Als titel voor mijn verhaal van de dag had ik eerst gedacht aan: 'Wanaka, poort tot het Mount Aspiring nationale park' of toch zeker iets in die stijl. Maar toen Cédric mijn verhaal van gisteren overlas begon hij te lachen en zij hij dat het vandaag niet beter zou zijn. En gelijk had hij, aangekomen aan de Wanaka-tree werd ik omsingeld door hele bussen bodysnatchers die me nul ruimte lieten om een foto te nemen. En had ik dan toch een plaatsje gevonden stak er weer iemand zijn GSM voor mijn lens. Weg titel.

Ik heb ondertussen één en ander opgezocht op het net. Wanneer je toeristische informatie opzoekt over Nieuw-Zeeland krijg je als eerste beeld een foto van de Wanaka-tree en als tweede een foto van het kerkje in Tekapo. Naar de derde heb ik zelfs niet meer gezocht. En als je dan weet dat meer dan de helft van de toeristen in Nieuw-Zeeland uit het verre oosten komt, met als grootste groep onder hen de Chinezen die gek zijn op selfies dan krijg je zulke toestanden. Voor Covid was het zelfs de gewoonte dat de Chinezen hun trouwfoto's in Nieuw-Zeeland kwamen nemen. Een gewoonte die stillaan terugkomt. Dit verklaart meteen het tafereel dat wij enkele dagen terug in Tekapo konden aanschouwen. Dat was geen workshop selfies voor gevorderden, ze waren daar gewoon trouwfoto's aan het maken. Al heb ik bij ons nog nooit iemand tijdens een trouwreportage met een reflectiescherm gezien. Het gaat zelfs zo ver dat in steden zoals Queenstown, Wanaka, Tekapo en waarschijnlijk nog in andere heel veel Japanse, Koreaanse en Chinese restaurants zijn en dat er bussen rondrijden met Chinees opschrift. In de andere restaurants zijn er Chinese menu's beschikbaar. Die mannen moeten hier dus veel geld achterlaten.

Uit mijn inleiding begrijpen jullie wel dat wij - onder een stralend zonnetje trouwens - verkast zijn naar Wanaka, gelegen aan het gelijknamige meer en aan de voet van Mount Aspiring. De reistijd volgens google net geen drie uur, voor ons natuurlijk veel langer. Over het eerste stuk tot in Kingston is eigenlijk niet veel meer te vertellen. Steeds dezelfde mooie, golvende landschappen. Dit veranderde pas aan Lake Wakatipu met schitterende vergezichten over het meer en de achterliggende bergen. Vanaf Queenstown was het landschap weer totaal anders. We reden door de wijnstreek van Centraal Otago richting Cromwell. Door wegenwerken hebben we daar geen fotostop ingelast. Cromwell zelf is dan weer gekend voor zijn fruitteelt. Na de lunch stuurde Cédric ons opnieuw richting Queenstown voor een stop aan de Jackson Orchards. Ze verkopen daar blijkbaar de beste ijskreem uit de streek. Aan de winkel was ook een rozentuin die helemaal in bloei stond. Echt prachtig.

Na de obligate stop aan een Lord of the rings-filmlocatie in Arrowton zijn we over de Cardrona-pass dan terug richting Wanaka gereden. Natuurlijk moesten we nog stoppen aan de Bra Fence in Cardrona, een initiatief dat gestart is als fundraising tegen borstkanker. Nadat we onze duit in het zakje hadden gedaan zijn we via de Wanaka-tree dan richting onze B&B gereden. Die is gelegen op een heuvel net buiten Wanaka en heeft een schitterend uitzicht over het meer en de achterliggende bergwereld. Spijtig genoeg moet ik in herhaling vallen: what a view!

Geschreven door DDM.reisblog