DAG 86 # 0 km

Was het in Santiago de Monte Gozo, die ik vorige zondag beklommen heb, vandaag was het in Oviedo de Monte Naranco. Vorige week was het zo mooi vanwege het tegemoet lopen van al die pelgrims. Vandaag lag de schoonheid in de aanwezigheid van 2 Preromaanse kerkjes uit de 9e eeuw. De jongen in het toeristenbureau gisteren, dacht dat die paar kilometer omhoog alleen afgelegd konden worden per auto of bus. Beide kerken zijn nooit gerestaureerd in al die 12 eeuwen. Het meeste zag er uit alsof het gisteren gebouwd was. De Santa Maria del Naranco is ooit gebouwd als paleis door koning Ramiro I, de opvolger van de zeer belangrijke monnikskoning Alfonso II.
De San Miguel de Lillo staat er vlakbij en is 12 meter hoog. Deze kerk was half ingestort door een aardverschuiving en is in de 12e eeuw kleiner weer opgebouwd. Beide kerken zijn met behulp van architectonische innovaties, zoals het tongewelf, tot stand gekomen.
In de San Miguel de Lillo mocht je helaas niet fotograferen. Aan de voet van de zuilen waren prachtige, primitieve afbeeldingen te zien. Het klapstuk vormden de deurportalen, die samen een tweeluik vormen , geïnspireerd op Byzantijnse kunst uit de 6e eeuw en die zelfs circusafbeeldingen hadden. Afbeeldingen van acrobaten en leeuwendompteurs. Ongelooflijk. Bij de afdaling ben ik nog een soort bezoekerscenrum binnengelopen en kreeg hier zicht op meer achtergronden. Bijvoorbeeld over Alfonso II, die ervoor gezorgd heeft dat de Moren niet meer over het Cantabrisch gebergte zijn geweest. En dat Koning Alfonso Karel de Grote kende. Ik vind dat bere-interessant allemaal. Ook dat alles van kleur was voorzien.
Wat ik ook ontdekte in de natuur waren de eerste tekenen van herfst. En toen schrok ik. Ik ben vertrokken voor de zomer en nu is het bijna herfst. Er is een paradox, want ik ben elke dag veel buiten geweest en heb het aan den lijve ondervonden en toch is het een zucht van voorzomer naar bijna herfst.

Oviedo is net zo groot als Groningen. Het is geen mooie stad. Als je niet beter wist, dan zou je denken dat de stad zwaar gebombardeerd is geweest. Ik moet Rik Zaal gelijk geven. Oviedo staat in Spanje ook niet goed bekend. In een 19e-eeuwse roman wordt Oviedo gekenschetst als kleinburgerlijk in het kwadraat en Rik vindt het een Franse stad. Maar het is gewoon Spaans, gezellig met tig bars en horeca en sidrerias. Dat laatste hoort bij Asturia. Gisteravond heb ik gegeten in een sidreria. Je kunt alleen per fles bestellen. Dat is geen probleem, want cider is 6% en de ober schenkt het boven zijn/haar hoofd met gestrekte arm uit in dunne glazen. Daarbij gaat iets verloren.

Vanmiddag heb ik onder het genot van een biertje bigaros oftewel alikruiken genuttigd. Dit zijn kleine schelpdiertjes die met behulp van een speld uit hun behuizing met deurtje worden gepulkt. Voor degenen die ze nog nooit hebben gegeten. De bezigheid is heel zen.

Hierna schrijf ik nog twee echte blogs. Eentje in Santander en eentje aan boord.

Geschreven door Giacoba