Selamat siang lieve volgers!

Na een paar geweldige dagen in het hypermoderne Singapore vonden we dat het tijd was om weer verder te gaan. We hadden nog twee weken over voordat we naar Australië vlogen. Aangezien we in Australië genoeg zon, zee en strand krijgen, wilden we ons nog één keer onderdompelen in de cultuur van Zuid-Oost Azië: op naar Java, Indonesië!

Java is het dichtstbevolkte eiland van Indonesië en dat hebben we gemerkt. We landden in Jakarta, de hoofstad waarvan wordt gezegd dat je deze zo snel mogelijk moet verlaten. En eerlijk is eerlijk, het is geen aantrekkelijke stad met al het verkeer. Na Delhi is dit toch het ergste wat we hebben gezien en de smog maakt het niet beter. Toch hebben we ons een dag vermaakt in het voormalig Batavia. In de oude hoofdstad van Nederlands-Indië zijn nog een aantal typisch Hollandse stadshuizen en VOC-pakhuizen te bewonderen. In Café Batavia hebben we bitterballen en poffertjes gegeten, terwijl we uitkeken op het marktplein waar kinderen rondfietsten voor het voormalig Gouverneurshuis. Veel Indiërs spreken een aardig woordje Nederlands en leiden ons enthousiast langs alle bezienswaardigheden. De mensen zijn hier ontzettend vriendelijk en behulpzaam, en omdat veel toeristen deze stad overslaan zijn we ook hier een attractie. Overigens, de eerste reactie die we in Java krijgen wanneer we zeggen dat we uit Nederland komen, is: 'ohhhh Robben/Van Persie/Bergkamp/Van Nistelrooij!'. Niet geheel de reactie die ik had verwacht van een vrijgevochten voormalige kolonie, maar Jasper is er blij mee. Toen we aan de praat kwamen met een lokale Indische man vertelde hij dat Nederland zeker ook veel goede zaken voor dit land heeft verricht, zoals het aanleggen van de vele koffie- en theeplantages. Verder zei hij dat Nederland altijd het eerste land is dat Indonesië te hulp schiet, bijvoorbeeld na de verwoestende aardbeving in 2006. Toch mooi om te horen.

Na Jakarta gingen we naar de andere miljoenenstad Bandung. De stad zelf is niet heel bijzonder maar er liggen veel mooie vulkanen en theeplantages rondom de stad. Dus hier ook een scootertje gehuurd en de omgeving verkend. Maar het verkeer is hier echt afschuwelijk! Zoveel auto's en scooters en niemand die zich houdt aan de verkeersregels of überhaupt sociale regels. Toen we een Nederlandse erebegraafplaats van de KNIL bezochten in deze stad, reden de scooters tussen de graven door van de nabijgelegen begraafplaats om zo een stuk af te snijden. Maar we passen ons snel aan, ook op de scooter. Jasper reed alsof hij al járen in een miljoenenstad waar ze links rijden rondtourde, al slalommend tussen alle auto's door, in de regen, van de heuvels af. Ik was blij toen we heelhuids de scooter (ook zonder schrammetje) inleverden.

Een goede vriendin van mij was met haar vriend op vakantie in Bali. Met andere woorden, ze zat op het eiland naast ons.. Dan moet je elkaar toch eigenlijk zien! Dus toch even gekeken voor goedkope vluchten en aangezien deze zeker voorhanden waren, spontaan een paar dagen Ubud geboekt. Wat was ik blij om Natice en Marco weer te zien! Heerlijke dagen in Ubud gehad, waarbij we de vulkaan Batur in de vroege morgen hebben beklommen en op 1717 meter werden getrakteerd op een prachtige zonsopkomst. Die middag lekker bijgekomen in het zwembad, vlakbij een 'monkey forest'. Leuke beestjes hoor, tot een brutale aap onze handdoek van het bedje had gegrist, aggressief naar mij uithaalde en weigerde onze reishanddoek terug te geven, tot de 'apenfluisteraar' de hoek om kwam. Aangezien alle apen respect hebben voor deze man, kregen wij ons kapot-gebeten handdoekje snel terug. Bedankt hé!
Verder hebben we genoten van de omliggende rijstvelden, tempels en het leuke stadje Ubud. Hoewel Bali erg toeristisch is, zeker vergeleken met Java, kent het nog veel mooie authentieke plekken. Na afscheid te hebben genomen van Natice en Marco, gingen wij weer terug naar Java, naar Yogyakarta.

Deze stad is een leuke studentenstad en voornamelijk bekend vanwege de twee prachtige tempels: de Hindoeïstische Prambanan en de Boeddhistische Borobudur. De Prambanan was zeker mooi, maar omdat we ook al Angkor Wat en Bagan hebben gezien, viel deze een beetje tegen. Verwend he.. De Borobudur daarentegen was prachtig! We vertrokken om 6 uur 's morgens naar de tempel om zo de meeste toeristen voor te zijn en dat heeft zich geloond. We waren in het begin bijna alleen bovenop de grote tempel, en genoten van het uitzicht op de omliggende heuvels en vulkanen. Waar we in India bij de Taj Mahal ook versteld van stonden, gebeurde bij de Prambanan en de Borobudur ook: heel veel Indische mensen wilden met ons op de foto. Complete schoolklassen stonden om ons heen. Bizar, maar we hebben er nog even van genoten, dit zal in Australië en Nieuw-Zeeland niet meer snel gebeuren!
Ook hebben we in deze stad ons eerste doktersbezoekje gehad. Jasper had een wedstrijd meegespeeld met het lokale voetbalteam, bij de all stars. We kwamen met een paar mensen langs de kant aan de praat en voor we het wisten stond Jasper in hun clubtenue op het veld. Door een sliding op het knollenveld en een 'vieze overtreding' (aldus het slachtoffer) heeft hij een paar flinke schaafwonden en een gekneusde voet opgelopen. Hoewel verzorgd door verpleegster Francot, toch even langs de dokter voor alle zekerheid. Zijn situatie is momenteel stabiel. Gelukkig geen amputatie. Bloemen en chocolade zijn welkom.

Indonesië was een mooie afsluiter van onze tijd in Azië. Bijna zeven maanden zijn we op dit continent geweest en hebben we ontzettend genoten, gelachen en veel geleerd. Het is een totaal andere cultuur, met mooie en minder mooie kanten, uiteraard vanuit ons Westers perspectief bekeken. We zijn lang genoeg in ieder land geweest om niet alleen de mooie kanten te ontdekken, maar ook, dankzij het contact met de lokale bevolking, de minder mooie kanten te zien. Nepal met haar overheid die het internationale geld in eigen zakken steekt, Thailand dat angstvallig alle aanslagen in het Zuiden uit de media probeert te houden, Myanmar dat haar Islamitische bevolking terroriseert, Laos dat bezaaid is met landmijnen, Cambodja waar het onderwijs zwaar ondermaats is, Vietnam met de meest corrupte politie ooit en laat ik niet beginnen over de problemen in India. Wat mogen wij dankbaar zijn dat we stomtoevallig in een land geboren zijn waar (naar wat het lijkt) de grootste discussie gaat over een kleur schmink tijdens een kinderfeest.
Maar dit alles weegt niet op tegen de hartelijkheid, de oprechtheid, het optimisme en de vrijgevigheid van de Aziatische bevolking. De mensen die het minst hadden, gaven het meeste. In de sloppenwijken van India werd ons de enige zitplaats in het hutje aangeboden. Een moeder drukte ons dankbaar een gedeukte banaan in onze handen, het enige dat ze had. In Vietnam kregen we zoveel eten en drinken aangeboden dat ik teut achterop de scooter zat. Met mensen die nauwelijks een woord Engels kenden, hebben we de beste gesprekken gehad, met handen en voeten. Mensen in Azië kennen nauwelijks schaamte, dat houdt in dat er volop geboerd en gerocheld wordt, maar ook dat we wild hebben gedanst met de Indiase jongens tijdens het Holi feest, dat we krijsende vrouwen bij de crematies in Nepal hebben gezien, dat de tranen van het lachen over de Vietnamese wangen biggelden tijdens een bioscoopfilm, dat er luidkeels werd gezongen tijdens een Boeddhistische dienst in Myanmar, dat ons werd gevraagd waarom we zo lang zijn, of mijn sproetjes pijn doen, waarom Jasper verband om zijn been had en waarom we nog geen kinderen hebben.
In alle landen hier doen zich problemen voor, of hebben zich recentelijk problemen voorgedaan, waar wij in Nederland ons niks bij kunnen voorstellen. Maar het mooie is, de mensen kijken hier altijd vooruit. Met z'n allen de schouders eronder, het land weer opbouwen en iedereen is welkom.

In Azië hebben we ervaringen opgedaan die we nooit meer zullen vergeten, die we kunnen gebruiken tijdens sollicitaties en in ons werk, en waarmee we onze vrienden en familie tot in den treure gaan vervelen als we terug zijn. Kortom, een geweldige tijd en we kunnen het iedereen aanraden.

Genoeg verteld, nu op naar Australië, dat enorme land waar we binnen 31 dagen meer dan 3000 km gaan afleggen. We hebben er veel zin in!

Veel liefs van ons

Geschreven door Glorydays