Lieve Volgers,

Ons vorige verslag eindigde met onze aankomst in Jaipur, de 'Pink City'. We verbleven hier in het prachtige Pearl Palace hotel, dat we met het oog op het Holi-festival al enkele maanden geleden boekten. Helaas kreeg Ryanne in Jaipur te maken met de beruchte 'Delhi-belly' (oftewel buikgriep). Van de stad zelf zagen we maar weinig, maar wat we wel meemaakten was Holi... Tot de avond er voor waren er in het hotel geen plannen om iets te vieren, waardoor wij 's ochtends een beetje angstig op weg gingen om te zoeken naar een plaats om dit Hindoeïstische festival te vieren. We waren meermaals gewaarschuwd voor de Indiase bevolking die zichzelf op deze feestdag te buiten kon gaan aan alcohol, drugs en handtastelijkheden. Gelukkig werd last-minute besloten de mooie rooftopbar van het hotel om te bouwen tot festivalterrein waardoor wij om 11.00 uur 's ochtends (39 graden) met een grote fles bier in de ene en een zak met 'Holi-verf' in de andere hand klaar waren voor onze vuurdoop. Samen met vele backpackers, maar ook het voltallige hotelpersoneel werd er met gigantisch veel verf gegooid en vormden wij een kleurenpalet waar Van Gogh stikjaloers op zou zijn geweest. Hapjes werden verzorgd door het hotel en de DJ draaide afwisselend Indiase muziek en oldskool Westerse muziek. Mooi was het om te zien dat de eigenaren (zie foto van man met baard) ontzettend genoten. We stapten om 15 uur onder de douche en na een uur waren we nog niet alle verf kwijt.
De dag er na vertrok onze trein naar Udaipur erg vroeg dus we gingen niet te laat slapen.

Om 04.15 uur ging onze wekker en we willen onze bevindingen van de hele treinreis graag in chronologische volgorde met jullie delen...

05.15 uur: aankomst treinstation Jaipur, onze trein blijkt zowaar op tijd te vertrekken.
06.00 uur: trein rijdt station binnen, waar zitten we precies?
06.15 uur: op iedere coupé hangen namenlijsten, maar niets dat ook maar enigszins lijkt op Ryanne of Jasper
06.18 uur: trein rijdt station uit en we gaan zitten in onze beoogde klasse
06.30 uur: conductrice met snor controleert onze namen maar vindt ze nergens terug. We blijken op een wachtlijst(!) te staan
06.35 uur: we worden de coupé uitgegooid
06.40 uur: we staan in de laagste klasse. Een verkeerde stap en we vallen de openstaande treindeuren uit
07.15 uur: Ryanne kaapt twee lege plaatsen: we zitten!
07.40 uur: we rijden station na station binnen en passen onze 'we-slapen-dus-stoor-ons-niet'-strategie toe
07.43: uur: strategie mislukt, we kunnen weer gaan staan
08.00 uur: mede-passagiers zijn erg behulpzaam en bieden zelfs zitplaatsen aan.
10.00 uur: twee uur rustig kunnen zitten en leuke gesprekken gehad
10.05 uur: uit met de pret: conducteur (Indiase Hagrid) komt ons controleren en vindt onze namen niet terug op papieren passagierslijsten
10.15 uur: hij geeft aan dat we plaatsen in hogere klasse hebben en hier moeten gaan zitten
10.30 uur: we hebben ons, met onze backpacks, op de slaapbank gefrommeld in de oorspronkelijke coupé. Eindelijk we kunnen de komende drie uur ongestoord verder reizen
11.00 uur: Hagrid is terug en controleert weer een kwartier lang zijn lijsten
11.15 uur: hij gebiedt ons mee te komen naar een tussenstuk en vertelt ons dat we blijkbaar op een wachtlijst staan (goh, vertel eens iets nieuws)
11.20 uur: we worden bij het volgende stopstation er uit gegooid, als het aan Hagrid ligt
11.25 uur: Oké, we mogen in de trein blijven maar moeten cashen
11.28 uur: Ryanne perst er een paar tranen uit en we mogen terug naar onze coupé waar we nog twee uur opgefrommeld in de slaapbank hangen
13.30 uur: we komen aan in Udaipur en maken dat we wegkomen

Na deze bizarre treinrit zijn we wel toe aan wat ontspanning en Udaipur blijkt ons deze ruimschoots te bieden. Ons hotel ligt aan het Lake Pichola en we voelen ons ontzettend op ons gemak in 'het Venetië van India'. De James Bond fans onder onze volgers kennen Udaipur wellicht van Jag Mandir, het paleis op het water uit de film Octopussy. We hebben voor € 3,- pp heerlijk gegeten en besluiten dat het op onze laatste avond tijd is om ons volledig te buiten te gaan... Voor maar liefst € 11,50 pp eten we in het beste restaurant van Udaipur met een weergaloze ligging aan het meer. De inwoners van Udaipur zijn ontzettend aardig en zelfs de Tuktuk chauffeurs blijven heel vriendelijk wanneer wij ze afwijzen. Het komt hier zelfs voor dat je snel een flesje water wil kopen, maar uiteindelijk een rondleiding krijgt door het huis van de winkeleigenaar. Daarna kunnen we uiteraard niet doorlopen zonder met het hele gezin Masala Chai Tea te hebben gedronken.

Na drie heerlijke, ontspannen dagen pakken we de nachtbus naar Delhi. Deze twaalf uur durende rit dienen we onszelf letterlijk op te vouwen. Onderweg wordt bij 'wegrestaurants' gestopt. Onze bus staat dan gewoon op de linkerbaan van de snelweg, op de middelste baan rijdt een tractor met aanhanger en op de rechterbaan rijden de auto's met 100 km per uur voorbij.
We zijn nu terug in het hectische Delhi en kijken uit om morgen naar Dehra Dun te reizen en hier vrijwilligerswerk te gaan doen.

Na tien dagen India hebben we al veel prachtige en bizarre momenten beleefd. India is een fascinerend land.

Geschreven door Glorydays