Vanochtend weer niet gelukt er vroeg uit te gaan. Maar wij konden toch rustig aan doen, want het zintuigenpad in Gutach ging toch pas om 11:00 uur open. Na het ontbijt en het smeren van de broodjes, gingen wij op weg. Omstreeks 10:45 uur reden wij de parkeerplaats op van het "Park mit allen sinnen". We liepen naar de ingang en zagen dat er een bord hing dat men op het terrein aan het werk was en de bezoekers bij het verlaten van het park mochten betalen. Uit een bak haalde ik een kluissleuteltje. Deze heb je nodig om een kluisje te openen, waar je dan je schoenen en sokken in kan doen. Je loopt door dit park namelijk op blote voeten. Zo gezegd, zo gedaan. Op blote voeten gingen wij op weg. De weg begon gemakkelijk op zand. Al gauw werd het turfgrond. Ook dat was heerlijk te doen. Zeker als de zon erop geschenen had. Maar dan, de volgende uitdaging. Fijne kiezelsteentjes. Ja, die ging je wel voelen. En van kleine, gingen wij naar grotere kiezels. Man, wat voelde je die goed zeg. Vervolgens werd het klei ondergrond en later gras en houtsnippers. Even verderop kregen wij de ergste ondergrond. Denneappels. Auw! Deze voelde je echt erg. Ik kan best veel hebben, maar dit kon ik niet hebben zeg. Elsa vond volgens mij alleen het zand en turf prettig. Voor de rest was het een flink portie ge-auw en gevloek, wat ik hier niet kan plaatsen. Overigens kon je in dit park meer zintuigen testen. Bij ruiken kneep je in een soort toeter en hield je jouw neus bij een gaas. Daar kwam dan een luchtje uit, wat je kon raden. Het antwoord hing erboven achter een plaatje wat je weg kon schuiven. Sommige luchtjes hadden wij goed geraden. Bij het voelen ging je met je hand in een gat en kon je de vacht van diverse dieren voelen. Bij horen hoorde je diverse dieren geluiden. Ook was er een donkere tunnel waar je doorheen moest en je moest een touw aan je rechterhand houden. En zo liep je voetje voor voetje een parcours. Je zag echt niks.
Natuurlijk liepen wij ook door de modder. Aan het eind van de route door het park, kan je jouw voeten wassen. Hierna afdrogen en weer in de sokken en schoenen. Ik voelde mijn voeten helemaal gloeien. Bij de auto besloten wij om bij Haslach een cache te doen. Het zou een moeilijke zijn. Een 5/5 zoals dat in geocache jargon heet. Zaklamp nodig en je moest een opgeblazen bunker in kruipen. Natuurlijk ben ik erin gegaan en heb ik de aanwijzing in de eerste bunker en de cache in de tweede bunker gevonden. Tussendoor hebben wij op een bankje geluncht.
Na deze uitdaging, de bunkers in, besloten wij om nog een uitstapje je maken. Eerst reden wij naar een plek waar je stenen mag uitzoeken en kijken wat voor mineraal erin zit. Dat vonden wij niks en te duur. Maar er was wel een cache vlakbij, dus deze gelijk gedaan.
Toen besloten wij om naar de Zilvermijn in Wolftal te gaan. Deze had om 15:00 uur nog een rondleiding. Wij hadden nog 20 minuten en de rit zou 11 minuten duren, dus even gas op het pedaal. Wij kwamen net op tijd aan. Gauw onze jassen gepakt, bij de kassa kaartjes gekocht met de toeristen kortingskaart en ons gemeld bij de gids. Wij verstaan beiden gelukkig Duits. Wij kregen een gele jas aan, een veiligheidshelm en een hoofdlampje op. De gids wist het goed te brengen en legde alles goed uit. Binnen mocht je ook zelf kiezen of je wel ergens omhoog klom of niet. Ook diverse paden mocht je zelf inlopen. Deze paden kwamen toch nergens, maar gaven je wel een beeld van hoe men werkte. Wel frustrerend hoor. Ze schoten maar drie centimeter per dag op. Later kwam ander gereedschap en andere techniek en dat zag je ook goed in de mijn. Ook was het bijzonder om te zien wat de aarde doet bij een aardbeving of verschuiving.
De rondleiding was 1 km lang en zou een anderhalf uur duren, maar bij ons groepje duurde het iets langer. Twee uurtjes, maar dan heb je wel een leuke interessante rondleiding.
Na de rondleiding was het toch tijd om terug naar de camping te gaan. Onderweg wel inkopen gedaan bij de Edeka Supermarkt voor het eten voor de avond. Op ons menu stond goed gevulde vegetarische nasi. Ik kookte deze avond en het is dan ook gelukt. Wel weer een beetje pittig met sambal gemaakt. Het blussen deden wij met een rosé. Na het eten een lekker Tiramisu-toetje en koffie. En natuurlijk samen even de afwas doen.
Hierna douchen en klaar voor weer een filmavond. Oh ja, even over dat douchen en het toilet. Volgens mij is een lijkkist groter. Wil je op de pot gaan zitten, dan moet je achterwaarts de wc inlopen en in de douchecabine kan moet je niets op de grond laten vallen, want je kan er niet eens fatsoenlijk bukken om het op te pakken. Wel een minpuntje van deze cabin hoor.

Geschreven door ElsSteef