Allereerst een vraag voor jullie allemaal: wat eet een mens zoal wanneer hij na een reis van ruim 36 uur aankomt op zijn bestemming? Ik hoor het jullie allemaal unisono zeggen: McDonalds. En dan hebben jullie nog gelijk ook. Hoe dit komt vertel ik later.

Eerst nog even iets over gisteren. Na een korte slaap en een frisse douche hebben we letterlijk op onze sloefen heel Changi-airport afgelopen. Ruim 20000 stappen volgens de fitbit-app. De transit zone is eigenlijk een groot taksvrij shoppingcenter met in totaal 4 terminals met in elke terminal verschillende snoepwinkels: chocolade, voor Chantal parfum en voor mezelf whisky. Zoals aangekondigd ging ik van hier enkele flessen meenemen voor de komende editie van Whisky for Life. Ik heb deze ondertussen gekocht. Ik hoop daar tijdens de terugreis nog eens te passeren want ik heb daar nog ander lekkers gezien.

Boarden voor de vlucht naar Christchurch was dan weer iets anders. Wij waren ruim op tijd aan de gate. Na de veiligheidscheck kwam de melding dat er problemen waren met het vliegtuig. We moesten op ons sloefen opnieuw de terminal door om ons naar gate 10 te begeven voor een nieuwe veiligheidscheck. Dus twee voor de prijs van één. Dit alles zorgde ervoor dat we met ruim een uur vertraging konden vertrekken naar Christchurch.

Na een opnieuw rustige (nacht)vlucht kwamen we praktisch gelijk aan met Cédric. De begroeting in de aankomstzone was zo hartelijk dat door alle emoties de rugzak van Cédric met daarin zijn PC en alle recente data over zijn aardbevingen was achtergebleven aan het winket van het autoverhuurbedrijf. Ondertussen waren we wel al vertrokken naar ons verblijf te Akaroa, ongeveer 90 km en 1u30 rijden verderop. Pas na een tijdje kwamen we tot het besef dat Cédric zijn materiaal niet aanwezig was. Wij dus terug naar de luchthaven waar alle diensten bijna toe waren. Na een tussenkomst van de luchthavenpastoor kwamen we in contact met de verantwoordelijke van de lost&found waar Cédric dan uiteindelijk zijn rugzak kon recupereren. Eind goed al goed dus want dit had véél slechter kunnen aflopen.

Ondertussen ging het al richting 21u00 waardoor dat de rest van het gezelschap had besloten om iets mee te pikken van de McDonalds. Blijkbaar was op de terugweg de toegangsweg naar Akaroa afgesloten voor wegenwerken. We moesten ons behelpen met een archaïs bergweggetje in de mist. In bijlage een foto van het uitzicht vanop de top. Zelf een foto nemen zal voor morgen zijn want dan gaan we gans de Banks-peninsula verkennen. Hoe dit afloopt horen jullie morgen.

Nog even ter info: wij lopen exact 12 uur voor op jullie. Bij ons is het nu woensdag 22u50, bij jullie 11u50. Dit is veel makkelijker te onthouden dan het gejongleer met de verschillende tijdszones van de voorbije dagen ,:).

Geschreven door DDM.reisblog