Deze morgen gingen we op zoek naar walvissen, meer bepaald naar de potvis. We kozen om dit te doen vanuit de lucht omdat je die beesten op die manier in zijn geheel kan bekijken. Het was letterlijk het hoogtepunt van onze reis, als je onze vlucht naar hier en terug niet meerekent tenminste. Ook het vliegtuig was iets kleiner dan de Airbus A350 waarmee we naar Nieuw-Zeeland zijn gekomen. Er kon maar acht man in, inclusief de piloot. In de A350 ruim 400, dus een groot verschil. Naar mijn mening hadden ze het toestel - een Gippsaero G8 Airvan - ofwel iets groter moeten maken ofwel minder zetels voorzien. Mijn knieën lagen bijna in mijn nek en dan zaten we nog maar met 5 man in het toestel. Om op mijn plaats te gaan zitten moest ik al mijn Houdini-skills bovenhalen. Gelukkig had ik nog ervaring van mijn tijd op de i-bus.

Al tijdens de veiligheidsbriefing was de piloot verontschuldigingen aan het zoeken voor als we geen walvis te zien zouden krijgen. Alle redenen waren goed om ons in dat geval niet terug te betalen. Niet dat iemand dat verwacht had maar toch. Al die uitvluchten bleken uiteindelijk niet nodig want het duurde niet al te lang voordat we een potvis in al zijn glorie te zien kregen. Wat een kolos, ruim 19 m lang en slechts enkel kilo's lichter dan mezelf. Ondanks mijn gevoel dat ik in een sardienenblik was geduwd had de vlucht iets langer mogen duren want ik had dat beest toch een duik willen zien nemen. Maar blijkbaar was de naft op want de piloot zette terug koers richting vliegveld. Gelukkig was het uitstappen veel makkelijker dan in die sigarenkist te kruipen. Morgen doen we een nieuwe poging maar dan vanop een boot.

De timing was in elk geval perfect: net op tijd voor de lunch. Op aanraden van Hilde Rypens die momenteel ook in Nieuw-Zeeland vertoeft kozen we voor een visschotel in restaurant 'The Pier'. Hilde, bedankt voor de tip. De opgedane calorieën hebben we er nadien afgewandeld op het uiterste punt van de Kaikoura-peninsula. Daar huist, jullie raden het al, een kolonie seals. Honderden hebben we daar gezien. Omdat ik had beloofd om geen foto's van zeehonden meer te publiceren hebben we gekozen voor een wandeling langs de bovenkant van de klip. Volgens de lokale info zouden daar veel vogels huizen en die zijn ook mooi om te fotograferen. Ik had me dus verwacht aan veel zeevogels, maar die zaten ook beneden. We moesten bijgevolg geen schrik hebben van een kakje meer of minder.

Na de toch wel steile klim was ik totaal verbaasd over het landschap dat we daar te zien kregen. Niets rotskust. Enkel mooie vergezichten, geen meeuwen maar wel veel andere (bos)vogels. Ik waande me op vakantie in Oostenrijk, enkel Rudi Aps met zijn groskes kon dit plaatje compleet maken.

Jullie zullen aan de hand van de foto's al wel begrepen hebben dat het hier prachtig weer is. Veel zon en een temperatuur rond de 20 °C, eigenlijk al een beetje te warm om zo een steile klim aan te vatten. De komende dagen zal het weer nog verbeteren. Op woensdag geven ze zelfs 27 °C op. Het zal dus dorstig weer worden daar in de Marlborough-wijnstreek. Laat de Cabernet Sauvignon en de Pinot Noir maar komen.

Geschreven door DDM.reisblog