van de torens waar wij... helemaal niets aantroffen. Het was helemaal leeg. Helemaal niets en bloedheet. Opvallend overigens dat iedereen, zelfs een stel jonge tieners en wat andere schoolkids, stond te hijgen op de trappen en ik geen moeite had met deze trappen en niet eens hijgde of zweette toen ik boven stond. Deze ouwe blijkt toch een goede conditie te hebben. Bij Elsa gutste het water over haar gezicht. Dus aangezien er niets was, gingen wij weer naar beneden. Op een gegeven moment zagen wij een kleine stenen wenteltrap. Wij besloten die trap naar beneden te gaan en daar kwamen wij dan in een kamertje met ...jawel... (een replica van) de kroon. Hierna liepen wij een zaal in met allemaal spullen uit het verleden, waaronder uit de bronzen tijd. Ik had over mijn ene schouder de cameratas van Elsa en over mijn andere schouder mijn videocameratas. Ja, een echte toerist dus. Er liepen nog meer mensen, maar op het moment dat wij daar binnenliepen hadden wij gelijk zo'n dame van het museum in onze kielzog, die ons constant in de gaten hield. Hoogst irritant en discriminerend vond ik. Heb ik dat ook eens kunnen zeggen. Na dit te hebben bezocht, waar wij trouwens handboeien zagen uit de bronzen tijd, gingen wij door naar de schatkamer. Nu verwachten wij daar natuurlijk juwelen etc. aan te treffen, maar het enige wat wij zagen, waren vitrines vol met zilver bestek en serviezen.
Na dit bezoek aan het kasteel hebben wij op het terrasje bij het kasteel in de schaduw een cola genomen. Hierna zijn wij weer terug naar beneden gelopen richting de kade langs de Donau. Overigens, terwijl ik dit stukje vanmiddag zat te tikken, hoorde ik op radio Veronica dat het in Nederland 18 gr. is en op het moment dat wij bij de Donau liepen gaf het bord daar aan dat het 30 gr. was. Langs de Donau was het redelijk te doen met af en toe schaduw van de bomen en even een briesje. Het was inmiddels rond het middaguur en wij wilden wat eten. Bleek dat wij vlakbij een donuts shop liepen. Dus even 4 donuts gehaald en twee flesjes drinken, kosten totaal €17,=. Wij wilden de donuts in het vlakbij gelegen park eten, maar helaas waren alle bankjes in de schaduw bezet en in de zon was het echt niet te harden, dus besloten wij terug naar het klooster te wandelen. Alweer wist ik zo het klooster terug te vinden. Op de binnenplaats van het klooster hebben wij in de schaduw even één van de machtige donuts gegeten en wat gedronken. Vervolgens zijn wij naar onze kamer gewandeld. Op de kamer heeft Elsa eerst een koude douche genomen en vervolgens siësta gehouden. En ik... ik ben alvast aan het blog begonnen. Waarbij ook ik in slaap viel.
Even later, zeg een uurtje later, begon ik weer te stuiteren. Ik had geen zin meer om op de kamer te zitten. Ik dacht het zal nu wel koeler zijn en wist Elsa over te halen om mee te gaan naar het historisch museum. Het zal er best koel zijn. Nou hier hadden wij geen spijt van. Dit was een veel leuker museum dan het hele kasteel van vanochtend. Veel over de geschiedenis van Bratislava. En toen kwamen wij in de kelder terecht. Die zou de martel kelder zijn. Allerlei sadistische marteltuig uit de vroegere tijden stonden daar opgesteld met foto's of tekeningen hoe het werd gebruikt en ook wat de gevolgen waren. Meestal de dood. Elsa vond het een beetje opvallend dat ik veel wist te vertellen over het marteltuig en ook dat ik het lachend liep te vertellen. Zij zette daarbij toch wel haar vraagtekens.
Hierna gingen wij nog het centrum in op zoek naar twee beelden, die naar later bleek, waren verwijderd. Na een tijd heen en weer te hebben gewandeld, besloten wij wat te gaan drinken bij de Irish Pub. Elsa nam een virgin pina colada (alcoholvrij dus) en ik nam een alcoholvrij biertje. Ondertussen gingen wij op het terras overleggen waar wij gingen eten. Wij hadden wat gevonden en na ons drankje liepen wij er heen. Daar aangekomen vonden wij het terras en restaurant oersaai en besloten naar een hamburger restaurant, genaamd "BeAbout" te gaan. Ja, ik ging even zondigen.
In een smal straatje kwamen wij aan bij de ingang van het restaurant. Zonder Tripadvisor en Google maps hadden wij het nooit gevonden. Wij liepen naar binnen door de ingang door de grote zware zwarte deur te openen en een trapje af te lopen. In de gang hoorde je een beetje geroezemoes en leek het rustig. Wij gingen linksaf en daar stonden wij is een supergaaf restaurant. Echt super ingericht. En het was behoorlijk druk. Wij melden ons voor een tafeltje voor twee personen en kregen een tafel toegewezen, waarop een bordje "gereserveerd" stond. Wij bestelden het maandmenu. En een liter zelfgemaakte limonade met gember, limoen en munt. Dat was zo verfrissend lekker. Het eten werd snel gebracht en het eerste wat wij dachten was... hoe ga je dit eten? Uiteindelijk kreeg ik het op en Elsa voor driekwart. Hierna namen wij nog wat te drinken. Elsa nam een icecoffee en ik een Americano. Heerlijk zo na het eten. Wij waren ditmaal €33,65 kwijt.
Vervolgens zijn wij rustig terug gewandeld naar het klooster, om uit te buiken en te relaxen, want morgenochtend staat er weer een rit naar de volgende plaats op het program.
Nog voordat wij naar bed gaan willen wij eerst nog een foto maken van een gebouw aan de overkant. Ik stond gisteravond even in het donker relax door het raam naar buiten te kijken. Rechts zag ik op de gebouwen de bekende rode knipperlichtjes voor de luchtvaart. Zoals altijd op die hoge gebouwen. En toen keek ik naar rechts en wat ik daar ineens zag. Prachtig of is het fantastisch. Ik zei tegen Elsa "dit moet je echt even zien" en hier moeten wij morgen echt een foto van maken. Dus dat is vandaag gedaan. Tja, het is wel met een telefoon gefotografeerd. Elsa probeert het perfecte plaatje te maken met haar dure fotocamera met allerlei instellingen, wat voor mij allemaal hogere wiskunde is.
En inmiddels is het 21:45 uur en 26 gr. buiten. De ventilator in de slaapkamer staat op volle toeren te draaien. Dat wordt weer zweten vannacht en hopelijk een beetje slapen.

Geschreven door ElsSteef