Vandaag een nieuwe dag met totaal ander weer dan gisteren. We zagen zelfs Mount Ruaperu aan de andere kant van Lake Taupo.

Er stond heel wat op het programma. In de voormiddag brachten we een bezoek aan de Waimangu Vulcanic Valley voor een wandeling/boottocht/busrit door een geothermische gebied inclusief de kenmerkende zwavelgeur. Voor de niet kenners: rotte eieren. Je rook het al vanaf de parking. Het was een mooi park, wel was het spijtig dat het merendeel van de geothermische verschijnselen in het eerste stuk van de wandeling lagen. De bijhorende boottocht annex busrit zou je dus achterwege kunnen laten al zorgde vooral de boottocht over Lake Rotomahana voor de nodige frisse lucht. Ik moet er zeker niet bij vertellen dat Cédric enorm in zijn nopjes was.

Net dat we gingen vertrekken richting de Redwood trees om al eens kijkje te nemen (in de avond gaan we daar terug naar toe) kregen we via google het bericht dat door een ongeval en wegenwerken er heel wat wegen waren afgesloten. Dit zorgde naar Nieuw-Zeelandse normen voor files. Als je die vergelijkt met die rond Antwerpen stelden die echter weinig voor. Mits wat bochtenwerk op kleinere wegen zijn we dan maar recht naar Rotorua gereden. Een hotspot van geothermie. In heel de stad hing de bekende geur.

In de late namiddag werden we verwacht in Te Puia voor een rondleiding door het park met de grootste geiser van het zuidelijk halfrond, een diner en een dansvoorstelling. Ook daar de kenmerkende geur. Het geothermisch park was indrukwekkender dan dat van deze morgen. Door de begroeiing vond ik het ook knapper dan de IJslandse tegenhanger.

Te Puia is ook een centrum voor Maori kunst en cultuur. Dit kwam voor mezelf iets te weinig aan bod tijdens de rondleiding, de nadruk lag er vooral op hun tradities. Dit werd echter meer dan gecompenseerd tijdens de dansvoorstelling, inclusief Haka. En neen, dankzij een bereidwillige Amerikaan heb ik het podium niet gehaald.

De avond werd afgesloten met een bezoek aan de Redwood Treewalk by Night iets verderop. Een kerstmarkt-versie van het bomenparcours in een bos met imposante Kauri-bomen (familie van Sequoia's) dat je overdag kan doen. De loopbruggen waren iets te smal voor mijn gespierd bovenlijf, maar vooral de terugrit naar den beddenbak van meer dan een uur in het pikkedonker maakte voor mij deze activiteit minder aangenaam. We waren pas om 23u30 thuis. Maar als de rest van het gezelschap maar tevreden is zeker?

Geschreven door DDM.reisblog