Jumreap Sooa lieve volgers!

Deze blog wordt geschreven vanuit Cambodja, het mooie groene maar arme land ingeklemd tussen de toeristische reuzen Thailand en Vietnam. De laatste jaren staat dit land meer in de internationale belangstelling, en dat heeft voornamelijk te maken met het gigantische tempelcomplex Angkor Wat. Verder is dit land ook berucht vanwege haar vreselijke geschiedenis. Van 1975 tot 1979 voerde de militaire tak Khmer Rouge een schrikbewind en zijn ongeveer twee miljoen Cambodjanen vermoord. Maar in een latere blog hierover meer. We zijn er al achter gekomen dat dit land nog zoveel meer te bieden heeft!

We staken de grens over in het Zuiden. Dit verliep vrij vlekkeloos, ware het niet dat we nog een 'medische keuring' kregen. We moesten een formuliertje invullen en er werd vluchtig onze temperatuur opgemeten. Uiteraard moesten we wel even een dollar dokken hiervoor. Dollar ja, want hoewel Cambodja een eigen munteenheid heeft (riel), kan je hier overal met dollars betalen, en lopen de twee munteenheden door elkaar heen.

Onze eerste bestemming is het slaperige stadje Kampot. We huren hier (heel verrassend) een scooter en gaan de omgeving verkennen. We toeren als eerste naar Bokor Hill. Op deze grote heuvel staan een aantal verlaten koloniale gebouwen, het voormalig zomerverblijf van de koning, een oud casino en een klein kerkje. Vroeger was dit een populaire vakantieplek voor zowel de Franse overheersers als de Khmer bevolking, maar sinds het regime van de Khmer Rouge hier heeft huisgehouden, is alles verlaten en neemt de natuur het langzaam weer over. Om het nog wat meer 'spooky' te maken, is deze heuveltop bijna altijd gehuld in mist. We zijn langs het enorme casino gereden zonder het te kunnen zien vanaf de weg, het zicht was minimaal. Het is niet verrassend dat op deze plek een aantal horrorfilms zijn opgenomen. Op de terugweg stoppen we nog bij een echt casino (In Vietnam zijn de karaokebars populair, hier het casino). Waar je in Nederland je moet identificeren, het op prijs wordt gesteld als je je netjes kleedt en de minimale inzet bij Black Jack tien euro is, komen we hier in onze korte broek en sportschoenen binnenwandelen en zit Jasper even later tussen een stel dikke Chinezen met twee dollar fiches te spelen. ZES DOLLAR WINST MENSEN. We kunnen weer een warme maaltijd eten 's avonds!

Verder zijn we naar het kustplaatsje Kep gereden. Vroeger een plek voor de elite, maar ook op deze plek had het regime van de Khmer Rouge de macht en is het sindsdien erg rustig hier, hoewel het hard zijn best doet om weer meer mensen te trekken. De grootste attractie hier is de krabmarkt, waar je krab verser dan vers kunt eten. Dat gaat als volgt: je loopt naar een van de vele verkopers toe die hun krabbenvallen uit het water halen. Je onderhandelt over de prijs, kiest de beestjes uit die je wilt en de krab wordt voor je neus gekookt, terwijl jij op de typische kleine plastic krukjes zit te wachten. De locals laten je wel zien hoe je de krab het beste kunt eten, die hebben geen kraker nodig.

Het Cambodjaanse platteland, met huisjes op palen, rijstvelden, palmbomen en hardwerkende boeren, is ontzettend mooi. Het lijkt alsof de kleuren hier net wat feller zijn, en alles ziet er vredig uit. Overal zien we kinderen en scholen. Niet zo vreemd, zo'n 50 procent van de Cambodjaanse bevolking is jonger dan 20 jaar. Ook dit heeft alles te maken met het afschuwelijke regime van Pol Pot en zijn Khmer Rouge zo'n 40 jaar geleden.
We zien ontzettend veel initiatieven hier om het leven van jonge Cambodjanen te verbeteren en bijna ieder restaurant/hotel steunt of is deel van een NGO. Het onderwijs in Cambodja voldoet helaas niet aan de internationale standaarden, maar we horen dat de regering hard haar best doet om de kwaliteit te verbeteren. Let's hope so!
We komen aan de praat met een jonge monnik. In tegenstelling tot Vietnam speelt het boeddhisme in Cambodja een centrale rol. Hij probeert zijn Engels te verbeteren en vertelt ons over zijn dagelijkse bezigheden en het tempelcomplex. Ondanks dat hij pas 18 jaar is, komt hij wijs over en moeten we ons gesprek een keer onderbreken omdat hij een local moet zegenen. Erg bijzonder, zeker omdat Jasper de avond ervoor met zijn leeftijdsgenoten heeft gevoetbald die geen woord Engels spraken. Er zijn namelijk overal in Cambodja voetbalveldjes te vinden en tja... je kan Jasper wel uit de voetbalwereld halen, maar het voetbal niet uit Jasper.

De volgende dag verlaten we het platteland en zelfs het vasteland, want we gaan naar de eilanden Koh Rong en Koh Rong Samloem. Omdat we toch de tijd hebben besluiten we beide eilanden te bezoeken. Koh Rong Samloem is precies wat je van een bounty eiland verwacht; zeer weinig mensen maar vooral palmbomen, parelwitte stranden, blauwe zee met een nog blauwere hemel. Er zijn geen wegen op het eiland want het bestaat grotendeels uit jungle, er is geen WiFi en weinig elektriciteit. We slapen in een basic hutje op het strand onder een klamboe. Een klein paradijs. We zijn verplicht om de hele dag met onze luie kont in een hangmat te liggen. Op het grotere eiland Koh Rong is daarentegen meer leven, waar veel backpackers komen, ieder uur wel happy hour is en waar de kroegen geen sluitingstijd kennen. Om toch nog iets te doen hier gaan we 's avonds met een bootje de zee op, om het lichtgevend plankton te zien. We zijn een beetje sceptisch als ons gevraagd wordt om in het pikkedonker de open zee in te springen, maar het is het waard. Overal flikkerende lichtjes in het water, onder de heldere sterrenhemel.

Na 5 dagen luieren (en verbranden, we zijn net duo penotti) begint het te kriebelen (letterlijk, we worden lekgestoken hier) en willen we weer het echte Cambodja zien. Dus zetten we koers naar Battambang, een grote stad in het binnenland. Hier toeren we weer rond waarbij we verschillende tempels bezoeken en genieten van het prachtige landschap. We zorgen echter dat we niet teveel van de gebaande paden afgaan, aangezien er in dit gebied nog veel landmijnen verstopt liggen. Ook bezoeken we een heuvel met verschillende grotten. Een aantal van die grotten werden gebruikt door de Khmer Rouge en heten dan ook de 'killing caves'. Hun gevangenen werden hier gemarteld en vermoord, waarna hun lijken de grotten werden ingegooid. Er waren verschillende grotten voor vrouwen, mannen, en kinderen. Afschuwelijk om te zien, stilletjes lopen we weer naar buiten. Op het pleintje voor de grotten staan een paar beelden die de martelingen uitbeelden, wat heel indrukwekkend zou zijn geweest, ware het niet dat er een aantal kleine Cambodjaanse kinderen op deze beelden zorgeloos aan het spelen zijn. Eigenlijk wel mooi. 'The past is the past' zeggen ze hier en kijken ze weer vooruit, net als in Vietnam.

Na Battambang zijn we vandaag naar naar Siem Reap gegaan, de stad van het Angkor Wat. Onderweg had onze bus een klapband (waar Jasper eens intelligent naar keek) maar na een korte pauze konden we snel verder.
En morgen.. morgen komen mijn ouders en broertje! Dat wordt knuffelen en bijkletsen. Samen reizen we zo'n 10 dagen door Cambodja, alvorens wij verder reizen naar Myanmar en daar Jasper zijn familie verwelkomen. Zin in!

Liefs van ons!

Geschreven door Glorydays