Dag 84

Vandaag slaap ik in een pelgrimsherberg maar wel een hele kleine. Er is hier slechts plaats voor 8 pelgrims. Wel lekker als je ontvangen wordt door een aardige herbergier die snapt dat je net met snot voor je ogen de laatste 5 kilometers hebt gelopen. Ik heb begrepen dat er vandaag slechts 5 pelgrims zijn, dus dan wordt het helemaal rustig.

Gisteren sliep ik bij een een herberg waar wel 100 man konden slapen. Dat was ook het enige wat je daar kon doen. Voor eten en ontbijt moest je je heil in het dorpje zoeken. Dat heb ik dus ook maar gedaan. In het lokale café kon je een pelgrimsmaaltijd bestellen en ging ik samen met Paul uit Australië aan het eten. Later kwam daar nog Elanora uit Noorwegen bij en Miia uit Finland. Paul was net 60 geworden en zit in de begrafenis- en trouwerijonderneming. Waar gerouwd wordt kan ook getrouwd worden blijkbaar in Australië. Hij had het al lang uitgesteld om de Camino te lopen en vond dat het nu wel tijd was en wilde gaan lopen. Elanora komt uit Oslo en is een accountant. Ze had verschillende studies gedaan waar geen droog brood in te verdienen viel en dus is ze uiteindelijk maar dat gaan doen. Ze vindt het leuk dus wat wil je nog meer? Miia is een beetje mysterieus. Geen idee wat haar beweegredenen zijn of wat ze precies doet. Ze heeft in ieder geval geen haast om in Santiago aan te komen.

Vandaag een beetje de toerist uithangen. In het plaatsje Santa Domingo de la Calzada.

Even een stukje geschiedenis:
In de 14 de eeuw (..) passeerde hier een Duits koppel op pelgrimstocht met hun 18-jarige zoon. Een “lokale schone” werd verliefd op de zoon en trachtte hem te verleiden maar hij gaat hier niet op in. Daarna beschuldigde de Spaans jonge vrouw de jongen van diefstal en werd hij ter dood veroordeeld aan de galg. De ouders, vol verdriet zetten hun weg verder naar Compostella. Bij hun terugkomst passeren ze weer Santo Domingo en zien ze dat hun zoon nog levend aan de galg hangt. Ze stappen naar de rechter die op dat moment aan tafel zit en vertellen hem dat hun zoon nog leeft. De rechter zegt dat hun zoon nog zo levend is als de braadkip die hij juist aan het eten is waarop de kip plots tot leven komt! Zo mogen de ouders hun zoon mee terug naar huis nemen...Sindsdien (tot op heden) bevinden zich achter een hek in de kathedraal van Santo Domingo een levende kip en haan.
Ik verzin het niet hè? Dit is echt hier gebeurd!

Om 6 uur ben ik gaan lopen en rond 11 uur kwam ik iets tegen waarvan je zou kunnen zeggen dat het op een ontbijtje zou kunnen lijken. Verder vandaag eigenlijk alleen maar met andere pelgrims opgelopen. Twee oudere Amerikaanse mannen en een Aziatische vrouw plus een vrouw (Rolieneke) uit de Alblasserwaard. Ze heeft een burnout gehad en haar baan opgezegd als onderwijskracht in een Rotterdamse achterstandswijk en loopt nu de Camino.

Ik zag in Santa Domingo de la Calzada wel weer een staaltje geldklopperij van de Katholieke kerk. Eerst een kathedraal bouwen over de rug van de arme burgers en daarna 5 euro moeten betalen om alle pracht en praal (en de kippen) te mogen aanschouwen. Ik wilde uit principe niet betalen maar de Aziatische vrouw stond erop dat ik mee naar binnen ging en wilde per se voor mij betalen.

Ik ben dus de kathedraal ingegaan en heb inderdaad de haan gezien en gehoord (dat laatste schijnt ook belangrijk te zijn).
Het werd helemaal hilarisch toen ik de crypte in ging en daar voor 20 eurocent een led kaarsje kon aansteken!
Je knikkert 20 eurocent in de gleuf en ja hoor er gaat een led kaarsje branden. Nou ja dan steken we die led kaarsjes ook nog maar eens aan, misschien doen die digitale kaarsjes het beter dan eentje van wax en vuur. Bovendien spek ik dan de Rooms-Katholieke kerk ook nog een beetje. Je moet er toch niet aan denken dat ze bijvoorbeeld het tafelzilver zouden moeten verkopen omdat ze armlastig gaan worden.

Later op de dag nog samen gelopen met Paul uit Australië en Kevin uit Ierland. Het was gezellig.

Morgen weer een nieuwe dag.

Take care.

Geschreven door Bert.op.camino