Al vroeg klaar voor vertrek. Nu zelf fiets naar beneden gesjouwd. Spullen erop en door iets te smalle deur naar buiten. Ik heb nog net gedag kunnen zeggen tegen Stefano, mijn gastheer. Station is weer snel gevonden en ook nu is wachten weer een kunst. Kaartje trekken voordat je bij het loket de hele reis kunt boeken. Het duurt ruim drie kwartier. Maar ik heb er rekening mee gehouden en heb nog tijd om aan de overkant bij de bikerbar een koffie en broodje te scoren. Ik neem ook nog een paar broodjes voor onderweg mee en stap dan in de trein naar Prato. Hier is de trein gelijkvloers met het perron wat natuurlijk een stuk makkelijker is. In Prato overstappen op de trein naar Bologna. Om naar het juiste perron te komen moet ik eerst naar beneden. Met de trap gaat niet dus alles in het kleine liftje persen. Aan de andere kant weer met de lift omhoog. Om in de trein te komen moet de fiets 2 hoge trappen op. Met een lichte racefiets niet zo erg, maar met volle bepakking heel onhandig! Gelukkig zijn er altijd een paar Italianen die de fiets een kontje willen geven. Maar dan ben ik er nog niet, want hij moet nog door de deur naar het speciale fietscompartiment. Die deur is 50 cm breed en mijn fiets 70 cm... Weer trekken duwen. Wat een gedoe. Na een uur het hele feest in omgekeerde volgorde. Snel naar volgend perron lopen. Trein staat al klaar. Weer die rottreden op en getrek en geduw in de trein. De fiets en ik knappen er niet van op. Dit traject duurt 3 uur, dus relax. Gelukkig had ik van te voren alle stations opgeschreven zodat ik weet hoever we erin zitten. Tijd voor lunch en wat lezen. Naar buiten kijken en Povlakte zien veranderen in de bergen van Sud-Tirol. Om 15.30 uitstappen in Bolzano. Ik weet ongeveer waar ik heen moet, maar dat is op een kaartje. Helaas was er niets meer beschikbaar in Bolzano. De Duitsers hebben een lang weekend en alles is volgeboekt. Nou ja, dan nog maar een stukkie fietsen, kan er nog wel bij. Ik fiets het centrum in maar de tourist info is dicht. Ik probeer een soort boekwinkeltje, maar krijg een duur pakket aan wandel-en fietskaarten in de regio aangesmeerd. Zoek het uit, dat doe ik niet. Ik rij wat rond en zie een fietsverhuur. De man is zo aardig om op Google maps te zoeken waar ik heen moet. Dat is nog wel 23 km. En de weg gaat flink omhoog. Dat is ook zo, bij het boeken was ik even vergeten dat Bolzano midden in de Dolomieten ligt... Er zitten ook een paar tunnels in de route. Gadver. Een drukke weg, door een tunnel, en omhoog, kan het nog erger? Hij adviseert om de bus te nemen. Met de fiets in de bus? Dat gaat toch niet? Ik fiets naar het busstation en vraag het aan een buschauffeur. Hij snapt me niet of wil het niet snappen. Ik kom in ieder geval niet verder. Ik check nog of mijn licht het doet en dan op hoop van zegen toch maar fietsen. Bolzano uit langs de rivier en het dal van de Egg in. Gelijk al een tunnel, die goed verlicht is. De weg gaat meteen flink omhoog. Ik heb mijn fiets in stand 3; dit is geen onderdeel meer van mijn route naar Rome en ik wil zo snel mogelijk die tunnel van 4 km uit zijn. Het is alsnog stevig doortrappen. De rit is wel mooi, maar had van mij niet meer gehoeven. Bij de latere tunnels is er voor fietsers een omweg gemaakt. Het is stevig, zeer stevig doorfietsen. Mijn accu schrikt ervan en je ziet hem teruglopen in vermogen. Eindelijk komen er borden van Eggen/Ega in beeld, samen met borden richting de skipistes.. Zelfs het huis ligt boven in het dorp! Maar het is me gelukt, heelhuids volbracht. Mijn fietsreis zit erop. In totaal 2350 km gefietst. Het is mooi geweest.
Nu Ton nog. Hij rijdt morgen met de auto hierheen om me op te halen en ik kijk er enorm naar uit hem weer te zien!

km stand: 25
Locatie: B&B Kranebitt, Eggen/Ega
Weer: goed weer, wel wat bewolkter en frisser.

Geschreven door Evelyns.travels