Zoals afgesproken zijn we deze morgen al om 07u00 vertrokken richting Kaikoura. Maar eerst moesten we naar Blenheim om Cédric af te zetten op de luchthaven. Rekening houdend met vertraging zouden we toch een 5-tal uur nodig hebben om daar te raken. Was het door het vroege uur of omdat het zondag was, of beide: we waren daar al om 11u00, ruim op tijd voor zijn vlucht naar Wellington.

Het landschap veranderde voortdurend van regenwoud, over loofwoud en hoogvlakten maar dan met koeien in plaats van schapen en eens de grens met Marlborough gepasseerd kiloooomeeeeters wijngaarden, vooral Cabernet Sauvignon en Pinot Noir. Even gecheckt op het net: de Marlborough-wijnstreek zorgt voor 80 % van de totale wijnproductie van Nieuw-Zeeland. Die verkennen zal voor woensdag zijn. We verblijven dan in Renwick, centraal in de wijnstreek. We nemen dan de fiets voor een tour langs een aantal wijnhuizen. Ik hoop dat we in de buurt van Two Rivers komen, daar heb ik thuis enkele flessen van staan.

Ook richting Kaikoura hadden we geen vertraging. Dit gaf ons de tijd om te lunchen bij Kanaka Lobster en te stoppen aan Ohau Point Lookout. Bij Kanaka Lobster was het heerlijk genieten van Kreeft met uitzicht op de Pacific. Al deden de meeuwen me denken dat ik aan de vistrap in Oostende was. Je moest dus ogen op je rug hebben om te vermijden dat die snoodaards met je eten gingen lopen. Of is het vliegen? Ohau Point is dan weer gekend voor - hoe kan het anders - de seals. Minstens honderd hebben we daar gezien en dan zullen we er nog wel enkele niet geteld hebben. Zoveel zaten er daar. Je kon hier tot 2016 een wandeling maken langs een waterval van 6 meter hoog en vandaar de spelende zeehondenpups bekijken. Na de aardbeving met magnitude 8 is de waterval verdwenen. De zeehonden zijn er nog wel. Om hen te bewonderen is sinds kort een volledig nieuw uitzichtplatform geopend.

Ik weet het, jullie hebben al genoeg foto's van zeehonden te zien gekregen. Deze reeks kan er ook nog wel bij. Of dit meteen de laatste gaan zijn. Dat kan ik niet beloven, Chantal heeft immers een zwak voor deze schattige dieren en dan vooral voor de pups.

Na dit intermezzo zijn we richting Kanuka Terrace - onze volgende stek - gereden. Na de kennismaking met de host zijn we het huis gaan verkennen. Dit heeft toch al snel een uurtje geduurd, zo groot is dit. Vier slaapkamers, twee badkamers, een grote open keuken met eetkamer en dan nog een groooot salon met zicht op de tuin en de achterliggende bergen. We zullen ons best moeten doen om er niet in verloren te lopen.

Nu Cédric tot vrijdag op congres is hebben we tot dan geen chauffeur/gids/ornitholoog meer. Maar ook geen afjager. Eindelijk een beetje rust/minder druk. Die tijd hebben we vandaag gespendeerd om op verkenning te gaan in de regio en vooral om te kijken waar we ons juist moeten aanmelden om naar de walvissen te gaan kijken. Maar dat is voor morgen. Frank Deboosere heeft laten weten dat het weer perfect zal zijn.

Geschreven door DDM.reisblog