Omdat het vandaag toch niet zo zonnig wordt, als in eerste instantie voorspeld, gaan we toch niet de geplande boottocht maken (hopen dat het morgen op onze laatste dag hier lukt), maar brengen een bezoek aan het “Kehlsteinhaus”.

Het Kehlsteinhaus, ook wel Adelaarsnest genoemd, is gebouwd op de top van de 1.834 meter hoge Kehlstein, nabij Berchtesgaden. Dit huis is in 1937-38 in dertien maanden tijd voor Hitler gebouwd, als oord om zich terug te trekken.
Sinds 1952 wordt het Kehlsteinhaus als restaurant gebruikt. De belangrijkste inkomsten voor de omgeving komen van de Amerikanen, die er toen gestationeerd waren. Pas in 1997 wordt het hele gebied vrijgegeven aan het Bundesland Bayern. Sindsdien is het Kehlsteinhaus een café-restaurant en trekt jaarlijks vele duizenden toeristen.

Om er te komen, rijden we vanuit Berchtesgaden via vele haarspeldbochten naar een hoogte van ca. 1.000 m, waar de parkeerplaatsen en een documentatiecentrum zijn. Hier kopen we de tickets en rijden in ca. 20 minuten tijd met een bus verder naar een hoogte van 1.700 meter. Ook hier weer veel haarspeldbochten en tunnels en steile hellingen vlak naast de weg – ik durf nauwelijks te kijken.
Vervolgens kom je op een parkeerplaats, vlak voor een tunnel, waar je doorheen moet lopen, om de laatste 120 meter met een lift naar boven te gaan.
Al op de parkeerplaats wacht ons de eerste sneeuw. Voor Amigo misschien de eerste sneeuw van zijn leven? Maar hij is niet echt onder de indruk.
Als we boven uit de lift stappen, ligt er nog meer sneeuw, is het grijs en mistig en kunnen we nauwelijks in het dal kijken. We wilden een mooie wandeling om de top heen maken, maar zonder stokken is dat nauwelijks te doen. De traptreden zijn spiegelglad en er is niets, om je aan vast te houden. We kijken dus ter plekke wat rond en gaan vervolgens in het restaurant wat eten en drinken. We hebben een mooie vensterplaats en het uitzicht wisselt om te paar minuten. Het ene moment kan je tot in het dal kijken en enkele minuten later is alles mistig en wit en zie je de dennen voor het raam niet eens.
Ook al kunnen we niet rondwandelen, toch vinden we het bezoek op de berg zeer interessant en hebben een fijne middag.
Als we terug bij het huisje komen, schijnt eindelijk de zon en kunnen we (voor het eerst deze week) nog lekker op ons terras zitten en van het mooie uitzicht op de bergen genieten.

Geschreven door Anne-hans.reizen