DAG 12 # 51 km Cyclotoeristen 0

Voordat ik Camaraco, Kamerijk ofwel Cambrai verlaten heb, had ik nog paar contacten met Engelsen. Zij komen hier vooral voor de eerste wereldoorlog. Onderweg ben ik nog gestopt voor een British Cemetery met 31 graven. Het was zoals altijd immaculate. Van de buren kreeg ik a cup of tea met melk. Lekker. Ik had hen mijn restant lekkere Aldiwijn gegeven. Voor € 4.80 had ik daar ook nog blikje bier, nootjes, salade en toetje bij. Vraag niet hoe het kan, maar .... ...
Even later kwam een Engelse metselaar even kletsen. Hij deed een sponsoractie voor het opknappen van de kerk in Lancashire. Zijn doel was Reims in ieder geval. Toen ik mijn relaas deed, zei hij: "Good grave".

In Cambrai eerst de boulangerie bezocht. Chausson de pommes en nog een heerlijk broodje. Lekker in de zon opgegeten. Nog een koude wind. Hierna de kathedraal bezichtigd, die voordat hij gerestaureerd werd, in de Middeleeuwen fungeerde als bedevaartsoord. Het gaat in deze kathedraal om een prachtige Middeleeuwse icoon van uiteraard Maria en kind van Byzantijnse origine met een Italiaanse twist. Echt prachtig, maar die totale verheerlijking. Ik kan er met mijn verstand niet bij en met mijn gevoel evenmin. En dan nog die vreemde Lourdesconnectie in deze kerk. Gelukkig kwam ik ook weer een oude bekende tegen, nl. Padre Pio. Deze heiligverklaarde is het instituut katholieke kerk niet welgevallig.
Toen ik net Cambrai uit was kreeg ik weer een ochtendcadeautje in de vorm van een haas. Al snel bleek dat niet alleen mijn gids niet up to date is, maar dat dat ook geldt voor het kaartmateriaal. Een deel van rondweg Cambrai ontbrak helemaal.

Het was vandaag een erg mooie tocht. Ik heb genoten van rustige wegen, leuke dorpen, koren- en tarwevelden, de zon op de kop en weer de wind in de rug. Zo is Noord-Frankrijk prachtig. Soms kleurden de velden rood van de klaprozen, symbool van de bloeddoordrenkte aarde. Dit ligt dicht bij het Sommegebied.
In Rue des Vignes had ik nog een archeosite willen bezoeken. Alles was in strijd met de plakkaten dicht. Het had misschien te doen met de begrafenis in het dorp. Dat verhinderde niet dat een vrouw me uitbundig groette en vroeg of ik naar Compostelle ging. Meer succes had ik bij de magnifieke, sfeervolle Abbaye de Vaucelles. Ook nog eens heel mooi gesitueerd. En een lekker kopje koffie.

Sinds gisteren houd ik me onderweg bezig met een vraagstuk van bijna filosofische aard. Geert heeft het mij aangereikt. Hebben ervaringen in zich, autonoom betekenis of krijgen ze die alleen wanneer je ze deelt. Ik ben er al wel uit.

Ik schoot goed op, alleen klimmen moest soms staande op de pedalen. Ik kreeg de ketting op den duur helemaal niet meer op het kleine blad en na veel geratel heb ik het ook niet meer geprobeerd.
Ik was van plan om in de jeugdherberg van St. Quentin te gaan, ook in verband met voetbal. De Auberge de Jeunesse was vol en had ook geen TV. Op de aanpalende, mooie camping was nog plek zat. Geen probleem met dit mooie weer. Even gesprekje met de jongen van de jeugdherberg bij het halen van een stempel. Ik vroeg naar een fietsenmaker. Volgens mijn gids zou er geen zijn. Er zijn er tenminste 2, want na het advies van de jongen, kwamen de onderhoudsmensen, 3 man sterk, me vertellen dat ik naar Cardou moest gaan. Eenvoudiger te vinden. Cardou heeft het weer bijgesteld en al weer gratuite.
Het valt me op hoeveel aardige mensen ik tegenkom. Vooral hier in Frankrijk Ik heb al heel wat praatjes gemaakt in mijn Frans dat beetje bij beetje terugkomt.

Tijd voor St. Quentin. Op de fiets, want het centrum ligt op tenminste 3 km. Dit keer een basiliek bekeken en een stempel gescoord. Enorme kerk met boom van Jesse en een ...labyrint. Naar het toeristenbureau. Al weer een enorm aardige jongen. Hij adviseerde me een voor voetbal geschikt terras. Biertje en later kopje thee. Eerste helft daar gezien. Tijdens de wedstrijd nog gebabbeld met licht getinte Fransman. Ook hij wist nog van de finale van 1974. Toen hij hoorde dat ik verbleef in een tent bood hij accommodatie en zichzelf aan. Hij was toch alleen. Het was rust, dus sein voor vertrek en adieu. Terug naar de kerk waar ik het labyrint over het hoofd had gezien De tweede helft van de match gezien in andere brasserie onder het genot van een salade nicoise. En Astrid, ik had mijn oranje shirt aan.

Ultreia et suseia.

Geschreven door Giacoba