Deze morgen zag het weer er echt niet goed uit. Veel mist waardoor ik dacht dat het weer ons in de steek zou laten, maar tegen dat de rest van het gezelschap uiteindelijk hun ogen open kregen kon je de Tasmaanse zee al zien. We hadden er vertrouwen in dat het weer nog ging beteren en trokken eerst naar Cape Foulwind, niet voor de zeehonden want die zitten er ook, maar voor de uitzichten en de wandeling tot aan de vuurtoren. Het was in elk geval veel warmer dan gisteren waardoor onze regenjas/windjacket in de auto kon blijven.

Cape Foulwind is niet alleen gekend om zijn zeehondenkolonie maar ook voor zijn bloemenpracht en natuurlijk de vele vogels. Het eerste wat we tegenkwamen was een Weka, even later gevolgd door de rest van de familie. Zelfs de jonge kroost heeft geen bang van mensen. Op weg naar de lookout kwamen we er nog verschillende tegen. Ook de Toui (deze keer de echte) was in de buurt. Die beesten zijn zo schichtig en snel dat je veel geluk moet hebben om die voor je lens te krijgen. We zaten al in de wagen wanneer we er dan toch eentje konden spotten. Vanuit de wagen en met tegenlicht is het toch min of meer gelukt.

In de namiddag zijn we dan vertrokken naar de Pancake Rocks, een rotsformatie uit dolomiet die door erosie grillige vormen heeft aangenomen. Ik had er totaal geen idee van wat we daar te zien zouden krijgen. Op het net had ik wel al enkele beelden gezien waardoor ik er vanuit ging dat ik mijn zware telelens niet nodig zou hebben. Net als enkele dagen geleden was dit weer een foute inschatting. Hiermee is dan wetenschappelijk bewezen dat ik geen ezel ben, want een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Ik dus wel! We zagen daar Nieuw-Zeelandse zwarte scholeksters op hun nest en ook een koppeltje sternen met kroost. Het leverde prachtige beelden op. Met mijn telelens zouden die nog scherper geweest zijn. Er was ook geen tijd meer om die te gaan halen want dan was het visje al lang binnenbak. Shit happens.

Op weg naar huis zijn we dan gestopt voor een korte wandeling langs het Truman-track richting kust door het regenwoud. Ik waande me in Jurassic Park. Hoeveel verschillende soorten palmvarens dat daar te zien waren en zou dicht begroeid. Gelukkig had het Department of Conservation een mooi pad aangelegd want anders waren we nooit tot aan de kust geraakt. Eens aan het strand hebben we genoten van het mooie uitzicht onder een stralende zon. Dankzij het geluid van de branding kregen we er een gratis sessie mindfulness bovenop. Echt zalig.

Morgen belooft het weer een drukke dag te worden. Cédric wordt terug op de universiteit verwacht voor een congres waardoor hij al om 12u00 op de luchthaven van Blenheim moeten zijn voor een transfer naar Wellington. Het vertrek naar daar staat daarom gepland om 07u00. Chantal en ik rijden daarna nog een 2-tal uur verder richting Kaikoura aan de oostkust. Naar deze stop van de reis keek ik eigenlijk het meeste naar uit omdat Kaikoura het mekka is voor whalewatching. En ik beloof, ik zal deze keer al mijn wapens meenemen.

Geschreven door DDM.reisblog