Vanochtend eerst samen ontbeten en daarna naar het bos gelopen om de wildcamera op te halen. De enige beelden die wij hebben zijn die van ons dat wij daar weg liepen en dat wij terug kwamen om hem op te halen. Er is dus niets bij de kuil geweest. Vanavond een andere plek opzoeken.
Aangezien het wat frisjes was en behoorlijk bewolkt, besloten wij unaniem dat we naar Karlstad gingen. Dat is 63 km van Sunne vandaan en je doet er ruim een uur over. Plus je bent helemaal stuk met het afstruinen naar de bosranden langs de weg, want er kan van alles uit springen. Wij zijn eerst naar het Sveriges Brigadmuseum, oftewel het Zweeds historisch oorlogsmuseum, gereden. Hier waren best wat interessante zaken om te bekijken met goede uitleg. Tevens waren diverse scenes uitgestald, zodat je een beetje kon zien hoe de situatie was in die tijd. Het blijft heel bijzonder allemaal hoe dat toen ging. Ook kon je met een geweer uit de tweede WO simulatieschieten op een grote afstand. Natuurlijk moest ik dat uitproberen. Elsa riep gelijk weer "toys for boys". Ik heb toch redelijk geschoten gezien de resultaten vind ik zelf. Ook moest je door een soort gang waar een booby trap zat. Elsa ging voorop en Boem! Ze stapte kennelijk op een mijn. Door het museum door passeerde je zo'n beetje alle bijzondere jaren. WW1 en WW2, de Vietnam oorlog, de bouw van de muur, er was een huiskamer uit de 80's en nog veel meer "oh ja" momentjes. Buiten nog wat tanks en andere voertuigen bekeken.
Na dit bezoek reden wij naar het centraal station van Karlstad, want daar was een parkeergarage. Aangezien wij zomaar de garage in konden rijden zonder kaartje pakken of hefboom, kon dit twee dingen betekenen. Of het was gratis parkeren of je moest ergens een kaartje halen. Wij keken even om ons heen en zagen een man bij zijn auto staan. Dus ik dacht ik vraag het hem even. Bleek een Nederlander te zijn. En niet zo maar eentje. Toen ik vroeg of het betaald parkeren was hier, deed hij zijn mond open, sprak een paar woorden en ja hoor, dat hebben wij weer. Een 020-er hier in Karlstad. Het was dus betaald parkeren en wij kochten een kaartje voor 3 uur voor 30 kronen (€3,07)
Wij besloten eerst wat te gaan eten. Uiteindelijk kwamen wij via een vaag steegje bij een mini overdekt winkelcentrum, waarvan ze overigens meer van hebben in Karlstad. Net voor deze ingang was een trap naar een bistro genaamd Sjökvistens Bistro. De dame sprak bijna geen Engels of Duits, dus bestelden wij ieder maar een salade. Dat begreep ze nog wel. Elsa betaalde en kwam terug met de opmerking "rekenen kan ze ook al niet".
De salade was wel een echte maaltijd salade. Hier had je van één bord wel met z'n tweeën kunnen eten. Na de maaltijd die overigens heerlijk was, gingen wij nog bij een outdoor winkel kijken, maar die spullen daar waren onbetaalbaar. Voor de rest waren er eigenlijk geen interessante winkeltjes om te bezoeken. In Karlstad zijn wel veel zwervers en bedelaars en is alcohol hier ook een probleem bij sommigen.
Wij besloten maar eens wat te cachen in deze stad. Misschien kom je dan nog op bijzondere plekken. Nu is Geocachen natuurlijk wel een leuke hobby, maar in de stad is het een nog grotere uitdaging om dit onopvallend te doen en de cache onopvallend te pakken en terug te stoppen. Uiteindelijk hebben wij er 7 weten te vinden op toch wel druk bezochte plaatsen.
Eentje stond zelfs midden in het winkelgebied op een plein. Deze heette "The speakers corner" en is daar geplaatst door The speakers' corner trust. Dit is een geregistreerde liefdadigheidsinstelling die de vrijheid van meningsuiting, het publieke debat en actief burgerschap bevordert. Elsa moest wel even achter het tableau staan. Niet om te spreken, maar omdat de cache daar onder zat verstopt.
Na 3 uurtjes gingen wij weer terug naar de garage en reden wij terug naar Sunne. Ongelooflijk, maar wij kwamen even in een file terecht. Hier in Zweden. Gelukkig van korte duur en zo kwamen wij in Sunne centrum aan, waar wij even gingen tanken, ongeveer €1,45 p/l, en daarna wat boodschappen doen voor de komende twee dagen. Morgen is het hier midzomer festival en wij weten niet of er dan wat open is. Dus zekere voor het onzekere.
Bij het huisje even wat cola tot ons genomen en onszelf op een ijsje getrakteerd. Hierna wilde ik even een stukje wandelen langs het weiland om te zien of ik ergens een andere plek voor de wildcamera kon vinden. Terwijl wij daar liepen verloor ik eerst mijn telefoon, die ik gelukkig een stukje terug weer terugvond en zagen wij op een berg twee hindes er vandoor gaan over de rotsen. Ik zei tegen Elsa dat dat een mooie plek was om daar de camera te plaatsen, maar hoe kon ik daar nu komen. Dat zou ik gaan uitvogelen. Misschien gewoon de berg opklimmen.
Wij zijn terug gelopen en hebben eerst gegeten. Na het eten, voordat het te laat werd, hebben wij de spullen gepakt en besloten wij op de fietsen richting de rotsen te rijden. Via een weggetje kwamen wij redelijk dicht in de buurt. Elsa zou beneden bij de fietsen blijven en ik ging naar boven. Het was niet alleen rots. Ook hoog gras, dorre takken en kleine modderpoeltjes waar ik doorheen moest en doms weg zakte. Overal zag ik sporen van herten, maar ook van een kat-achtige. Nee, geen doodnormale huis tuin en keuken kat. Die afdruk herken ik wel. En als ik in het boek kijk, dan kan het ook een bunzing zijn geweest.
Van dat stukje fietsen na het eten, gelijk weer een leermomentje. Niet meer doen. Eerst even het eten rustig laten zakken. Om onszelf te troosten namen wij nog maar een amandel mini magnum ijsje. Dan vergeet je toch gauw waar je mee bezig was. Na het uitzweten en het ijsje gingen wij lekker binnen zitten. De kachel had ik al weer snel opgestookt en zo komen wij met een heerlijk warm gevoel de avond door. Met een wit wijntje natuurlijk. Blijft genieten. Ondertussen kijken wij waar morgen de feesten allemaal worden gehouden. Er zijn hier enkele in de omgeving, dus dat wordt kiezen. Ach, wij zien morgen wel verder.

Geschreven door ElsSteef