Vandaag zijn we gestart met onze 2-daagse verkenning van Auckland. Omdat we allemaal na zes weken toeren toch wel verzadigd zijn gingen we ons beperken tot het centrum. Het was tijdens het ontbijt dus een moeilijke bevalling om voor vandaag en morgen een programma op te stellen waar ieder van ons zijn gading kon in terugvinden. Op zich wel moeilijk als je weet dat de belangrijkste toeristische attractie van de stad een communicatietoren is. Het zal jullie dus niet verbazen dat we al redelijk rap in het Belgische café zaten.

We zijn de dag gestart met onze (traditionele) rondrit met de Hop on, Hop off bus. De eerste en meest interessante stop was die aan het Auckland War Memorial Museum, een kruising tussen een natuurhistorisch museum en een memoriaal van het Nieuw-Zeelandse leger met daartussen alle mogelijke onderwerpen. De Maori-kunst was mooi maar een kopie van wat we de voorbije dagen in Wellington en Rotorua hebben kunnen zien. Het militaire gedeelte was dan weer een verheerlijking van beide wereldoorlogen. Ook de demografie van Auckland kwam aan bod, allerlei statistieken werden er op een visuele manier voorgesteld, tot het gebruik van het openbaar vervoer toe. Daar zouden ze bij ons ook iets van kunnen leren. De laatste stop was het aquarium van Sea Life, bekend om zijn lange haaientunnel.

Ik heb daarna nog geprobeerd om mijn sportieve lijf in een shirt van de All Blacks te wringen. Het paste mij als gegoten - ze hadden zelfs 5XL - maar op advies van Cédric heb ik dit toch maar niet gekocht. Het waarom is me nog steeds niet duidelijk.

Na het intermezzo in het Belgische café zijn we dan richting Waterfront getrokken om een hapje te eten. Daar pas is me opgevallen hoe jong de bevolking van Auckland eigenlijk is. Dit stond ook zo in de statistieken en was ons al duidelijk gemaakt door de trottinetten die in het wilde weg achtergelaten werden. Het Waterfront is een hippe buurt, het was wel zaterdagavond maar je kon er over de koppen lopen. We waren zelfs getuige van een kerstoptocht, maar dan een eerder in de stijl van willen en niet kunnen. Dus morgen geen bezoek aan de lokale kerstmarkt.

De dag werd afgesloten met een wandeling langs de kade. Daar lagen zeilschepen waarop de familie De Vil jaloers zou zijn. Onder hen enkele schepen die de voorbije edities hebben meegevaren in de America's cup, het officieuze WK voor zeilschepen.

Geschreven door DDM.reisblog