Aangezien we vandaag ook nog in de knusse, ruime bungelow blijven, hebben wij een missie in de planning. Iets wat op onze bucket list staat. Jawel, de Preikestolen beklimmen en de top halen. Veel foto's en filmpjes ervan gezien, maar nu willen wij het zelf ook in het echt bekijken. Dus vanochtend vroeg eruit, ontbijten, douchen, goed aankleden en op pad. Omstreeks 08:45 uur begonnen we aan de wandeling. Rugzak om en wandelstokken in de hand. Als een stel echte hikers gingen we op pad. De weg begon steil, maar makkelijk vanwege de egale ondergrond. Na twee bochten werd het echt hiken. Paden gemaakt van rotsblokken, groot en klein en schots en scheef. Zelfs voor mij was het soms best wel pittig. Onderweg, ongeveer halverwege, kregen we toch wel trek. We hadden wel brood bij ons, maar dat was meer voor als we boven waren. Helaas kwamen we erachter dat we de snoepjes in de auto beneden hadden laten liggen. Dus dan maar water drinken. Onderweg werd het steeds drukker. Wat mij overigens wel opvalt is dat die Noorse meiden met het grootste gemak die berg opwandelen en als een speer. Volgens mij doen ze hier in Noorwegen allemaal aan sport. Je ziet hier ook meer vrouwen dan mannen trimmen. Maar ik dwaal van het onderwerp af merk ik. Dus ... wij al wandelend met onze stoere stokken, die je toch wel nodig hebt, de Preikestolen op. En ja hoor... om 11:15 uur bereikten we de top van de Preikestolen. Voor mij was dat toch wel even een klein juich momentje van binnen. Na de nodige foto's en filmpjes gemaakt te hebben van onszelf en ook de omgeving, jawel ook met de GoPro, zijn we eerst een beetje uit de wind gaan zitten, want als je daar stil staat of zit dan koel je behoorlijk af na die wandeling. Ik trok voor de zekerheid toch even mijn extra jas aan. Nu we toch zaten, namen we gelijk onze broodjes en water.
Om even voor 12:00 uur gingen we weer onderweg, terug naar beneden. En nu denk je gelijk dat dat een stuk makkelijker is, maar dat dalen op de Preikestolen is best zwaar kan ik zeggen. En Elsa met haar conditie en korte beentjes had het behoorlijk zwaar op een gegeven moment. Nu hadden wij natuurlijk in een rechte lijn, die daar totaal niet is, weer naar beneden kunnen lopen, ware het niet dat we op de GPS hadden gezien dat er wat Geocaches lagen. Het terrein bleek van de vierde categorie te zijn, wat wil zeggen dat het best zwaar terrein was. Dus, wij klimmen en klauteren over best moeilijk en zwaar gebied, maar wel twee caches vinden. Het gebied is echt fantastisch en er wordt kennelijk veel wild gekampeerd, maar dan is het wel weer jammer dat men zijn/haar rommel niet gewoon opruimt. Echt, zo ga je toch niet met die prachtige natuur om? Hoe verder we naar beneden liepen, hoe meer je het aan je benen ging voelen. Uiteindelijk kwamen we om 15:15 uur weer beneden op de parkeerplaats aan. Daar aangekomen liepen we naar de souvenirs shop. Ik kocht er een speciale Preikestolen munt en een pin voor mijn verzameling. En Elsa nam een ijsje en voor mij natuurlijk ook één. Bij de parkeerplaats bleek ook nog een cache te liggen, dus die werd al ijsjes etend gezocht, gevonden en gelogd. Hierna weer de auto in en rustig terug naar de camping gereden. Maar eerst nog een opstopping veroorzaken bij de parkeerautomaat. Ik had mijn creditcard niet bij me en het pasje van Elsa pakte hij niet, dus kwam optie 2. Betalen met een biljet van 100 Kr. Echter waar stop je die in. Nergens dus. Ook dat bleek niet te gaan. Dus optie drie. Ondertussen al wat auto's geduldig achter ons wachten. Optie drie was portemonnee van Elsa omkiepen en al het kleingeld bij elkaar zoeken. En zo kwamen we aan de benodigde 100 Kr. en ging de hefboom open. Onderweg besloten we wat makkelijkers te gaan koken. Dus kookte ik vandaag en kon Elsa, na eerst een warme douche voor de spiertjes te hebben genomen, plat op de bank ...... uitgeteld!
Na het eten foto's en filmpjes bekeken.
Stephan

Wij verbleven op Camping Wathne in Tau.

Geschreven door ElsSteef