Dag 13


Ik zit nu in een herberg/café en de eigenaresse is eigenlijk net weer opgestart sinds de corona. Ze moet haar energie een beetje doseren, want ze is herstellende van keelkanker. Ja ehhh, wie had dat ook alweer? Ik denk vaak aan je, collega Hann, en hoop dat we die ellendige ziekte de wereld uit kunnen helpen.
Ik heb net een uur allemaal filmpjes van de Efteling bekeken met een klein meisje waar de eigenaresse op moest passen, maar die al blij was dat ik haar even de handen vrij kon geven door alles te laten zien van de Efteling. Geen probleem, ik ken de Efteling als mijn broekzak.

Verder rustig aan gedaan, maar ook weer niet. Eerst een bakkertje zoeken en daarna een pinautomaat om vervolgens de nieuwe locatie te vinden. Dus toch lekker veel gewandeld.

Hoe het met mijn talenknobbel zit ? Nou ik spreek vloeiend Engels en Duits, met name met Duits heb ik een rare verbinding. Op de middelbare school haalde ik de ene onvoldoende na de andere voor Duits. Spreken en begrijpen geen probleem, maar je moet me niet Duits laten schrijven. Gon zegt altijd dat ik waarschijnlijk in een vorig leven Duitser ben geweest. Ik weet niet of dat -gelet op de Duitse geschiedenis- nu iets is om trots op te zijn. Aan de andere kant denk ik ook dat je mij nu niet meer kan aanrekenen wat ik in een vorig leven ben geweest toch ?
Mijn Frans is van een camping Frans niveau. Eigenlijk komt dat door mijn oud docent, mijnheer Verkerk. Mijnheer Verkerk was van het type: onderwijs is kennisoverdracht en al het andere is daaraan onderhevig. Mijnheer Verkerk en ik, dat was geen goed huwelijk. Later toen ik op een middelbare school ging werken zag ik al die jonge meiden van de sectie Frans. Daar had ik als puber best nog wel eens extra de vervoegingen van être en avoir mee willen doornemen en was mijn kennis van het Frans waarschijnlijk naar een hoger plan getild. De sectie Frans bestond daar (en op veel scholen) uitsluitend uit vrouwen, behalve 1 man: Harm-Jan, die noemden we dan ook steevast Harem-Jan.

Maar ik red me prima hoor in het Frans, ik kom nog iedere keer de winkel uit met wat ik wil hebben en als ik 50 euro meer wil pinnen voor cash dan lukt me dat ook nog wel.
Verder heb ik een jaar lang met behulp van Duo-lingo Spaans geoefend. Daar moet je niet veel bij voorstellen, maar ik begreep dat wanneer je al je best doet, dat dan de Spanjaarden al blij met je zijn.

Ik ga zo eten met de familie, gezellig.

Geschreven door Bert.op.camino