Dag 92


Vandaag dan toch echt wel kennis gemaakt met de Meseta. Ik slaap in het dorpje Calzadilla de los Hermanillos. De laatste 14 km kom je geen sterveling meer tegen, geen huis, geen water, niets. De weg was niets anders dan een zandbak en het was bloedheet.
Ruud en ik hebben samen een hotelkamer geboekt en die lag op zo'n 22 km van ons verblijf van afgelopen nacht. Nou ja, 22 km, dat is voor ons niet zoveel. We vonden dus dat we min of meer een relaxte dag hadden. Dus wat doen we? We staan een uurtje later op. We gaan in het eerste het beste dorpje meteen koffie drinken. We zien een paar luie stoelen onderweg en gaan er heerlijk van de zon genieten. We komen in een stadje dat precies op de helft van de Camino Frances ligt, dus we gaan op zoek naar een stempel en oh ja "Heb jij ook zin in jus d'orange Ruud?" "Zullen we dat hier drinken?" Twee straten verderop verkochten ze bocadillos (=sandwich) met tonijn. Nemen we die mee, of zullen we even gaan zitten?
Nou ja uiteindelijk werd het maar heter en heter en toen moesten we toch nog 15 km. Dus wat heeft pelgrim Bertje geleerd? Bert moet beter plannen!

Gisteren hadden we een slaapplaats met 4 kamers en we zijn met alle gasten gaan eten in het restaurant. Er was een Italiaan en 2 Oostenrijkers. Alberto Kollar is vanuit Wenen komen wandelen via de Italiaanse kust door Zuid Frankrijk en nu op weg naar Santiago. Er zijn dus meer van die personen zoals ik. Hij werd alleen gek van het alleen lopen en zijn vrouw heeft aan zijn vriend gevraagd of hij hem niet gezelschap wilde houden. En dat doet hij nu. Hij loopt al 3 weken met hem mee!

Morgen krijg ik weer een etappe van 30 kilometer en het wordt nog warmer. Ik ga vroeg weg. Ik heb al gevraagd of ik iets mee kan nemen voor onderweg, want het ontbijt is pas om 8 uur, dan ben ik hopelijk al lang en breed aan de wandel. We krijgen weer een stuk van 15 km zonder iets. Die wil ik eigenlijk al voor het overgrote deel hebben gedaan als de zon hoog aan de hemel staat.

Tot morgen!

Geschreven door Bert.op.camino