Dag 35


Ik had gisteren mijn verslag nog maar net verzonden, of daar werd op de deur van de herberg geklopt. Een andere pelgrim! Het was Marcel uit Chimay, België (van de biertjes inderdaad).
Marcel spreekt alleen maar Frans, dus de communicatie verliep wat moeizaam, maar ach samen een fles wijn burgemeester maken dat is in alle talen hetzelfde.

Marcel was zo slim geweest om bij een chambre d'hôtes af te spreken, dat hij (ondanks dat ze vol zaten), daar nog wel kon eten. Ik had een magnetronmaaltijd ook over de bergen gezeuld dus ik kon ook mijn maag vullen.

Een paar jaar geleden heb ik meegedaan aan een toneelstuk Excalibur. Ik was de bakker in dat stuk en in een vechtscene vocht de bakker ook mee. Alleen ik vond het wel grappig om niet met een zwaard, maar met een stokbrood rond te zwaaien. Vandaag heb ik ervaren dat dit niet eens zo heel bizar is: In de pelgrimsherberg was geen ontbijt, maar ik dacht:" Ik heb nog wel een half stokbrood van gisteren, daar red ik het wel mee tot aan de volgende bakker". Maar met een stokbrood van een dag oud, kan je werkelijk bij iedereen de hersens inslaan. Dus een stokbrood als wapen is zo gek nog niet. Uiteindelijk heb ik met een broodrooster er toch nog iets van kunnen maken, zodat ik inderdaad de volgende bakkerij heb gehaald.

Marcel was zo slim geweest om bij de chambre d'hôtes af te spreken dat hij daar ook kon ontbijten. Je hebt pelgrims en je hebt slimme pelgrims, ach ja..

Vanmorgen regende het nog, maar inmiddels komt er een flauw zonnetje door de wolken schijnen.

Tijdens het wandelen in het open veld hoor ik voortdurend een vogelsoort waanzinnig veel verschillende geluiden maken. Ik kan het misschien het beste omschrijven als het geluid dat je hoort als je een faxnummer belt. Absoluut niet mooi en je moet er niet op letten want anders word je gek. Het zal vast wel bij een paringsritueel horen. Volgens mij is het doel om in een zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk verschillende geluiden te maken. Het mannetje dat dus het best het geluid van een fax kan nadoen, die mag voor nageslacht zorgen. Dat gaat dan evolutionair een tijdje door totdat er een vogeltje komt die de perfecte faximitatie heeft, alleen als het dan eindelijk zover is dan weet niemand meer hoe het geluid van een fax ook alweer klonk.

Nog 1 nachtje slapen en dan ben ik in Vézelay. Ik had zelf thuis uitgerekend dat ik daar rond 6 april langs moest komen. Ik lig dus voor op mijn schema.

Tot morgen!

Geschreven door Bert.op.camino