Vandaag begon een nieuw avontuur voor ons, maar ook voor onze stoere donkere bolide Fred. Maar laten wij eerst even terug gaan naar wat vooraf ging. Dit verzin je niet.
Op vakantie nemen wij altijd de fietsen mee en dat wilden wij natuurlijk ook deze vakantie. Dus ik ging gisteren even testen of ik de beugel van de fietsendrager goed had bevestigd op de nieuwe bolide en of de kabel wel stroom gaf aan de verlichting. En wat bleek... ik kreeg de stekker niet in de contactdoos. De stekker, die bij de oude Fred wel paste, bleek voor de nieuwe Fred te lang te zijn. Dus ik snel de fietsendrager achterin gegooid en naar Vollebregt aanhangers in Berkel gereden en hun vriendelijk gevraagd of zij een nieuwe stekker erop wilden zetten. En graag die dag nog, want wij zouden vandaag om 06:00 uur vertrekken. Ze zouden het proberen tussendoor te doen, want er waren nog 7 klussen voor mij. Om 16:00 uur zou ik weer langs moeten komen om te zien of hij klaar was.
Thuis gekomen dacht ik rustig te kunnen gaan zitten. Ware het niet dat ik mijn Ford mapje pakte en erachter kwam dat ik de kentekencard nog niet ontvangen had en ook de nieuwe groene kaart van de verzekering nog niet had. Dus eerst bellen met RDW waar de kaart blijft. Krijg ik te horen: " meneer de auto staat niet op uw naam, maar op naam van een autobedrijf". Dus ik bellen met de autodealer.... "foutje, sorry. Gaan we snel even regelen". Geen card, maar wel een bewijs dat ik de eigenaar van de auto ben.
Gelukkig was de groene kaart ook niet zonder slag of stoot. Krijg ik de groene kaart van de oude Fred doorgemaild. Hoe bedoel je de wet van Murphy.
Om 16:00 uur kon ik gelukkig wel de fietsendrager halen met een nieuwe stekker.
Maar dan vandaag. Vroeg op, nou ja eigenlijk bijna niet geslapen. Om 04:30 uur stonden wij op. Snel alles doen, fietsen op het rek en om 06:10 uur gingen wij rijden. Na een kwartier rijden en al een eindje op de A12, kwam ik erachter dat ik de oplader van mijn tandenborstel was vergeten. (wordt dat zo'n vakantie?)
De rit ging voorspoedig. Om 08:03 uur, jawel het klopt, reden wij Duitsland binnen. Onderweg namen wij op tijd onze pauzes en wij namen daar ook ruim de tijd voor. Elsa had thuis heerlijke pannenkoeken gebakken en die aten wij tijdens de pauze met een bak koffie uit de thermoskan. Zonder dat ik er erg in had werd Fred behoorlijk op de proef gesteld. Snelheden van ruim 150km/u met de volgeladen Fred bleek geen probleem. Onderweg ook nog een cache gevonden op een parkeerplaats.
Gelukkig zijn wij in het bezit van een TomTom live, want de files werden goed ontweken. Echter werden wij op een gegeven moment parallel langs de snelweg gestuurd over een 70km weg. Op een gegeven moment zag ik een blauwe paal met raampjes erin. Ik dacht "nee hé... een flitspaal". Ik keek op mijn teller. 80km/u. Ik dacht: "nee hè, weer een Duitse strafpunt erbij".
Onderweg zorgde Elsa goed voor de catering en ontbrak ons aan niets. Wij hadden een korte flinke hoosbui onderweg, maar ook daar kwamen wij makkelijk doorheen.
En dan kom je in de buurt van je logeerlokatie. TomTom zegt: sla linksaf. Dus wij slaan linksaf. Komen wij op een stoffige grindweg terecht en zien wij dat die weg 2,5km lang is. Dus arme Fred, maar ook hij moest eraan geloven. Voorzichtig sturend en de kuilen ontwijkend reden wij over het pad met een grote stofwolk achter ons latend. En dan zie je aan het eind een stukje asfalt. TomTom zegt: sla rechtsaf. Ook dat doen we. Bleek dat het asfalt ook maar een klein stukje was, want het asfalt werd een kinderkopjes weg. TomTom zei 50km/u, maar het werd 5km/u. Wij werden helemaal door de auto geschud. En na een kilometer werd het dan eindelijk asfalt en kwamen wij eindelijk bij onze logeerlokatie aan. Na het vriendelijke ontvangst en de rondleiding door en om het huis, dronken wij eerst een bak koffie met de verhuurster. Zij sprak Nederlands, omdat zij vroeger een vakantiehuisje in Friesland heeft gehad en vond dat je de taal van het land moest spreken.
Om het huis zijn veel zwaluwnesten en zo zagen wij steeds de kopjes van de jongen uit het nest steken, wat best een mooi gezicht was om te zien.
Na de koffie even omgekleed en naar Sanitz gereden om bij restaurant Mecklenburg te gaan eten. Wij waren daar om 17:30 uur. Op het bord buiten stond echter dat er een besloten feest was tot 18:00 uur. Dus wat doe je dan tot die tijd? Wij gingen geocachen. En zo werd even later de tweede cache van deze vakantie gevonden.
Om 18:00 uur zaten wij vervolgens lekker buiten op het terras in de zon aan de maaltijd, wat ons €30,= incl. fooi koste. Hierna terug naar onze logeerlokatie om uit te buiken en uit te rusten voor de dag van morgen.
Onze bootreis en de uiteindelijke vakantiebestemming op het Deense eiland Bornholm.

Geschreven door ElsSteef