Vandaag geen verslag van Stephan. Hij heeft het druk met loggen van alle geocaches die we vandaag gevonden hebben. Tjsa, mannen kunnen geen twee dingen tegelijk. Ondertussen heb ik gelogd, gekookt en de afwas gedaan..... Vandaag is het een vrije dag voor de Belgen: Allerheiligen. Het was druk bij alle begraafplaatsen: de bolchrysanten zijn volgens mij nu wel uitverkocht. Het beloofde een mooie zonnige dag te worden. Vanmorgen was het nog best koud (8 graden), maar wij besloten te gaan fietsen. Een mooie tocht vanaf het plaatsje Watou. Stephan vroeg zich af waar naartoe?? Naar Frankrijk, zei ik. Hij heeft een soort van allergie voor Frankrijk, maar blijkbaar had hij zijn pilletjes ingenomen en gingen wij toch op weg. Fietsen achterop de auto en na een ritje van 20 minuten parkeerden wij om kwart voor 11 op het marktplein van het charmante dorpje Watou. Het werd een rondje (lus) van bijna 17 kilometer langs het Smouthoukpad door het grensgebied van België en Frankrijk. Op onze Garmin gps-en stonden alleen geen kaarten van Frankrijk. Hadden wijzoiets ook niet toen wij naar Italië gingen... Op de TomTom stond toen geen kaart van Italië. Vandaag was het minder dramatisch. De geocaches stonden erop (stipjes op een lege kaart) en op mijn gps stond nog een overlap van de kaart van België. Zodoende had Stephan bij de derde cache al door dat we in Frankrijk waren :-). Wij fietsen vrolijk verder. Het werd ook steeds warmer en het zonnetje scheen volop. Het landschap was best saai. Gelukkig geen klimmetjes, maar vlakke landweggetjes met weinig verkeer. En als er dan verkeer was, dan reden ze erg hard. We kwamen nog door een klein Frans dorpje Houtkerkque. In die dorpjes lijkt de tijd wel stil te hebben gestaan. Je ziet ook bijna niemand op straat. Behalve dan op de begraafplaatsen vandaag. Nadat we weer terug waren op het marktplein van Watou hebben we nog een gezellig terrasje uitgezocht. Voor zo'n klein dorpje waren er wel heel veel restaurantjes. Op een of andere manier zat Stephan ineens voor de schandpaal. Aan de gevel van het restaurant genaamd "het Wethuys" zat namelijk nog de oorspronkelijk schandpaal van het dorp. Gelukkig voor Stephan kreeg hij alleen een bakkie koffie met een appeltaart en geen straf. Hierna besloten dat het voor vandaag weer genoeg was geweest. Weer terug naar het huisje. Vanavond maar niet naar de Last Post gegaan in Ieper. Morgen staat Ieper en een bezoek aan Tyne Cot Cemetry op de planning. Ik vermoed dat Stephan na het lezen van dit reisverslag, morgen zelf weer een verhaaltje typt.

Geschreven door ElsSteef