Na gisteravond bij een heerlijk vuurtje te hebben gezeten en het maar niet donker werd, besloten wij maar in het huisje te gaan zitten. Wij wilden de wildcamera alvast in orde maken. Om een lang verhaal kort te maken... de camera doet het niet, omdat vanuit de fabriek er een security code in schiet en ik hem niet van de code krijg. Ik heb zelf nog aan mijn buurjongen Richard thuis gevraagd om op de doos te kijken of daar nog iets op stond. Helaas niet. Dus even op zijn zachts gezegd... er flink de balen in.
Dan maar naar bed. Beiden goed kunnen slapen in een redelijk lekker bed.
Vandaag waren wij vroeg wakker (07:00 uur) en gingen er maar gelijk uit. En dat was maar goed ook. Wij hadden net ontbeten en ik zat even buiten op het balkon te balen over de wildcamera toen ik naar de boomgrens keek aan de overkant. Ik zag heel in de verte iets bruins en het bewoog volgens mij. Ik dacht "het zal toch niet?". Dus ik vlieg naar binnen, pak mijn verrekijker, vlieg naar buiten en zie dus Bambi in de verte grazen. Ik Elsa roepen met haar fotocamera. Zij legt aan om een foto te schieten en.... helaas te ver voor haar telezoomlens.
Ook vloog een hele grote groep kraanvogels voorbij het huisje.
Na de koffie besloten wij dat wij gingen wandelen. Bij Sundsbergsleden, een wandelinggebied ten westen van Sunne.
Natuurlijk geen gewandel zonder de GPS mee en Geocaches zoeken. De wandeling werd een WANDELING. Onderweg er naartoe zagen wij nog een Bambi langs de weg. Waren wij 10 seconden later aan komen rijden, dan hadden wij een ander scenario gehad. Na ons liep zij namelijk de rijbaan op.
Om 10:30 uur zijn wij met het wandelen aangevangen. En om 15:15 uur waren wij klaar. Wij waren nog geen vijf minuten uit de auto en op zoek naar onze eerste cache, toen ik een klein prikje voelde op mijn rechterhand. Zie ik daar een ieniemienie mug vastzitten op de rug van mijn hand. En ja, hoor een allergische reactie. Krijg ik een hand zo dik als die van de elephantman.
Het was een mooi gebied waar wij hebben gewandeld met soms pittige klimmetjes. Uiteindelijk kwamen wij bij een mooi uitkijkpunt waar wij zicht hadden op het meer Fryken. Op een gegeven moment hoorden wij wat in het bos. Ik keek in de richting en zag nog net een steenarend wegvliegen. Man, wat had deze een spanwijdte zeg. We zagen nog wel meer vliegen om ons hoofd de hele tijd. Allerlei soorten insecten, die maar bij je oren zoemden. Daar heb je hier in het gebied wel veel last van. En wat een hoop berkenbomen. Maar ik mag van Elsa geen berkenbast meenemen. Er ligt genoeg bij het huisje. Het laatste stuk wandelen was best zwaar. Maar ook vandaag lukte het ons om weer veilig bij de bolide aan te komen.
Vervolgens weer lekker terug gereden naar ons huisje. Daar aangekomen even wat makkelijks aangetrokken en met een cola en wat chips even lekker op het balkon gezeten.
Uitblazen. En dat uitblazen werd een tukkie. Ineens was ik weg. Elsa was lekker druk bezig met van alles en nog wat.
Omstreeks 18:00 uur hebben wij gegeten. Heerlijke vegetarische wraps die best pittig waren uitgevallen. De saus die er bij zat was Cantina Mexicana Salsa saus. Rode lippen saus zou Jason gezegd hebben. Maar het eten was weer voortreffelijk.
Normaal zet je wel eens een muziekje aan, maar hier kan je alleen maar genieten van de vele geluiden die de verschillende dieren maken. En ja hoor, terwijl ik dit tik, kijk ik even op om te zien of ik wat kan spotten in de omgeving en zie ik in de verte Bambi weer in het weiland. Even de verrekijker weer ter hand nemen en het dier observeren. Dit zijn van die momenten waarvan je echt kan genieten.
Oh ja, wat hier ook zo bijzonder is, dat ze hier op sommige grindwegen, waaronder bij het huisje, 70 km/u mogen rijden en dit daadwerkelijk ook gewoon doen. Wat nou steenslag.
Vandaag geen vuurtje stoken, maar lekker hoog op het balkon en genieten van de omgeving. Af en toe komt de hond van Ton ons even begroeten. (of hij hoopt dat wij wat te eten hebben laten vallen)
Onder het genot van een wit wijntje volgen wij de taferelen van een witte kwikstaart familie.

Geschreven door ElsSteef