Dag 50


Vandaag alweer de vijftigste etappe en ik zou nu wel zo'n beetje op de helft moeten zijn. Als ik de lange sliert zo op Pindat bekijk en ik doe die afstand nog een keer dan klopt dat aardig.
Wel bijzonder hoor, zo'n lange afstand. Bij vertrek zag ik als een berg op tegen die kilometers, maar als je het inderdaad gewoon per etappe bekijkt en de volgende dag weer en de volgende weer, dan kom je vanzelf tot dit resultaat.
De Camino wordt vaak als een metafoor gebruikt voor het leven. Je weet niet waar je aan begint. Je slaat hier een weg in, daar zit het wat tegen en daar juist mee en als je terugkijkt, dan heb je je leven ook dag na dag geleefd. (ff kort door de bocht hè).
Ik vind het wel mooi dat ik uiteindelijk straks altijd naar de ondergaande zon loop. Als je dan toch de vergelijking met het leven wil doortrekken dan vind ik dat wel een mooi gegeven. Ik heb al min of meer met mezelf afgesproken dat, wanneer ik genoeg tijd over houd, ik na aankomst in Santiago de Compostella nog doorloop naar Finesterra. Dat was vroeger het einde (Fines) van de aarde (Terra). En hoewel het tegenwoordig niet meer mag gooi je daar je schoenen in de Atlantische oceaan. Dus die zorgvuldig ingelopen en opgestuurde schoenen krijgen misschien wel een zeemansgraf, want voor zoveel symboliek wil ik wel een beetje burgerlijk ongehoorzaam zijn.

Gisteren was mijn slaapplaats er een die heel, heel basic was. Ik wist dat er geen douche was, maar er was ook geen warm water. Er stonden honderden potjes met kruiden, linzen, pasta's en theesoorten, maar een blik met wortels of wat dan ook, dat was er niet. Eerst nog even een dode vogel uit de keuken gehaald en uiteindelijk heb ik nog een groot blik kidneybonen gevonden en een klein blikje mais, aangevuld met macaroni en onze Bert had geen honger meer.
Het jonge stel dat de overnachtingsplek runt heeft net samen een kind gekregen en waarschijnlijk wordt het ze allemaal een beetje teveel. Het zij ze vergeven.

Vandaag onderweg kwam ik nog een zithoekje tegen (het kan dus wel) met een kastje met daarin een schriftje waarin iedereen wat kon optekenen (zie foto).

Vanavond slaap ik weer bij mensen thuis en ik zit inmiddels al in hun tuin, alleen ze zijn er nog niet. Het is een plek waar meerdere pelgrims kunnen overnachten, maar ook hier ben ik vooralsnog alleen. We gaan het zien.

Tot morgen!

Geschreven door Bert.op.camino