Wegens het late uur van gisteren zijn we vandaag iets later dan gewoonlijk naar de eerste bestemming van de dag vertrokken. Net als gisteren weer een geothermisch park. We waren iets te laat aangekomen bij het Wai-O-Tapu Thermal Wonderland om de geiser te zien spuiten. We vonden het allemaal niet erg omdat die in Te Puia van gisteren veel groter was. Volgens Cédric was deze ook geen echte omdat die geïnduceerd wordt. Wat wel echt was was de geur van rotte eieren. Omdat zowel in Rotorua als in Waiotapu toch wel veel mensen wonen denk ik dat je daar rap aan gewoon wordt. Rap doodvallen kan natuurlijk ook. Ik zou er in elk geval niet kunnen aarden.

Wai-O-Tapu Thermal Wonderland is bekend om zijn vele kraters en zijn vulkanisch meer van 65 meter diep gevuld met water van 100 °C. Ze noemen dit het Champagne-meer. Wat dit met de schuimwijn uit de omgeving van Reims te maken heeft weet ik niet. Of misschien bedoelen ze meer Champagne. Het meer wordt omringd door het grootste silicaat-terras van Nieuw-Zeeland. Silicaat (bijna zuivere silicium) is normaal wit. Afhankelijk van het aanwezige element veranderen de kleuren van rood (ijzer), over purper (mangaan) en groen (koper) tot geel (elementaire zwavel). De kleuren zagen we ook terug in de aanwezige stoomwolken.

Na de middag werden we verwacht in Orakei Korako Cave & Thermal Park. Onderweg daar naar toe zijn we nog gestopt bij een kolkende modderpoel. We hadden er al wel gezien maar niet zo groot als deze. Het waren letterlijk bommen wanneer de stoom uit het modderbad ontsnapte. We stonden er zo kort bij dat we ons mogelijk zouden kunnen verbranden aan de opspattende modder. Allez, ik vond dat toch. Een aantal bodysnatchers natuurlijk niet. Maar dit geheel terzijde want eigen schuld, dikke bult.

Orakei Korako Cave en Thermal Park was veel kleinschaliger en lag verder weg van de hoofdweg waardoor we praktisch gans het park voor ons alleen hadden. Echt een verademing na de drukte van gisteren en deze morgen. Ademen konden we ook want geen aroma van rotte eieren deze keer. We liepen er praktisch bovenop de thermische zone want het was er zeer warm. Een frisse cola (een pint kan je hier bijna niet krijgen) nadien doet echter wonderen.

Na een welverdiende douche zijn we nog iets gaan eten in het centrum van Taupo. Het was daar een enorme bedrijvigheid want komend weekend worden hier de wereldkampioenschappen halve triatlon georganiseerd. Spijtig dat we dan al weg zijn anders had ik me ingeschreven. Ik maakte zeker kans op het podium in de categorie veteranen afkomstig uit de Antwerpsestraat in Boom.

Net wanneer ik al mijn foto's in lightroom had opgeladen werden we totaal onverwacht - een half uur daarvoor was het nog totaal bewolkt - vergast op een prachtige zonsondergang. De lucht stond bijna in brand. Speciaal voor jullie heb ik er nog een foto bijgeplaatst.

Geschreven door DDM.reisblog