Lekker uitslapen, ontbijtje. Simon is ziek. Spuugt alles eruit. Hij ziet bijna groen met ingevallen ogen. Waarschijnlijk het ijsje van gisteravond, maar ja, dat is nu te laat. Ach gossie. We maken een koppie thee voor hem, roosteren een broodje, brengen een banaantje, maar Simon wil alleen liggen en hopen dat wat er nog in zit binnen blijft. Kan niks anders dan afwachten en eventueel paracetamolletjes slikken.
Ton en ik gaan op pad voor een strandwandeling. Eerst stukje langs de weg, dan zijweggetje en doorsteken bij een resort. En ineens staan we op het strand. Rustig hier, lekker windje. Met voetjes door het water richting Lamai. Het wordt al drukker. Veel resorts in alle soorten; redelijk luxe, tot hele simpele hutjes op het strand zonder ramen, airco of badkamer. Ik moet er niet aan denken. Jetski's te huur en van die waterstraaldingen waarmee je de lucht ingaat. We lopen helemaal door tot de rotsen weer beginnen. Dan richting hoofdstraat. Dit weggetje is een zooitje. Bloedheet, geen wind, stank, afval langs de weg en vervallen huisjes. Gelukkig komen we snel bij de hoofdweg. Klein tijdje wachten, maar dan komt er een taxibusje/songthaew langs om ons terug te brengen. Toch 7 km gelopen! We checken hoe het met Simon gaat (mwah) en eten dan met z'n drietjes op het strand bij Silver Bay resort. Daarna time out op de kamer. 's Avonds eten we weer met z'n drietjes, nu bij Uncle Rang aan het strand. Erg luidruchtige groep chinezen aan lange tafel naast ons, maar we zitten lekker in het windje met uitzicht op de lichtjes van Lamai en het Thaise eten smaakt heerlijk. Menno gaat vanavond uit in Chaweng met 3 andere Nederlanders uit ons resort. die ook samen met ouders op vakantie zijn. Wel spannend op dit onbekende terrein, maar ook goed dat hij gaat.

Geschreven door Evelyns.travels