Dag 52


Vandaag slaap ik bij een kunstenares die naast al haar kunsten ook tijd en ruimte heeft om een handjevol pelgrims op te vangen.
In het verleden waren er klachten over haar geweest met betrekking tot de hygiëne en ze is daar door het genootschap van St. Jacob op aangesproken. Ze heeft beterschap beloofd dus ik voel me vandaag ook een soort van vertegenwoordiger van de Michelin sterren, alleen dan een beetje anders. Je kan van iedere overnachting feedback sturen naar het genootschap en op die manier blijft de informatie actueel. Als het nog steeds een smeerboel is, dan ga ik dat wel melden, aan de andere kant verdient ze ook een 2e kans dus ze heeft bij mij het voordeel van de twijfel.

Gisteravond was ik bij Nadine. Gewoon een overnachting via Airbnb. Als je nu denkt dat Bert alleen maar Zen loopt te wezen: Ik heb gisteren met de man van Nadine op een vreselijk grote tv de wedstrijd St. Etienne tegen Brest zitten kijken. Ik pas me maar een beetje aan bij wie ik nu weer slaap. Wel even gepolst of ik nu voor Brest of voor St. Etienne moest wezen en "we" (St. Etienne) hebben gewonnen met 2-1!
Het voelt wel een beetje ongemakkelijk om zo binnen te dringen bij een familie. Waarbij ik ook de indruk heb dat ze dit niet doen om nu eens andere mensen te ontmoeten, maar dat het een noodzaak is om vrijheid/privacy op te offeren voor geld.

Het stel had me ook wel een beetje zenuwachtig gemaakt voor vandaag. In het dorp zou ik nog dalen, maar daarna is het enkel en alleen stijgen. En ze hadden gelijk. De heuvels worden hoger, er zijn hier ook uitgedoofde vulkanen en je moet soms echt aan de bak om van A naar B te komen.

Naast het lopen heeft ook het repeterende van iedere dag iets meditatiefs. Afgezien van het feit dat ik iedere dag ergens anders slaap is het patroon van iedere dag vrijwel identiek. Mijn wereld is heel klein en ook de beslommeringen zijn op de vingers van 1 hand te tellen. Waar moet ik naartoe? Wat moet ik doen om te eten? En misschien nog wat voor weer het vandaag is en dat is het wel zo'n beetje. Ik kan me voorstellen dat dit heel verslavend kan zijn/worden.
Verder is het lopen in de natuur ook bijzonder, je gaat steeds meer zien, voelen ruiken. Je ziet beestjes die je nog nooit eerder heb gezien. Gisteren bij de wasplaats tientallen beestjes, een krab in het water en beestjes die op het water lopen. Een soort van lieveheersbeestjes die in tweetallen lopen?
Mooi om te ervaren en goed om te beseffen hoe mooi de natuur in elkaar zit.

Er komen straks nog 5 andere pelgrims. Wel allemaal Fransen, maar dat sla ik er wel uit ;)

A demain!

Geschreven door Bert.op.camino