Ik heb vandaag veel te vertellen! Eerst het belangrijkste: na ons bezoek aan Zealandia van deze middag zijn we in het Leuven Belgian Beer Café beland. Ik was eerder bescheiden en heb het gehouden op een Stella maar Cédric heeft zich vandaag eens goed laten gaan: een Delirium Tremens, een Duvel en om af te sluiten en Elixir d'Anvers. Er is dus een serieuze hap uit ons budget. Het zou goed kunnen dat wij onze reis vervroegd moeten afbreken. Maar eerst nog eens krabben in de portemonnee.

Gisteravond en vandaag hebben we onze verplaatsingen gedaan met het openbaar vervoer. In vergelijking met dat van bij ons rijden de bussen hier stipt en zijn proper. En het is goedkoop ook. De mensen hebben ook nog respect voor elkaar en voor de chauffeur. Bij het afstappen kan er telkens een bedankje af. Top!

En nu het relaas over het nachtelijk bezoek aan Zealandia gisteravond. Wat wij daar allemaal gezien hebben. En dan waren we nog niet eens in het reservaat. Al op de weg er naar toe zagen we daar al Toei's (excuseer de vorige keer verkeerd geschreven) en Kaka's, geen drollen maar bospapagaaien en nauw verwant aan de Kea. Voor de tour begon kregen we meer informatie over het park zelf. Een stuk van het terrein was vroeger militair domein, de rest is een stuwmeer dat vroeger werd gebruikt voor de watervoorziening van Wellington. In 1999 werd dan beslist om het terrein van 225 ha om te vormen tot reservaat. Het is ook omzoomt door een hek van 2 m hoogte waardoor invasieve roofdieren zoals de opossum, maar ook ratten, honden en katten niet binnen raken. De vogels die er leven hoeven dus niet bang te zijn dat hun eieren worden opgegeten. Vogels die waren uitgestorven op het Nieuw-Zeelands vasteland kregen er een nieuw verblijfplaats. de bekendste natuurlijk de zwart gespotte Kiwi maar ook een gepensioneerd paartje Takahé's vanuit de zoo van Wellington (die zijn onlangs beide gestorven van ouderdom),

We waren nog maar net in het park en zagen daar opnieuw Toei's, Kaka's, Aalscholvers, Inheemse eenden en nog veel meer andere dieren zoals de Tuatara (kamhagedis), grote krekels, glimwormen, ... . Echt teveel om op te noemen. En ja hoor, ook de Kiwi heeft zich laten zien. We hebben er drie gespot, de laatste liep gewoon over het wandelpad. Ondanks zijn komieke bouw heeft hij zich heel snel uit de voeten gemaakt toen wij daar aankwamen. Spijtig genoeg heb ik geen foto's, het was aardedonker.

Deze morgen gingen we naar de Wétà Cave in Miramar, een voorstad van Wellington. De firma is bekend geworden omdat ze de speciale effecten hebben ontwikkeld voor de films van Lord of the Rings, The Hobbit, Avatar, King Kong en veel andere. Voor King Kong hebben ze zelf een Oscar gewonnen. We hadden een tour door de workshop geboekt. Voor mij viel die toch een beetje tegen omdat ze over de manier hoe ze dat doen wel heel snel zijn overgegaan. Het zogenaamde hoogtepunt was een kamer vol - originele - artefacten uit de films. Ook hier geen foto's omdat dit niet was toegelaten door problemen met copyright. In de shop was van copyright ineens geen sprake meer. Je kon daar vanalles kopen aan woekerprijzen. Ik heb dus niets gekocht omdat ik nog dollars moest overhouden voor Cédric zijn Duvel(s).

In de namiddag zijn we dan opnieuw richting Zealandia getrokken. Met ons ticket van gisteren kregen we ook éénmalig toegang tijdens de daguren. Na het bezoek van gisteren had ik mijn voorzorgen genomen en had een 200 mm op mijne fototoestel geplaatst. Na het voorval in Punakaiki had ik ook mijn groot kanon bij. Ik ging mij deze keer niet laten foppen! En toch hebben de vogels mij bij mijn pietje gehad. Wij waren daar rond 14u00 en geen enkele vogel te zien. Een beetje teleurgesteld ben ik dus achter Cédric de toegangspoort in de stijl van Jurassic Park (om te vermijden dat er 'predators' zouden mee kunnen binnenglippen) binnengegaan. Ik stond versteld hoe hij door het park ging en wat hij allemaal over het park wist. Net als een 'Lord of Zealandia' wees hij ons de weg langs alle paadjes door het regenwoud op zoek naar inheemse vogels, want die waren er uiteindelijk wel. Het woud was zo dicht begroeid dat er weinig licht was om iets op papier te zetten. Met iso 5000 en f/4 had ik een sluitertijd van 1/10'. Van fotograferen zou dus weer niets in huis komen dacht ik.

Ik heb me dan maar geconcentreerd op de infoborden. Zoals ik al verteld had worden de vogels hier genoemd naar de Maori-naam, die dan weer is afgeleid van de fonetische uitspraak van het geluid dat de vogels maken. Zo heb ik onder andere geleerd dat de Tui over heel Nieuw-Zeeland voorkomt en dat die naargelang de streek hij een ander dialect heeft. Op een bepaald moment stond ik bij het bord over de Hihi-vogel (geelbandhoningeter). Volgens de pancarte een mooi zwart vogeltje met een gele band over zijn vleugels en borst. We hebben het vogeltje niet gezien maar wel gehoord. Volgens mij was hij ons aan het uitlachen: hihi, hihi, hihi.

Tegen sluitingstijd (17u00) zijn we dan richting uitgang gegaan. En raar maar waar pas dan hebben we echt veel vogels gezien: Toei's, Kaka's, en nog meer andere. En opeens viel mijnen Euro - of moet ik dollar zeggen - dat zijn allemaal gepensioneerden want die eten ook rond 17u00. Dus ikke blij want ik heb nog een beetje kunnen oefenen voor de moment supreme later op de week. Morgen vertrekken wij immers richting Kapiti-island dat bekend staat al reservaat voor, inderdaad vogels.

Geschreven door DDM.reisblog