Zoals aangekondigd hadden we vandaag een lange trip voor de boeg. We verplaatsten onze bezigheden immers richting de zuidoostkust, meer bepaald naar de Catlins. We wisten dat het een lange tocht zou worden, maar de GPS in de auto liet ons een beetje in de steek omdat op bepaalde stukken de kaart geen grindwegen aangaf. En daar hadden we er vandaag toch enkele tientallen kilometer van op de teller. Google maps zou kunnen helpen maar het 4G-bereik laat in deze regio echt te wensen over.

Op een bepaald moment hadden we echt het idee dat we in het rondjes aan het rijden waren. Ons gevoel bleek juist te zijn omdat we het mooie kerkje van Duntroon een tweede maal tegenkwamen. We hebben ook voor de eerste keer file gehad. Niet zoals aan de Kennedy maar achter een kudde kalveren. Dit alles zorgde ervoor dat we bijna tien uur in de auto hebben gezeten en we onze planning om onderweg interessante sites te bezoeken serieus hebben moeten aangepassen waardoor ik enkele koffiestops door de neus geboord zag.

De 'elephant rocks' en de 'bay of whales' in de omgeving van Duntroon hebben we gezien, de sporen van de recente aardbeving dan weer niet. Aan het strand van Mouraki met de wereldberoemde septaria (een soort kleibrood) zat er geen koffiepauze in en we waren maar juist op tijd om ons aan te melden bij het Royal Albatros Centre te Dunedin.

Zoals ik verwacht had waren we eigenlijk iets te vroeg op het jaar om de Zuidelijke Koningsalbatros in al zijn glorie te bewonderen. Er waren slechts drie nesten te bekijken vanuit de schuilhut. Normaal zijn het er veel meer. De meeuwen waren wel goed vertegenwoordigd. Dit was achteraf goed te zien aan onze auto, zelfs Chantal haar sjakosj had prijs.

Na dan toch een koffiemoment zijn we vertrokken richting onze volgende accommodatie in de Catlins. In de laatste winkel voor de gravelstrook van 15 km snel nog wat proviand ingeslagen voor het avondeten en het ontbijt en de laatste kilometers aangevat door een prachtig golvend landschap. De allerlaatste kilometer was door een soort van tropisch oerwoud met heel mooie varens. De locatie waar we verblijven is wordt beheerd door de QEII National Trust en ligt daardoor zo afgelegen.

Tijdens het aanmelden hadden we met onze host over wat er allemaal zoal te zien is op het domein. Natuurlijk de vele schapen maar ook enkele vogels waaronder de Toui-vogel. De namen van vogels in Nieuw-Zeeland zijn overgenomen uit het Maori. Die hebben er zich wel makkelijk vanaf gemaakt omdat ze de vogel hebben vernoemd naar zijn (fonetische) roep. Bij Toui-vogel dacht ik natuurlijk aan iets anders.

Eens aangekomen aan onze lodge was het genieten van het uitzicht: what a view!

Geschreven door DDM.reisblog