Vandaag een speciale dag. Opnieuw een transfer. Na 6500 autokilometers verlaten we het zuidereiland richting Wellington. Dit betekent dat we geografisch gezien in de helft van onze reis zijn. Ook de klemtoon verschuift: minder wildlife en meer
Maori-cultuur en vulkanisme.

We verplaatsen ons deze keer niet met de auto want die hebben we ingeleverd maar met het vliegtuig. We zagen het niet zitten om met al onze bagage als voetpassagier in te schepen op de ferry van Picton naar Wellington om daar dan te stranden in de haven.

We missen natuurlijk de mooie overtocht over de Cook-straat maar dit weegt niet op tegen het comfort van een transfer met het vliegtuig. Vliegreis kan je dit niet noemen want ze duurt slechts 30 minuten.

Reizen met de vlieger vraagt extra voorbereiding. Je moet op tijd op de luchthaven zijn en ervoor zorgen dat je de bagagelimiet per koffer niet overschreidt. De regels zijn hier wel anders dan bij ons waardoor we op de luchthaven nog vanalles moesten versteken. De schuldige van dienst was een fles whisky die ik in Singapore had gekocht. Die woog meer dan 2 kg. Er zat dan wel een houten koffertje rond. Ik hoop dat we die fles zonder problemen op het vliegtuig krijgen richting Brussel.

Na 3 weken weinig volk te zien was het toch even schrikken toen we de luchthaven verlieten: veel volk, veel verkeer en veel lawaai. En ook files. Ik heb nu al een beetje spijt dat we vlak in het centrum gaan verblijven. Uiteindelijk zijn we daar rond 15u00 aangekomen. Veel café's en restaurants in de buurt van onze slaapplaats, mijn spijt was dus snel over.

Iets wat ik heel surealistisch vond was de tentoonstelling van kerstbomen op de luchthaven. Onder de arend van Gandalf en op het einde van de lente. Gewoon crazy.

Nadat we ons wat verfrist hadden zijn we de stad gaan verkennen. Wanneer we terug gaan zijn is voorlopig onbekend. Wij zijn beland in een Belgisch café, ze hebben hier Stella en nog ander lekkers. We gaan hier lang zitten.

Geschreven door DDM.reisblog