Hello lieve volgers!

Leuk dat we zoveel reacties hebben gekregen op onze laatste blog, dat waarderen we echt. Dat geeft ons de moed om weer verder te reizen met ons Prötterke en ook over deze laatste weken van onze prachtige reis nog updates te geven! En we hebben weer twee fantastische weken achter de rug hoor. De foto's zeggen meer dan onze woorden, wat een prachtig land is dit.

De eerste twee weken hadden we veel last van de regen, maar, zoals altijd het geval is, kwam daarna zonneschijn. We trokken het binnenland in, dus de grillige kliffen aan zee maakten in een mum van tijd plaats voor besneeuwde bergtoppen en blauwe meren. De natuur in Nieuw-Zeeland is zo divers dat we iedere dag getrakteerd worden op andere landschappen, maar bij het zien van Lake Tekapo vielen onze monden open. Dit meer, mits de zon schijnt, is zo ontzettend blauw dat het gewoon nep lijkt. Alsof iemand de inhoud van het meer heeft vervangen met blauwe sportdrank of listerine. Maar Tekapo staat niet alleen bekend om dit prachtige meer of het beroemde kapelletje (waar Chinezen hun status van meest irritante toeristen weer eens hadden waargemaakt), maar ook vanwege de sterrenhemel die je hier (met wat geluk) ziet. We wilden een poging wagen dus we hadden de wekker midden in de nacht gezet. Jasper zette de wekker weer uit en sliep doodleuk verder, tot ik hem toch echt de auto uitsleurde, want zoiets had ik nog nooit gezien. Je kon de gehele Melkweg zien en op dat moment voelden we ons weer heel nietig en leek de wereld nog veel kleiner dan hij al is.

Waar we ons ook erg klein voelden was aan de voet van Mount Cook, of de Aoraki zoals de Maori (oorspronkelijke bewoners) hem noemen, de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Met 3800 meter een flinke reus hier, maar vergeleken met de Himalaya was dit eigenlijk nog niks. We maakten een mooie wandeling in het dal en wilden eigenlijk de dag erna de hoogte in, maar het weer was te slecht. Dus op naar de volgende bestemming, Wanaka, waar ook uiteraard een heuvel beklommen kon worden.
De wandeling op deze 'heuvel', Roys Peak genaamd, is eigenlijk niks meer dan een zigzaggende weg omhoog naar de top. Het mooie is, je kan precies zien hoeveel je bent geklommen. Het frustrerende is, je kan precies zien hoeveel je nog moet klimmen... Maar het uitzicht was werkelijk prachtig en dan vergeet je die vervloekte klim toch al snel.

Na de bergen ging onze roadtrip verder naar de gletsjers. Hemelsbreed een afstand van 20 km, maar we moesten maar liefst 450 km omrijden omdat er zo weinig wegen zijn op dit eiland. De gletsjers zelf mochten we niet beklimmen (tenzij we geld neerlegden voor een helikopter toer) maar gelukkig konden we mooie wandelingen in de omgeving maken. Veel natuurgebieden in Nieuw-Zeeland zijn privé gebied, waar je alleen kan komen met een dure toer (gletsjers kan je beklimmen voor 375 dollar, royal albatrossen kan je spotten voor 100 dollar, enzovoorts). Aan de ene kant goed want zo bescherm je de kwetsbare natuur, maar jammer voor ons.
De gletsjers ruilden we weer in voor de enorme bossen en meren, waar we wederom lange wandelingen maakten. We hadden tijdens een wandeling de keuze om rechtstreeks de rivier over te steken (waarvan de opzichtster ons verzekerde dat we deze echt gemakkelijk konden oversteken zonder natte voeten te krijgen) of deze over te steken via een hangbrug maar wel dan drie uur omlopen. Het werd de kortste route. Nou, de opzichtster had kennelijk een heel ander idee van het begrip natte voeten want we liepen tot onze bovenbenen door de sterke ijskoude stroming. Het grappige was dat we eerst echt onze uiterste best deden om onze bergschoenen maar droog te houden (flinke keien in het water gooien), maar uiteindelijk het opgaven en dwars door de rivier banjerden.

De meren maakten plaats voor de zee en het strand in het Noorden, in het prachtige nationale park Abel Tasman, genoemd naar de beroemde Nederlander die hier als eerste Europeaan aan land kwam. Nooit gedacht dat Nieuw-Zeeland zo'n tropisch paradijs zou zijn, met idyllische verlaten baaien (op de zonnende zeehonden na).

Op 9 december waren we in Blenheim, midden in de grootste wijnregio van het land. En wat is er nu een beter excuus dan Jaspers 25e verjaardag om eens goed te proosten met zoveel mogelijk verschillende wijntjes? Op de mountainbike gingen we langs alle wijnhuizen en kregen we overal vier of vijf verschillende wijnen te proeven. Alleen bleef het niet bij wijn, want kennelijk maakte deze regio ook uitstekende speciaalbieren en moesten we ook de champagnes proberen. Als beginnende vinologen vonden we de kwaliteit uitstekend, maar de kwantiteit was nog veel beter. Al slingerend fietsten we weer terug naar de camping, waar we genoten van een heerlijke barbecue. 25 graden in december, ik kan er wel aan wennen.

Na alle prachtige natuur reden we terug naar Christchurch, de grootste stad op het Zuider eiland. Deze stad is door de aardbeving van 2011 volledig verwoest en ze zijn nog steeds hard bezig om het centrum weer op te bouwen. Overal zie je hijskranen, werklui, gruis, wegomleidingen en nog heel veel verwoeste gebouwen. Het is een triest gezicht, want na 5 jaar heeft de stad nog steeds geen centrum, geen hart. Hopelijk weten ze alles weer op te bouwen met een goede constructie deze keer want Nieuw Zeeland krijgt jaarlijks zo'n 14.000 aardbevingen te verduren, waarvan 150 duidelijk voelbaar zijn (dus niet zo zeuren Groningen).

Na precies een maand hebben we onze Prötter veilig ingeleverd. We hebben op het Zuider eiland zo'n 5000 km afgelegd met dit oude beestje. Niet alles ging even soepel (lees: iedere helling met klamme handjes oprijden) maar wat hebben we gelachen en genoten van de vrijheid van onze eigen campervan. We zijn nu op weg naar het Noorder eiland, waar we eerst een autootje huren en na de Kerst krijgen we weer een campervan voor de laatste 2 weken. Het zal een bijzondere Kerst worden, zo ver weg van onze familie en vrienden, in hartje zomer. Het voelt ook niet echt als Kerstmis alhoewel de straten versierd zijn, overal kerstmuziek klinkt en de supermarkten vol liggen met 'typisch kerst-eten' (lees: rosé wijn en bbq pakketten). Maar we zullen er zeker van genieten, net zoals we nog van de laatste zeventien dagen van deze reis zullen genieten. 2016 zal voor veel mensen de geschiedenis ingaan als een zeer bewogen jaar, maar wij kunnen gelukkig zeggen dat het tot nu toe een van de mooiste jaren van ons leven is.

Lieve volgers, we willen jullie hele fijne Kerstdagen wensen, en alvast een 'gooie roetsj'. Nieuw-Zeeland zal als eerste land ter wereld het nieuwe jaar inluiden en we beloven jullie dat we dit goed zullen doen!

Veel liefs van ons!

Geschreven door Glorydays