Dag 22

Vandaag gelopen naar Asfeld, ongeveer 26 kilometer, waarvan een groot gedeelte langs het Canal des Ardennes. Ik had stiekem een beetje gehoopt dat ik de Ardennen al achter me had gelaten, maar als je de helft van de tijd nog langs het kanaal van de Ardennen loopt dan ben ik blijkbaar nog niet helemaal van die Ardennen af.
Ik zit nu in een vakantiewoning inclusief een wasmachine, dus die heb ik meteen maar eens aan het werk gezet. Vrijwel iedere dag doe ik meteen een handwasje zodat het genoeg tijd heeft om te drogen.
Alleen in Houthem ben ik een centrifuge tegen gekomen, de rest moest ik steeds wringen.

Gisteren sliep ik dus in die schuur en als je een beetje voorstelling maakt van een Franse schuur dan klopt dat helemaal met de schuur waar ik in lag. Er zat nog een slot op, maar ik denk dat wanneer je tegen de deur aan zou leunen dat ie dan gewoon open zou gaan. Verder kan je prima door het dak op zoek gaan naar sterren en planeten. Genoeg gaten! Maar wat het helemaal bijzonder maakte was dat er ook vleermuizen in de schuur zaten. Nu konden ze niet direct in mijn vertrek komen, maar ze kunnen wel genoeg geluid maken. Als je nu denk dat een vleermuis alleen maar ultrasone geluid maakt dan heb je mis, want die beesten kunnen enorm krijsen.
De eigenaar heb ik niet veel gezien, maar hij maakte zich wel druk om de kachel. Die sloeg iedere keer af met een error 11 code. Uiteindelijk bleek uit de handleiding dat dan de luchtkwaliteit te slecht is en de kachel uit voorzorg ermee stopt. Remedie ? We zetten het raam open! Het is de Camino he, het komt altijd goed !
Vanmorgen nog een lekker ontbijtje gehad met een brood in de vorm van een Jacobsschelp, geweldig!

Al met al is dit inderdaad wel een reisje waarin kachels een centrale rol spelen. Mevrouw Jaschinsky zei doodleuk dat de kachel het niet deed. Et c'est ca! Soms moet ik de kookplaat als kachel gebruiken. Ook vandaag loopt de eigenaar zenuwachtig heen en weer op de houtkachel aan de praat te krijgen. Het lijkt erop dat de huidige energieprijzen ook een rol spelen, al is dat een aanname van mij.

Vandaag protesteerden mijn heupen en ik ben wat aan het goochelen geweest met de instellingen van mijn rugzak om ze wat te ontlasten. Tot nog toe wisselen voeten, kuiten en heupen elkaar af, dus dat scheelt en langzaam maar zeker word ik sterker. Ik krijg zowaar het gevoel dat ik het klusje nog zou kunnen klaren ook 😇

Ik ga zo het dorpje eens in en op zoek naar iets te eten. Ik heb honger als een paard.
Oh ja ik slaap in Rue Cul de Sac. Ik moest meteen aan een Ierse singer-songwriter denken, die heeft daar in de jaren 70 ooit een liedje over gemaakt 😉

Tot morgen !

Geschreven door Bert.op.camino